Αναρωτιόμουν.....

......πόσο στραβή παίζει να είμαι!!Εκνευρίζομαι όταν μου μιλάνε ή με χαιρετάνε στον δρόμο και μέχρι να καταλάβω ποιος είναι έχει φύγει....Αυτό μου συνέβη κ σήμερα το πρωί....Επιστρέφοντας από έναν γιατρό,κάποιος με χαιρέτησε κ μου ευχήθηκε κ χρόνια πολλά...Φυσικά δεν πρόλαβα να δω ποιος είναι κ να του απαντήσω αφού έφυγε με ένα αυτοκίνητο....Είναι αμφίβολο το ποιος ήταν....Και εκνευρίστηκα γιατί δεν βλέπω ποιοι μου μιλάνε......Ξέρω πως φταίω,αλλά μετά από αυτό το τραγικό[ήταν σχεδόν δίπλα μου ο άνθρωπος]θα λάβω τα μέτρα μου!

2010 δράματα.....

Μπορώ επισήμως πια να πω ότι δεν μπορούσε να είναι χειρότερο.....Δεν μπορώ να πω,υπήρχαν κ καλές στιγμές,αλλά στην πλειοψηφία τους......ήταν με μια λέξη ΧΆΛΙΑ!!

Έχω φτάσει σε απελπιστικό σημείο....ανυπομονώ να αλλάξει η χρονιά μπας κ δούμε άσπρη μέρα.....

Και όλα τα "ωραία" ξεκίνησαν το καλοκαίρι.....Εξαιρετικά απαίσιο!

Και επειδή ήρθε η ώρα του απολογισμού της χρονιάς,τα λόγια είναι περιττά!Από το κακό στο χειρότερο...Και το χειρότερο τώρα είναι πως δεν υπάρχει πια πάνω μου ίχνος αισιοδοξίας....Ξέχασα κ αυτή με όλα τα άλλα.....Όσα καλά φάνηκε ότι θα φέρει τους πρώτους μήνες  της...εεε από το καλοκαίρι κ μετά έχουμε χάσει τα μυαλά μας.....


Ναι κ τώρα έχουμε τραγούδια....Λίγη Τάνια,λίγη Νατάσα......Έχουμε έναν "ανθρωπάκο".....μια σουλτάνα....την "Φωφώ".....για να έρθει η ξανθιά αγαπημένη να μας τελειώσει με το "κοίτα εγώ".....Άντε μετά να κοιτάξω εγώ να βρω την χαμένη αισιοδοξία μου...Εδώ που τα λέμε ούτε η Νικολούλη δεν θα την βρει!!

Ουφ, κουράστηκα.....Κουράστηκα από όλο αυτό το χάλι!Και σα να μη φτάνει αυτό έχω κ μερικά σχολικά βιβλία να περιμένουν ΠΟΟΤΕ με το καλό θα τα ανοίξω!!Και δεν φαίνεται να είναι κ πολύ σύντομα αυτή η στιγμή.....Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω στείλει πολλή δουλειά σε έναν 'φίλο'....

Πόσο εύκολο είναι να απομονωθεί κανείς στην Αθήνα??Θεωρώ πως είναι ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ....Ακόμα κ οι πεζοί έξω σου χαλάνε την ησυχία.....για να μην μιλήσω για τους μέσα,που τις περισσότερες φορές είναι μες την πολυλογία...Και έτσι καταλήγω να αποζητώ την νεκρική σιγή εκείνου του τόπου....350χλμ μακρυά.....αλλά τόσο δυνατός και τόσο ικανός να τα σβήσει όλα.....Λες και το κλίμα του έχει "μαγικές ιδιότητες"......Εκεί στην ερημιά.....χωρίς κανέναν γείτονα.....Μόνο εμείς.....3 συνήθως......Να μιλάμε τα βράδια μετά τις δουλειές.....Να χαζεύουμε τηλεόραση κ να γελάμε.....Καμιά φορά και να κλαίμε...για καλό όμως....Να κάνουμε ατελείωτες βόλτες,σε παγωμένα νερά ή σε ψηλά κ όμορφα δέντρα.....Να ανάβουμε εκείνο το καντήλι,και πολύ σπάνια να βγαίνουμε στον "πολιτισμό"....Πόσο το έχω νοσταλγήσει....Αλλά έχω νοσταλγήσει κ εκείνα τα βράδια που ναι μεν ήμασταν πολλοί,αλλά ήμασταν ΕΚΕΙ!Μα επιμένω...πιο πολύ μου λείπουν οι μοναχικές μέρες.....Ακόμα κ μακρυά από την τεχνολογία......Με λάπτοπ χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ-που να βρεθεί άλλωστε στα 1000μ. υψόμετρο?!-και πολλά χαρτιά....έτοιμα να δεχτούν ότι έχω να 'χαράξω' πάνω τους....Έτοιμα να επιτελέσουν τον σκοπό τους...να γραφτούν.....Κι εγώ έτοιμη να γράψω....Εκεί και για εκεί και για τους εκεί......Πνίγομαι εδώ...και δεν φταίει το καυσαέριο.....ούτε το κλίμα.....Φταίνε τα "εδώ".....Τα "εδώ".....Δεν έχουν ορισμό...πάντως δεν μου αρέσουν τα "εδώ".....Θέλω να είμαι εκεί...Και να φανταστείς πως νόμιζα ότι είμαι "παιδί της πόλης"..... Σ.......τα είμαι......Καλή η πόλη δεν λέω...αλλά έρχονται ώρες που με πνίγει.....Καταπίεση....αυτό είναι η πόλη....Και όλοι όσοι ζούμε εδώ την βιώνουμε στο πετσί μας που λένε...Καταπίεση για όλα.....Και την ανεχόμαστε....Μωρέ μπράβο μας.....Γίναμε Ευρωπαίοι τώρα και μας αρέσει .......Και μετά θυμάμαι ένα τραγούδι της Ε. ......."....θέλω να γυρίσω μα ο παράδεισος κλειστός...."........Και τώρα που είπα Ε. θυμήθηκα άλλα.....Ακόμα χειρότερα....Ορίστε κατηγορώ τους μίζερους κ έφτασα χριστουγεννιάτικα να μιζεριάζω μόνη μου!Αυτά είναι όταν κάθεσαι στην πόλη...Δεν σε απορροφούν οι δουλειές σου κ σκέφτεσαι αυτά και μετά αν σε ρωτήσει ο γαστρεντερολόγος ΑΝ είναι νευρικής φύσεως οι πόνοι, του απαντάς "όχι γιατρέ μου καλά είμαι"....Ορίστε φτάσαμε να κοροϊδευόμαστε μόνοι μας....Όλο τον καιρό παραπονιόμαστε ότι δεν προλαβαίνουμε να ανασάνουμε κ τώρα που καθόμαστε κατηγορούμε τις διακοπές για μιζέρια.....Να κι άλλα κακά της πόλης...Ούτε τις διακοπές δεν μπορούμε να χαρούμε-και πως άλλωστε όταν βλέπεις την στοίβα με τα βιβλία δίπλα να περιμένει επιδεικτικά να τα διαβάσεις-.........Και της φωνάζω με στόμφο-της στοίβας-να περιμένει....Δεν είμαι ακόμα έτοιμη να την αντιμετωπίσω....Και ειδικά αυτό το μπορντουλί πάνω-πάνω που έχει σημειωμένες για αποστήθιση τις μισές του σελίδες.....

Πάντα γι' άλλους μιλάμε.....για να ξεχνάμε τα δικά μας.....Την μιζέρια μας.....Άλλωστε τι νόημα έχει να μιλάμε για τα δικά μας όταν δεν είναι ικανοί οι δίπλα μας να τα καταλάβουν?Τι σημασία έχει να τα λέμε αν κάποιοι είναι απόλυτα αλλού?
Πόση ανάγκη να γράψω?!Να βγουν επιτέλους....Να τα ξορκίσω...μαζί με το άσχημο 2010!!


Θα κάνει ξαστεριά......ΣΥΝΤΟΜΑ!![ΑΜΗΝ].....

υγ. Ανάγκη για Οξυά/γράψιμο/απομόνωση/ηρεμία/καλοτυχία!

Με πόνεσε η ΑΓΝΟΙΑ.....

....και περισσότερο επειδή προήλθε από δικούς μου ανθρώπους....Δεν περίμενα να ακούσω ο,τι άκουσα.....και με τόση φυσικότητα!!!Πραγματικά με πόνεσε!!!!Σε συνδυασμό με τον σωματικό πόνο,φθείρουν την ψυχή μου!!Δεν βιάζομαι να γράψω....έχω όμως τόση ανάγκη να γράψω.....Μάλλον το έχω παραμελήσει λίγο-έως πολύ....Και σε κάτι τέτοιες άσχημες στιγμές το θυμάμαι.....Με νευριάζει και το ραδιόφωνο....Σήμερα έχει χάσει την μελωδικότητά του.....Δεν μου αρέσουν τα τραγούδια που παίζει σήμερα....Δεν σιγοντάρει την διάθεση μου....Εγώ τώρα θα ήθελα να παίζει κάτι πιο ήρεμο....Κάτι να με αφήσει να αναλογιστώ αυτό που μου συνέβη...Από που προέρχεται αυτή η άγνοια....Κι όμως δεν μ' αφήνουν....Θέλω να φωνάξω...."αγαπητό ραδιόφωνο δεν μπορώ να αναλογιστώ με onirama..."....αλλά ποιος θα με ακούσει...οπότε καταλήγω να το κλείνω....Ας ακούσω λίγη Ελένη Καραϊνδρου....μπας κ ηρεμήσω....Καλύτερα να το κλείσω τελείως...η μουσική μου δε φαίνεται σήμερα να με βοηθά ιδιαίτερα!

-Παρέκλεινες από το θέμα

Παρέκλεινα από το θέμα.....Με πλήγωσε τόσο πολύ...Ήταν η πρώτη φορά που γύρισα πίσω......μου ήταν αδύνατο να το αντέξω.....ΤΟΣΗ ΑΓΝΟΙΑ.....ΛΙΓΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΖΗΤΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ......άδικος κόπος....

Νιώθω να κρυώνω....κι όμως δεν κάνει κρύο....με πονάει κ η ένεση από τον οδοντίατρο....Νομίζω επίσης πως έχω χάσει την λυρικότητα μου!!Έχω ξεχάσει πως είναι να γράφεις...Ίσως να φταίει το περιστατικό του Σεπτέμβρη....-σίγουρα είναι κ αυτό-......Πάντως έχω χάσει τη λυρικότητά μου.....Μου έχει λήψει η αποτύπωση στο χαρτί....όπως τότε,πριν την συναυλία....!!Γράφω πια από ανάγκη...να φύγει το βάρος...

Νιώθω τόσο κουρασμένη-ψυχικά κ σωματικά-που δεν θέλω να βγαίνω έξω....Μου μοιάζει ακατόρθωτο να συγκεντρωθώ στο διάβασμα....Μπορούν οι διακοπές μου να κρατήσουν 2 εβδομάδες επιπλέον??Μπορώ να απομονωθώ στο διπλανό διαμέρισμα για αυτές τις επιπλέον 2 εβδομάδες??

Ελπίζω με το 2010 να φύγει κ ό,τι άσχημο κουβαλάει!!Να ξημερώσει....γιατί όλο το 2010 έμοιαζε με το απόλυτο σκοτάδι!!Να φέρει λίγο φως.....Εδώ χωρίς φως  και αντέχουμε τόσα....αν μας δώσει και το 2011 λίγο φως θα ορθοποδήσουμε.....Φοβάμαι την συνέχεια....Δεν θέλω να μπει άλλος ένα χρόνος με στεναχώρια κ μιζέρια....Δεν τον αντέχω


Σήμερα έγραψα αργά...Μπερδεύτηκαν πάλι οι σκέψεις μου κ με έπνιξαν...αναζήτησαν την χαμένη λυρικότητά μου...την χαμένη μου ψυχή!!

Ερώτηση........

Όταν μοιράζεσαι τη χαρά σου κ τη λύπη σου με κάποιον πως ξέρεις ότι τελικά ενδιαφέρεται να μάθει??Πως ξέρεις ότι δεν αδιαφορεί και κρατάει κρυμμένα μυστικά??

Απλές σκέψεις που μου ήρθαν σήμερα....χωρίς αιτίες και αφορμές!!

Μια παράσταση στο Μεταξουργείο.......

Αποφασίσαμε λοιπόν να παρακολουθήσουμε την παράσταση με την Άννα Βαγενά,ονόματι "Το γάλα".....Ξεκινήσαμε υποψιασμένοι για το τι θα δούμε αλλά ποτέ δεν φανταζόμασταν τι στην πραγματικότητα θα βλέπαμε....Η ιστορία αφορά την σχιζοφρένεια κ την κληρονομικότητα της συγκεκριμένης ασθένειας.....Το πόσο εύκολο είναι να ζει κανείς με έναν ασθενή και ότι περιλαμβάνει αυτό!!Για να μιλήσουμε λίγο γι α το θέμα, η ιστορία περιπλέκεται γύρω από έναν σχιζοφρενή νέο με πατέρα Έλληνα και μητέρα Ρωσίδα....Έχει κληρονομήσει την ασθένεια από τον πατέρα του και το πρόβλημα μεγάλωσε όταν έφυγαν από την πατρίδα της μητέρας του....Έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό που δεν πάσχει κ ο οποίος πασχίζει να ζήσει τη ζωή του!Οι κρίσεις του νέου όλο και αυξάνονται όπως και οι παραισθήσεις του!

Δεν θεωρώ πως η καλύτερη ερμηνεία ήταν της Βαγενά,αλλά του σχιζοφρενή "γιου" της(Δημήτρης Πατσής)...Αναγνωρίσαμε ότι χρειάζεται τεράστιες ψυχικές δυνάμεις να ενσαρκώνεις αυτό το ρόλο 2-3 φορές την εβδομάδα...Ήταν πραγματικά τρομερή η όλη του παρουσία και δεδομένου  ότι η παράσταση διαρκεί 2,5 ώρες σερί  ο συγκεκριμένος ηθοποιός πρέπει να έχει τρομερές αντοχές για να αντεπεξέλθει στον ρόλο!!

υγ. φύγαμε συγκλονισμένοι!!!!

Ανοιχτοί λογαριασμοί.....

Είναι εκείνη η στιγμή που με αυτά που ακούς δεν μπορείς να συγκρατήσεις το θυμό σου!!!Είναι εκείνη η στιγμή που ο φόνος είναι μια όχι κ τόσο κακή λύση!!!Είναι η στιγμή που βλέπεις ποιοι άνθρωποι από εδώ και πέρα θα έχουν να κάνουν μαζί σου!!
Όταν άνθρωποι ανάξιοι να κρίνουν εσένα και τους δικούς σου ανθρώπους τολμούν να ξεπερνούν τα όρια η αίσθηση του πολιτισμού και της ειρηνικής συζήτησης καταργείται!!Είναι λογικό όταν ξέρεις την ηθική και την προσωπικότητα κάποιων ανθρώπων να μην ανέχεσαι κάποια πράγματα!!Πως μπορούν οι άνθρωποι να καταπατούν ιερά κ όσια??Απλά δεν έχουν!!Και αυτό φαίνεται κ μόνο από τις συναναστροφές καθενός!!

Ήταν ένα βράδυ του Αυγούστου όταν τόλμησε κάποιος να ξεστομίσει ότι ξεστόμισε....!!Όταν αντικρίζεις τέτοιο θράσος είσαι σίγουρος για την συνέχεια!!Και να πεις ότι δεν περίμενα να τα πει??Και να πεις ότι δεν περίμενα τις σκευωρίες που θα δημιουργούσε η εν λόγω κυρία!!Μα ποιον κοροϊδεύουμε?Όλοι ξέρουμε τον χαρακτήρα και την ηθική τους!!!Το θέμα είναι γνωστό....Έχουμε μια "καλή" κυρία,αθώα κ συμπαθητικότατη...Ώσπου μαθαίνουν οι πάντες τις σπονδές τους κ τελειώνει η εποχη της καλοσύνης!!Μα κάποιος με στοιχειώδη νου καταλαβαίνει τι γίνεται κ πως κυκλοφορούν τα νέα....Είναι αυτό που λέμε "ο κόσμος το έχει τούμπανο..."...ΑΥΤΟ!.....Η πλάκα είναι ότι άνθρωποι με καμία μόρφωση και καμία κριτική ικανότητα μιλούν για άλλους που στην πραγματικότητα είναι άνθρωποι τίμιοι,με αρχές και μυαλό πάνω από όλα!!Αμέσως μετά είναι πολύ αστείο όταν αμφισβητούν τα γεγονότα....και μάλιστα με όρκο έξω από εκκλησία!!!Εκεί χάνεις τον έλεγχο κ αν δεν προβείς σε φονικό θα προβείς σε βιαιοπραγία οπωσδήποτε....Δεν έχεις ίχνος πολιτισμού επάνω σου κ βασικά δεν σε νοιάζει και πολύ!!Είναι αυτό το φυσικό ταλέντο που πολλοί άνθρωποι διαθέτουν,να φέρνουν τους υπόλοιπους εκτός ορίων!!!Και βασικά πάντα αναρωτιόμουν αν αυτό είναι κληρονομικό...αλλά όχι....υπάρχει κάτι άλλο που είναι κληρονομικό και κολλητικό το οποίο δεν θα αναφέρω!!!Σημασία δεν έχει πως το λένε αλλά τα οφέλη που αποκομίζει όποιος το ασκεί!!Ουκ ολίγα είναι!!

Και κάπου εδώ λοιπόν έρχεται η ώρα να "πάρεις εκδίκηση".....Πλέον είναι ανάγκη να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.....Αυτοί οι άνθρωποι[τρόπος του λέγειν] πρέπει να μάθουν επιτέλους που τους "παίρνει" να κάνουν τις βρωμιές και τις σκευωρίες τους και εμείς έχουμε την ανάγκη να τους δείξουμε ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να έχουν άποψη και φυσικά πως δεν υπάρχει λόγος να ξεχάσουμε το θέμα τόσο απλά.....Πρέπει λοιπόν να τους μιλήσουμε στη γλώσσα τους και να πέσουμε για λίγο στο επίπεδο τους για να τους δώσουμε να καταλάβουν τις συνέπειες των πράξεων τους!!!
Επειδή λοιπόν είμαστε ενωμένοι και ξέρουμε την αλήθεια δεν μπορούν οι ηλιθιότητες κάθε ανυπάρκτου ηθικής ατόμου να μας κλονίσουν ούτε να μας κάνουν να ξεχάσουμε το κακό!!Κάποια μέρα σύντομα θα γίνει ο πρέπων καυγάς και τότε θα μπουν όλα στη θέση τους.....

[είχα την ανάγκη να γράψω για ένα θέμα που με σύγχησε πολύ και αναζητά την "δικαιοσύνη"....]

Στα ίδια μέρη......

Εκεί και σήμερα....Εκεί που πριν 3 χρόνια γνώρισα ένα "πρόβλημα"....Μόνο που τότε μιλήσαμε....κ φυσικά δεν είχαμε "παρέα".....Όλα αλλάζουν για να μένουν ίδια τελικά.....Και να που τελικά δεν ξέρω να υπολογίζω σωστά τον χρόνο!Και να που τελικά δεν είμαι μόνο εγώ που  ξαφνιάζομαι....Ελπίζω την επομένη να ξεκινήσω την σωστή ώρα για τα μικράκια μου!!Αλλά σίγουρα δεν θα με εμποδίσει τίποτε....promise.....

Στον αστερισμό....της φωτογραφίας.....

Από την Παρασκευή περνούν οι μέρες μου χωρίς φωτογραφική....Αναρωτιέμαι πως επιβιώνω από αυτήν την δριμύτατη στέρηση....Κυκλοφορώ στο δρόμο κ νιώθω ένα κενό.....Ψάχνω κάποια προσωρινά,μιας κ μέχρι να αγοράσω την καινούρια θα έχω πάθει στερητικό σύνδρομο κ ότι αυτό συνεπάγεται!!!Πως να περάσουν 2 εβδομάδες ακόμα χωρίς φωτογραφική....Καλύτερα να απομονωθώ για τις υπόλοιπες 2 εβδομάδες....Δεν νοείται έξοδος από το σπίτι χωρίς την φωτογραφική....Και φυσικά και δεν με καλύπτει το κινητό.....Μια καλή σκέψη θα ήταν να εκμεταλλευτώ την πρόταση ενός φίλου φωτογράφου....να μου δανείσει μία δική του για λίγο...Αλλά και πάλι......Κάθε φορά που αντικρίζω την χαλασμένη φωτογραφική   μου με πιάνει κρίση....Ωρύομαι κυριολεκτικά.....Και πως να μην ορύομαι που αμέσως μετά τον περίπατο στο Φλοίσβο μας άφησε χρόνους.....Μα δεν μπορούσε να το πάθει σε 2 εβδομάδες???????????

4 σκέψεις....

Πόσο εύκολο είναι να κάνουμε αυτό που θέλουμε??Πόσο δειλοί είμαστε κατ' επέκταση??


Υπάρχει μοίρα ή εμείς δημιουργούμε αυτά που ζούμε??Και πόσο θάρρος θέλει να έχουμε για να πούμε ένα "γεια"???


Πόσες είναι οι ευκαιρίες που χάνουμε??Και  κατά πόσο είναι τυχαία αυτά που μας συμβαίνουν??


Τι να πει κανείς σε έναν άνθρωπο που θέλει τόσο να του/της μιλήσει αλλά δειλιάζει??

Φώτα......

Αποφάσισα να βγω μια βόλτα....Ξανά στο κρύο κ ξανά στα μικράκια μου.....Είπα να επωφεληθώ.....Δεν επωφελήθηκα.....Αλλά δεν έχει σημασία....Πήγα κ περίμενα να δω φώτα....Ήμουν σίγουρη πως ειδικά σήμερα θα δω φώτα.....και ίσως κόσμο....Μα μου έκαναν όμως τόση εντύπωση τα φώτα....Η γιορτινή διάθεση κ το γεγονός ότι  εγώ απείχα από την "γιορτή"....Δεν ήμουν σε θέση να μπω στην γιορτή,καθαρά για "τεχνικούς λόγους"....Θα ήθελα έστω κ τυπικά.....Εν πάση περιπτώση....έκανα την δική μου εσωτερική "γιορτή"....Κρατώ την γιορτινή διάθεση για αυτά που θα έρθουν......Μου άρεσε το πρώτο μήνυμα που έλαβα σήμερα στο κινητό....Μία πολύ αγαπημένη μου με έκανε να χαμογελάσω με αυτό που μου έστειλε....Η απάντησή μου ήταν "Από το στόμα σου κ στου Θεού τ΄αυτί".....Μα πόσο το λάτρεψα αυτό το μήνυμα!!Ήταν ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει εδώ και καιρό.....Μου γέννησε ένα τεράστιο χαμόγελο.....Την ευχαρίστησα.....Και της τόνισα τη σημασία της σχέσης μας....Μα κυρίως λάτρεψα το μήνυμα-ευχή της!!Ωραίες που είναι οι ειλικρινείς ευχές!!!!
Για να επιστρέψω στα φώτα που προφανώς κ έχουν σχέση με το μήνυμα-ευχή, παρόλο που τα περίμενα με ξάφνιασαν κιόλας.....Λες  κ ήταν η πρώτη φορά που βλέπω τον συγκεκριμένο χώρο τόσο φωτισμένο....μήπως είναι??
Όπως κ να έχει ήταν αλλιώς για μένα τα συγκεκριμένα φώτα....Θα προτιμούσα να τα δω από κοντά......
Και για να γυρίσω στο πρωινό της Κυριακής, βγαίνουν τα όνειρα της Κυριακής??Μπορεί να βγει αυτό το καταπληκτικό όνειρο που είδα κ άδοξα έκοψε ο γείτονας μου??Με συγκλόνισε...αλήθεια.....Και το πρώτο τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό

Τυχαία λέει σε συναντώ,
στου ονείρου μου τους δρόμους,
σαν ορκισμένο αερικό,
μου είπες -σ' αγαπώ.

Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι,
σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.
Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.

Νυχτώνει, φεύγει η Κυριακή,
νυστάξαν οι ελπίδες,
ξαναγυρίζω στη σιωπή,
εκεί που έχεις χαθεί.

Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι,
σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.
Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.

Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι,
της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.

[Νίκος Ζούδιαρης/Αλκίνοος Ιωαννίδης]

Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα βγαίνουν της Κυριακής τα όνειρα τελικά??Ή τζάπα η χαρά??
http://www.youtube.com/watch?v=5sUn2v2EYeY

Άσπρα χιόνια-μαύρα πιόνια......

Μετά από ένα εξαντλητικό 4ωρο στο Park Hotel είχα την ανάγκη για μια βόλτα στο κρύο......Μέσα στο τόσο κρύο...Επέλεξα να πάω στα ξαδέρφια μου.....Είναι γεγονός ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον το σημείο εκείνο...Ομολογουμένως η βόλτα μου θα μπορούσε να είναι κ καλύτερη.....Αλλά δεν πειράζει....Περπάτησα στο λιγοστό χιόνι που έριχνε....Άσπρα χιόνια έχουμε ως εδώ.....Γυρνώντας σπίτι αποφάσισα να σερφάρω λίγο....Μου επιβεβαιώθηκε μια πληροφορία που εντάξει δεν μου άρεσε...Ύστερα, είδα κ κάτι από χθες κ λυπήθηκα που απείχα!!Λυπήθηκα όχι μόνο που απείχα....Και εδώ έχουμε τα μαύρα πιόνια.....Έτσι θυμήθηκα ένα τραγούδι και πάλι......

Μαύρα χρόνια άσπρα χιόνια
πότε πέρασαν τα χρόνια.
'Aσπρισε η μαύρη κόμη
δεν μετάνιωσα ακόμη.

Γκρίζα χρόνια, άσπρα χιόνια
μου 'τυχαν τα μαύρα πιόνια,
η παρτίδα μου στη μέση,
άλογο στην ίδια θέση.

'Aσπρη κόμη σαν το χιόνι,
κι ούτε μου 'πανε συγγνώμη,
ούτε ο Χρόνος, ούτε ο Χάρος
πού το βρήκανε το θάρρος.

[Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου/Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς/Ελευθερία Αρβανιτάκη]

Σας λέει τίποτα??

Στη συνέχεια συνειδητοποίησα κάτι για αύριο......Το οποίο κανονικά δεν θα έπρεπε να αφήσω έτσι....Αλλά....ανωτέρα βία....Παρόλα αυτά ελπίζω να είναι καλή μέρα.....Και με τη αφορμή αυτού κ του χορού που μου έδειξε σε μια φωτογραφία η Φ.Δ.Π. σκέφτηκα αυτό:



Μια καινούργια μέρα τρέμει στον αγέρα,
στάζοντας φως και νερά.
Πιάστηκε στα δίχτυα μια τυχαία νύχτα
στη μέση του πουθενά.

Πιάστηκαν δυο ψάρια, ήλιοι και φεγγάρια
λίμνες, ποτάμια, βουνά.
Κι ήρθε το σκουλήκι, η χαρά κι η λύπη
κι ένα ζευγάρι φτερά.

Αχ! Κορμί μου πήλινο
κι εσύ κλαρίνο ξύλινο
ποιός μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Κάποιος που μας σκέφτεται
ή μας ονειρεύεται
κι όταν ξυπνήσει θα μας γνωρίσει
ή θα γυρίσει στο άλλο του πλευρό.
Αχ! Κορμί μου πήλινο
ποιός μας κρατάει σε τούτο το χορό.
Αχ! Κλαρίνο ξύλινο
φύσα ψυχή μου κι ανέβα σα φτερό.

Μια καινούργια μέρα τρέμει στον αγέρα
στάζοντας φως και νερά.
Τίποτε δεν λείπει κι η χαρά κι η λύπη
κι ένα ζευγάρι φτερά.

[Μουσική: Ara Dinkjian/Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς/Ελευθερία Αρβανιτάκη]
http://www.youtube.com/watch?v=eVdnnoF_y3g&feature=related

Αυτό??Έχουμε δύο τραγούδια σήμερα.....Η αλήθεια είναι ότι καθημερινά έχουμε πολύ περισσότερα από ένα ή δύο...!!Έχουμε πολλά πολλά....Εγώ πάντως τουλάχιστον 25...διαφορετικά.....

Εις το επανιδείν.....

Ξανά.....

Δεύτερη ανάρτηση σε λίγες μόλις ώρες....είναι η συναισθηματική φόρτιση.....η πίεση των εξετάσεων και ΤΟΣΩΝ ΑΛΛΩΝ......Μα επιτέλους ας γίνει κάτι να ηρεμήσω......Ας γίνει κάτι να βρεθώ στο Μέγαρο....Ας γίνει κάτι να τα ξεχάσω όλα κ να πάω διακοπές......Και ας γίνει κάτι για να αποκτήσω επιτέλους ξανά το σθένος μου!!!!Με κούρασαν οι κρίσεις δειλίας μου.....Με κούρασαν!!!Μα αναρωτιέμαι ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ??Μα επιτέλους....ας θυμηθούν οι πλανήτες να έρθουν στα ίσα τους.....ας θυμηθεί ξανά η ψυχή μου το θάρρος.....και την αισιοδοξία....!!!!Ας θυμηθεί το μυαλό μου τη λογική.....!!Δεν πίστευα ποτέ οτί θα αποκτούσα τόση φόρτιση....τόσο γρήγορα.....Ήταν να μη γίνει χτες η αρχή.....!!!!Είναι που απέχω κ απο τις αγάπες.....!!!!Βαθιές αναπνοές.....ξανά....ξανά.....ξανά.....

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.....

Απέχω.....

Είναι αυτή η αίσθηση που ενώ κάτι σημαντικό συμβαίνει εσύ απέχεις!!!Δεν είναι θέμα επιλογής...αλλά επιτακτικής ανάγκης.....Πόσο δύσκολο είναι να μην μπορείς να έχεις κάτι που θες....Συμβαίνει κάτι τόσο σημαντικό για μένα κ είμαι αναγκασμένη να απέχω.....Δεν μου αρέσει αυτό...Θα ήθελα να έχω αυτή την προσμονή....Και την ευτυχία να βρεθώ εκεί....Αλλά απέχω είπαμε.....Αλλη μία απόδειξη οτί η ζωή είναι γεμάτη αδικίες.....Γιατί αν δεν είναι αδικία να μην μπορώ να "αποκτήσω" κάτι που τόσο θέλω κ άλλοι έχουν αυτή τη δυνατότητα ακόμα κ αν δεν σημαίνει τίποτα τόσο σημαντικό όλο αυτό για εκείνους...γιατί αν δεν είναι αδικία αυτό λέγω...τι είναι??Δεν έχω πολλά να γράψω......Με κατακλύζουν οι σκέψεις...αλλά τα λόγια είναι δύσκολα!Μα και πέρα από όλα αυτά,μια χαρά την πήρα σήμερα.....Φταίει που ήταν όμορφη η εκδρομή κ μου άρεσαν αυτά που είδα....Που γέλασα με την παρέα και είδα καλά σημάδια....!!

πάμε μια βόλτα??....στο φεγγάρι...???

Exhausted and mad...

Μετά από μια εξουθενωτική μέρα.....έρχεται κ το τελειωτικό χτύπημα....Οι αντοχές μου με εγκαταλείπουν.....Και σωματικές κ ψυχικές.....Το κακό είναι πως πάντα κάτι τέτοιο έχει κ αντίκτυπο ακόμα μεγαλύτερο στον οργανισμό μας.....Γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο αμείλικτοι?Δεν καταλαβαίνω τη μανία των εκπαιδευτικών στην παραπάνω δουλειά για το σπίτι....Λες κ 3 ασκήσεις παραπάνω θα μας τα μάθουν όλα.....Γιατί οι άνθρωποι να είναι μόνο μέσα στα δικά τους προβλήματα?Δεν καταλαβαίνω τη μανία όλων να θεωρούν πως κάτι που γα μένα ενδεχομένως να είναι σημαντικό για να κάνω αυτό που αγαπώ είναι ένα παραπάνω έξοδο.....Ας επανέλθουμε επιτέλους στην ζωή.....Ας δούμε πως δεν είμαστε μόνο εμείς κ το εγώ μας......Ας δούμε πως κάτι που για εμάς είναι άχρηστο κ χωρίς καμιά σημασία για κάποιον άλλο είναι σημαντικό!!Ας προσπαθήσουμε να δούμε τους ανθρώπους-και κυρίως τους ανθρώπους ΜΑΣ-με αυτό που πραγματικά είναι.....Ας προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε μέσα από τα όνειρα τους....Τόσο σπουδαίο είναι πια να κάνουμε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε αυτά που αγαπάει ο άλλος κ επομένως τις ανάγκες του??Τόσο δύσκολο είναι να πάψουμε να του χαλάμε τα όνειρα κ να τον προσγειώνουμε απότομα??Μα επιτέλους ας γνωρίσουμε ουσιαστικά αυτούς που έχουμε γύρω μας!!Αν ζούμε μόνο για να κρίνουμε,κακώς ζούμε.....Είναι απαράδεκτο να προσγειώνουμε τους άλλους πληγώνοντας τους....Και εν πάση περιπτώση ας δεχτούμε-χωρίς γιατί κ πως-τις ανάγκες του...και αν μη τι άλλο αφού δεν είμαστε διατεθημένοι να τις κατανοήσουμε ας μάθουμε να μην τις απαξιώνουμε κ να τις θεωρούμε παράλογες!!Δεν είναι απαραίτητο ότι όλοι πρέπει να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο κ να έχουμε κοινές ανάγκες κ ενδιαφέροντα!!Αλλά είναι χρήσιμο να κατανοούμε τα θέλω του άλλου χωρίς να τον κρίνουμε!!!Και κάπως έτσι ορισμένοι άνθρωποι διστάζουν να αποκαλύψουν τα όνειρά τους......Μα δεν με πτωεί τίποτα.....Η ζωή είναι για να την φτιάχνουμε εμείς όπως θεωρούμε σωστό....Πρέπει να τολμάμε να ονειρευόμαστε....Πρέπει να τολμάμε τα πάντα για τα όνειρα μας.....
Και εννοείται πως κ εδώ έχω κάποιο τραγούδι να αναφέρω.....Μιας  κ καταπιάσαμε τα όνειρα-ξανά-έχω κ το αντίστοιχο τραγούδι.....

Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους, δώδεκα τρόμους
με βίσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές...

Αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
κι απάνω της ζωής ο αετός....

Όνειρα, όνειρα
φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου

Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ' τ'άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί....

Όνειρα, όνειρα
φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου..

[Μακρινή...να φαίνεται η πίστα "από φώσφορο".....]
Αλήθεια πόσο φλογερά είναι τα όνειρά μας σήμερα?? Πόσο δυνατά είναι ωστέ να κάνουμε τα πάντα για να τα πραγματοποιήσουμε??Είναι αλήθεια φλόγες??....[click it]

Ξέρω....

Ή
Δεν ξέρω.....[click it]

Με την αφορμή μιας συζήτησης που είχα σήμερα με μια φίλη μου,μου ήρθε στο μυαλό αυτό το εκπληκτικό καινούριο τραγουδι......Σε αυτά λοιπόν που μου έλεγε η απάντηση μου ήταν πάντα "δεν ξέρω"...και όντως δεν ήξερα....με προβλημάτισε είναι η αλήθεια.....επιβεβαίωσε τις υποψίες μου!!!Και αλήθεια δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.....Η αλήθεια είναι πως τραγουδώ δύο τραγούδια....αλλά πιο πολύ αυτό...λόγω του τίτλου...κυρίως!!Και τα δύο τα λέει η αδυναμία μου....αλλά αυτός ο τίτλος.....δεν ξέρω......για ρίξτε μια ματιά.....:

Δεν ξέρω ποιός θεός τα μέσα μου παλεύει
αν αγαπάει το φως αν κλαίει η αν χορεύει
δεν ξέρω που με πας μα ξέρω που θα φτάσω
σε ποιό βαθύ γκρεμό την νύχτα
θα γιορτάσω

δεν ξέρω τι θα πει να σώζεις την ψυχή σου
όμως γνωρίζω τι θα πει αυτή η αβάσταχτη σιωπή
που σκέπασε τον ουρανό την ώρα της φυγής σου

δεν είναι οι αντοχές σίδερα να τα λιώσω
δεν φτάνουν δυό ζωές αυτά που θες να δώσω
να φεύγω να πετώ αυτό μου πάει εμένα
και να' χω για φτερά κύματα αγριεμένα

[Ελευθερία Αρβανιτάκη-Γιάννης Μήτσης/Κώστας Φασούλας-Γιάννης Μήτσης]

Μα δεν είναι λογικό να με τραβάει κάτι?

Τα παιχνίδια της τύχης.......

Και εκεί που κυλούν όλα καλά [όσο αυτό είναι δυνατόν],σου έρχεται μια αναπάντεχη πόρτα....Πόρτα ναι.....Αυτό το μεγάλο συνήθως ξύλινο μέρος του σπιτιού και κάθε κτιρίου......Και σα να μη φτάνει που "τρως πόρτα"-μάλλον κυριολεκτικά αυτή τη φορά-σημασία έχει κ από ποιον την τρως......Καλείσαι να παραμείνεις ψύχραιμη.....Να μην ουρλιάξεις που σου έρχονται απανωτά χτυπήματα.......Έχεις δίπλα σου την Φωτεινή,η οποία  σίγουρα είναι  να ξεκαρδιστεί και επιπλέον σου εμφανίζεται κ η συμπάθειααα.....Είναι πολύ λίγες οι λέξεις για να περιγράψουν τέτοιες στιγμές!!!Προσπαθείς να το αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία κ χιούμορ....αλλά είναι κάπως δύσκολο......Μα πως ξαφνιάζομαι έτσι κάθε φορά....??!!!!Και προσπαθείς να το ξεπεράσεις κ να μπεις για την επόμενη ώρα.....Καλείσαι να λύσεις ασκήσεις...-με τι μυαλό,ρωτάω εγώ-.....Κάνεις φιλότιμες προσπάθειες.....Δεν αρκούν......Και κυρίως δεν αποδίδουν...Αυτό είναι τις αφήνεις στην άκρη.....Επόμενο διάλειμμα.....Βαθειές αναπνοές.....Μέσα ξανά για την τελευταία ώρα.....Ωπ...όχι.....Κι όμως τρως κ άλλη πόρτα.....Από την "φίλη"....μα τι θα γίνει σήμερα Θεέ??Θα μας κουφάνεις τελείως??Έστω...πας για μάθημα.....Το τι χαρά παίρνεις με αυτά που λέει η καθηγήτρια.....Και γυρνάς σπίτι για να συνεχίσει να σε "χτυπάει" η μοίρα.....

Αντιμέτωπη με τόσα πολλά.....Σε 4 μόνο ώρες......Μια πραγματικά δύσκολη ημέρα.....[Νοσταλγώ τα ψηλά μου βουνά....των άστρων τις θωριές και το όνειρο]

Και να σου πάλι.....

Ήταν χτες το βράδυ,όταν ασυναίσθητα σκάλιζα γράμματα σε ένα τετράδιο....Άρχισαν σιγά-σιγά να παίρνουν μορφή.....ώσπου πάλι ασυναίσθητα είχα σκαλίσει τετράστιχα....3 σελίδες έλαβε η χθεσινή μου "έμπνευση"....και σταμάτησε γρήγορα...όταν θυμήθηκα την αρχή....πριν 7 περίπου μήνες....άνοιξη....μετά από ένα παράπονο να κάνω φίλους κ όνειρα...!!Τότε ήταν που 2 γλάστρες (!!!) μου έδωσαν την ιδέα...και κυρίως το έναυσμα!!Και ξεκίνησε κάτι τόσο όμορφο....και όσο διήρκεσε ήταν υπέροχα....κάθε μεσημέρι χανόμουν στα μέρη μου παρέα με τις μουσικές και τα τραγούδια ΜΟΥ!!Δίπλα σε ένα παράθυρο μαγικό....Δίπλα σε ανθρώπους μαγικούς.....Εκεί.....κάπου στα κεντρικά της χώρας....σε ένα βουνό.....το βουνό μιας ζωής....Ατελείωτες ώρες γραψίματος...Όχι,φέτος δεν με απορρόφησαν τα βιβλία μου.....αλλά τα συγγράμματά μου!!!Με έναν προορισμό....από την 1η μέρα τον ίδιο προορισμό!!!Ήταν κανονισμένο από τον Ιούνιο!!Ημερομηνία και ώρα γνωστά...η παρέα γνωστή.....ο χώρος γνωστός....ακόμα και η μορφή του "έργου" γνωστή.....κάθε μέρα και πιο κοντά......Ήταν κάπου στον Ιούλιο που νόμιζα πως τα έχασα όλα....ανάμεθα την ώρα που είχα κατέβει στην Αθήνα....το μετάνιωσα...!!Παρόλα αυτά δυνάμωσα...Μετά από μια εφιαλτική εβδομάδα....στην αρχή η ανακάλυψη στο λαιμό μου και στη συνέχεια ένα λάθος που ακόμα δεν ξέρω που θα οδηγήσει!!Ακόμα και τώρα δεν ξέρω....θα φανεί μακροπρόθεσμα!!Γύρισα στο βουνό μου με ένα "ουφ" και ένα "φου".....μια ανακούφιση και ένα άγχος.....Είναι που με είχε θαμπώσει η προσμονή και δεν έβλεπα μπροστά μου...Τελικά η καλύτερη και η χειρότερη επένδυση είναι οι άνθρωποι......Μεγάλη ανακάλυψη......επιβεβαιώνεται όλο τη χρονιά....3-4 φορές την βρήκα μπροστά μου!Λιγότερες επενδύσεις στο εξής.....Και όταν ήρθε εκείνη η ευλογήμενη[μέχρι τότε] ώρα ήμουν τόσο κοντά.....μόλις δίπλα.....ή θα έβλεπα το όνειρο ή θα έφευγα με το παράπονο!!!Όχι δεν έφυγα με το παράπονο!!!Με μια πίκρα αντάξια φαρμακιού έφυγα....!!!!Δύσκολη η προσαρμογή στα νέα δεδομένα....δύσκολη η συνειδητοποίηση....Το πρώτο χαστούκι του θέματος......Και να πεις ότι δεν είχα προετοιμαστεί κ γι' αυτό....Μίσησα αυτό το μέρος την Αθήνας.....την επόμενη που θα χρειαστεί να το επισκεφθώ θα φροντίσω καλύτερα το μετά....Ήταν όμως συγκλονιστική μέρα...Τι μάχη με τον καιρό έδωσα...φάνηκε να μου χαμογελάει η τύχη...ήταν για λίγο.....Κι από ένα γεμάτο σύννεφα και βροχή πρωινό να φτάνουμε σε ένα ξάστερο κ ζεστό βράδυ για να μας εμποδίσουν κοινοί θνητοί...Και να πεις ότι δεν προσπαθήσαμε...Δεν θα ξεχάσω την χαρά της παρέας όταν αντίκρισαν και κυρίως όταν διάβασαν εκείνο το καλοεκτυπωμένο σε 2 αντίτυπα "βιβλίο".....παραλίγο να το διαβάσουν και οι υπόλοιποι που υπήρχαν στον χώρο.....Καταχάρηκα όταν τις άκουσα να λένε ότι πρέπει να φτάσει στον προορισμό του πάση θυσία...!!!!Προσπαθήσαμε περισσότερο από ότι θα μπορούσε κάποιος....Αλλά "το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο".....Τελικά το πόσο με είχε επηρεάσει όλο αυτό φάνηκε το επόμενο πρωί...και ακόμα φαίνεται..μόνο που πια είναι βουβό....είναι που είμαι εσωστρεφής και δεν μου αρέσει να μιλάω γι' αυτά που με πονούν.....Άδικο να χάνεται ο κόπος σου που συνοδεύεται από όνειρα....Όχι πολλά...ένα μόνο.....Για να έρθει λίγο αργότερα η τύχη και η ατυχία να μου στερήσουν πάλι το όνειρο......Ένοχοι οι ονειροπόλοι σήμερα...Ένοχη κ εγώ!!!!Και κάπου εδώ εκείνη η πίκρα παίρνει την πρώτη της μορφή....κ ας μην μου ξανασυνέβη κάτι παρόμοιο....φτάνει που αυτή τη φορά δεν θα προσπαθήσω καν...Ένας Θεός ξέρει για πόσο ακόμα....."Δεν είναι οι αντοχές σίδερα να τις λιώσω..."....Πόσο ζηλεύω τους ανθρώπους που βρίσκουν το όνειρο.....Είναι που δεν μου αρέσει η αδικία....Και αυτό ήταν και είναι αδικία!!!Όλοι έχουμε δικαίωμα σ' αυτήν την πραγματοποίηση.....Και μετά την πρώτη μεγάλη αδικία,αλλάζουμε....γινόμαστε σκληροί....Και ναι αναζητώ την "δικαιοσύνη".....Πάντα θα έχω την πικρή αυτή γεύση...σαν από φάρμακο....Ακόμα κ αν κάποια στιγμή "δικαιωθώ".....Δεν ξεχνάω εκείνη την μέρα.....!!![Σαν να έγραψα πολλά τελικά....Είναι που είχε ανάγκη η πίκρα να μειωθεί....να μοιραστεί.....Είναι βαριά και με κούρασε....όσο κι αν τη μοιράζομαι όμως δε λιγοστεύει....δεν υποχωρεί...!!!ΩΣ ΤΗ "ΔΙΚΑΙΩΣΗ" ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!!] http://www.youtube.com/watch?v=WDa949RagOM

Κάτι που ξέρω καλά......

[click the title]

Εδώ και 7 χρόνια περίπου την καρδιά μου έχει κλέψει.....το βόλεϋ!!Ήταν τότε που πήγα για πρώτη φορά στο γήπεδο....είδα μια ψηλή,ξανθιά συμπαθητική νέα....μου συστήθηκε...."Είμαι η Γιώτα...."...Η πρώτη πάσα ήταν αποτυχία.....κοίταζα εκείνη και όχι την μπάλα.....στην συνέχεια όμως άρχισα να χρησιμοποιώ καλύτερα αυτά που μάθαινα....Ήμασταν τότε 10 άτομα περίπου....Ακόμα θυμάμαι αυτά τα κορίτσια.....Αυτή που θυμάμαι πιο έντονα είναι η Χριστίνα.....2 χρόνια μεγαλύτερή μου....ήταν πριν 2 εβδομάδες όταν την συνάντησα τυχαία στο δρόμο κ μιλήσαμε για λίγο.....Για να επιστρέψω λοιπόν πίσω στο 2003,πήγαινα για προπόνηση 3 φορές την εβδομάδα....Μάθαινα κ λάτρευα αυτό το άθλημα.....τότε μοιραζόταν η ζωή μου σε 3 αθλήματα...το βόλεϋ,την κολύμβηση και την αεροβική γυμναστική....Είχα ήδη 4 χρόνια στην κολύμβηση....Ήταν όμορφο όταν την 1η χρονιά κέρδισα και το πρώτο μου μετάλλιο.....ήταν χρυσό.....Βέβαια τότε χρειάστηκε να σταματήσω όλα τα υπόλοιπα....Με είχε κερδίσει το βόλεϋ.....Πόσες πάσες?Πόσα σερβίς?Πόσες μανσέτες?......Τον 3ο χρόνο ένα ατύχημα στο χέρι μου μου στέρησε την προπόνηση για 3 εβδομάδες....Παρόλα αυτά αμέσως μετά επέστρεψα με γεμάτες μπαταρίες....Είχα αρχίσει και εγώ να μαθαίνω όλα αυτά που κάνουν στους αγώνες οι μεγάλοι βολεϋμπολίστες....Ναι το λάτρευα....Και περνούσαν τα χρόνια.....Κάποια στιγμή μου λέει η προπονήτρια μου να αλλάξω γήπεδο προπόνησης και πως στο άλλο γήπεδο που προπονούσε θα είχα περισσότερα να κάνω....Στην επόμενη προπόνηση ήμουν ήδη εκεί!!!!Κι άλλες συναθλήτριες εκεί.....Εκεί γνώρισα κ αυτή τη μελαχρινή κοπέλα που ακόμα και σήμερα αναζητούμε τις μέρες να παίξουμε μαζί......Ομολογώ πως η επόμενη χρονιά εκεί ήταν πολύ καλύτερη.....Γνωριστήκαμε καλύτερα με την Αθανασία....και ναι μπορώ να πω ότι γίναμε φίλες......Ε σαν κορίτσια κ εμείς λέγαμε τα καλά λέγαμε και τα κακά.....αυτά που δεν μας άρεσαν στην προπόνηση....ήταν που το λατρεύαμε και ήμασταν καλές οπότε δεν μας άρεσαν αυτές που έπαιζαν χειρότερα από εμάς!!Ήμασταν ευρηματικότατες!!!Μα πόσο αναπολώ αυτές τις μέρες.....Και εκεί που μοιραζόμουν σε 2(!!) πλέον και είχα προπόνηση 4 ωρών 3 φορές την εβδομάδα.....μετά από ένα ατυχές καρφί έρχεται ένα κάταγμα.....Στο δεξί πόδι....εφιαλτική Πέμπτη στο Αττικό νοσοκομείο....Γυψονάρθηκας για 4 εβδομάδες ήταν η "συνταγή" του γιατρού......Αντίδραση μοναδική......κρίση με έπιασε!![πρέπει να είχα τρελάνει τους πάντες αυτές τις 3 μέρες]Και λέω 3 μέρες γιατί την Δευτέρα[ναι την ίδια Δευτέρα] αποφάσισα να πάω σε έναν γιατρό.....Μου έκανε κάποιες ερωτήσεις....βέβαια πριν από αυτό του ζήτησα μπαίνοντας στο ιατρείο να με απαλλάξει από αυτό το σκληρό συνοθύλευμα των χημικών ουσιών που είχαν πάρει θέση εφιαλτική στο πόδι μου!!!Δέχτηκε να μου το βγάλει....δεν πονούσα για τους επόμενους 2 μήνες......Γύρισα αμέσως στην προπόνηση!!Αυστηρή η προπονήτρια μου......Ερχόμενο το καλοκαίρι έφερε μαζί του 2 πτώσεις με θύμα το ίδιο πόδι.....Θεαματικότατες μπορώ να πω....Τραγικότατες μπορώ να πω.....Και με πολύ πόνο.....Εγώ συνέχιζα να παίζω....Πόσους αγώνες νικήσαμε!!!Ένας μόνιμος πόνος από τότε.......Φέτος απέχω για λίγο....ελπίζω στον επόμενο μήνα να έχω επανέλθει...επί του έργου.....

Πέρασαν τόσα χρόνια.....με την ίδια προπονήτρια...και πάνω κάτω τις ίδιες συμπαίκτριες!!

[αφιερωμένο...σε αθλήτριες του είδους και την μελαχρινή με τα σημαδεμένα πόδια!!Αθανασία εσένα λέω]

Στην αρχή των τραγουδιών.....

[click the title]


Είναι περίεργο να εξηγήσεις σε ανθρώπους διαφορετικούς από εσένα τι σημασία έχει για σένα η μουσική σου......Ναι είναι πολύ σημαντική για κάποιους ανθρώπους.....-και για μένα-....είναι κάτι σαν "ζωτική" ανάγκη......Αλήθεια τι είναι για σας η μουσική?Απλά διασκέδαση?Σήμερα βρισκόμαστε ανάμεσα σε ένα ευτύχημα  κ ένα δυστύχημα....υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν την μουσική και άλλοι που δεν είναι -ας πούμε- ικανοί να καταλάβουν γιατί εμείς οι υπόλοιποι έχουμε αυτόν τον τρόπο έκφρασης....Μα ναι όταν ακούω αυτά που αγαπώ υπάρχουν πολύ έντονα συναισθήματα που ποικίλουν ανάλογα με το τραγούδι κ τον καλλιτέχνη.....είναι κ οι αδυναμίες στη μέση....και είμαι περήφανη για τις αδυναμίες μου!!Εσείς?


Και πάμε στο θέμα ραδιοφωνικοί σταθμοί....η λύπη μιας φίλης μου εξαιτίας της απώλειας του FREEDOM  με έκανε να σκεφτώ τι σημασία του ραδιοφώνου.....είναι πράγματι η καλύτερη επιλογή για τους μουσικόφιλους....αρκεί να βρούμε τον σταθμό μας και να ταυτιστούμε.....καμιά φορά ακούμε πολύ αγαπημένα τραγούδια και αναριγούμε κ άλλες φορές απλά ακούμε άλλα που δεν θα σκεφτόμασταν να βάλουμε να παίξουν παρόλο που μας αρέσουν!!


Για να φτάσω στο θέμα δίσκοι....σήμερα έχουμε πάψει να αγοράζουμε δίσκους....κ αναρωτιέμαι τώρα εγώ "είναι καλό αυτό?".....εγώ δεν έχω πάψει να αγοράζω δίσκους.......επιθυμώ να τελειοποιήσω την συλλογή μου....παρόλα αυτά τα δισκοπωλεία δεν μου δίνουν την δυνατότητα να βρω δίσκους άλλης δεκαετίας....κάτι που δυσκολεύει το έργο μου....anyway...

Σημασία έχει να απολαμβάνουμε τη μουσική μας και να ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας.....ακόμα κ να λειτουργεί διδακτικά για μας......Είναι υπέροχο να μοιραζόμαστε τις μουσικές μας αδυναμίες!!Αλλά είναι ακόμα πιο υπέροχο να τις απολαμβάνουμε ζωντανά!!

Τι λείπει?/Τι φταίει?

[click the title]
Είμαστε μακριά από όλα.....μακριά από όσα θα θέλαμε.....φυσικά κ έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία μας.....άλλη μια χαμένη ευκαιρία....όχι δεν είναι πια δικό μου το λάθος....Δεν έχει ουσία αυτή η συζήτηση.....μα πως είναι δυνατόν να λείπω κ αυτή τη φορά???????έχουν μείνει εκκρεμότητες...!!!!

Γράφω λέξεις-σβήνω σκέψεις....

Αυτό που ξεκινάς να γράψεις κάτι και στην πορεία το σβήνεις για να γράψεις κάτι που μόλις προέκυψε είναι το πλέον συχνό φαινόμενο!!Μα κουράστηκα πια.....αφήστε με στις σκέψεις μου να παραδοθώ.....αφήστε με στα τραγούδια και τις εικόνες μου να παραδοθώ......ούτε θα βλέπω-ούτε θα ακούω στο εξής.....όταν σου στερούν πράγματα που αγαπάς-τότε ναι το δικαιολογώ-κάνε τα πάντα να τα διεκδικήσεις!!Και πάνω από όλα τα πάντα για να μην τους αφήσεις να το ξανακάνουν...είναι φορές που είναι έντονο το αίσθημα της αδικίας/της επιβολής της δικαιοσύνης!!Βλέπω πια την αλλαγή των ανθρώπων!!Μα ναι είναι φανερή.....Μα ναι δεν την αντέχω....δεν είναι για καλό....γι' αυτό....Είναι τόσο σημαντική η ανεξαρτησία.....-......η δυναμικότητα.....-........ακόμα κ η ενηλικίωση....."Όσες κι αν χτίζουν φυλακές,κι αν ο κλοιός στενεύει,ο νους μας είναι αληταριό ΚΙ ΟΛΟ ΘΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ...."...[click it].....πάντα με ένα τραγούδι....κουράστηκα τις σκόρπιες λέξεις χωρίς νόημα!!

Κάτω από το βλέμμα του Ξενοφώντος....

§ 25 Ἀλκιβιάδης δἐ κατιδών ἐκ τῶν τειχῶν τούς μέν Ἀθηναίους ἐν αỉγιαλῷ ὁρμοῡντας
καί πρός οὐδεμιᾷ πόλει, τά δ’ ἐπιτήδεια ἐκ Σηστοῡ μετιόντας πεντεκαίδεκα σταδίους ἀπό
τῶν νεῶν, τούς δέ πολεμίους ἐν λιμένι καί πρός πόλει ἔχοντας πάντα, οὐκ ἐν καλῷ ἔφη
αὐτούς ὁρμεῑν, ἀλλά μεθορμίσαι είς Σηστόν παρῂνει πρός τε λιμένα καί πρός πόλιν · οὗ
ὄντες ναυμαχήσετε, ἔφη, ὅταν βούλησθε. §


Όταν τα αρχαία χτυπούν την πόρτα.....σύνταξη-γραμματική-μετάφραση.......[κατιδών=μτχ---->Υμτχ=Αλκιβιάδης---->Αμτχ=τους μεν,τους δε κ.λ.π.......μεταφ.Ο Αλκιβιάδης βλέποντας τους αθηναίους να είναι αγκυροβολημένοι σε αμμώδη παραλία  και μακριά από κάποια πόλη και μετακινούνταν κάθε μέρα 15 στάδια μακριά,στη Σηστό για να ανεφοδιαστουν και τους αντιπάλους  να είναι αγκυροβολημένοι κοντά και σε λιμάνι και σε πόλη.....]




δύσκολη μέρα η Δευτέρα.....ας ελπίσουμε σε επειίκεια του κ. Σ.

υγ.καλή μας επιτυχία!!

Μικρή μου μωβ βεντάλια.....

Το χρώμα που αντιπροσωπεύει και τις άσχημες και τις όμορφες στιγμές της ζωής μου.....Σήμερα θα μπορούσε να συμβολίζει μια χωρίς λόγο καλή-σχετικά-διάθεση....Το μυαλό μου μια τριγυρνάει στην φωτογραφία και την έλλειψη έμπνευσης και την άλλη σε τελείως διαφορετικά θέματα....Μια στον χρόνο.....στην 8η ημέρα που πρέπει να καθιερωθεί....Και τέλος στο κόσμο γύρω μου....η φράση που κατέκλυσε τη μέρα μου σήμερα ήταν "Σε κάθε σπίτι ένας τρελός,στο δικό μας όλοι"...μόνο που μιλάμε για σχολείο και όχι για σπίτι.....θα φταίει που τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι ερχόμαστε γεμάτοι με τα προβλήματα μας και προσπαθούμε να συνυπάρξουμε.....Είναι τόσο δύσκολο....κάποιοι από αυτούς δεν έχουν συναίσθηση του χώρου που βρίσκονται και του λόγου που βρίσκονται....κάποιοι ζουν στην ουτοπία τους.....και κάποιοι άλλοι απλά προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε όλες τις προηγούμενες κατηγορίες....!Αλλά υπάρχουν και χειρότερα.....όπως η αδυναμίες μας.....και τα εισιτήρια που εξαντλήθηκαν......Απαρηγόρητη!Φτάνει που υπάρχει η αγάπη.....και καταλήγω ξανά να τραγουδώ....όλη μέρα.....κάθε φορά κάτι άλλο....σημασία έχει πως η Ε.Κ ανέχεται την καλλιφωνία μου!!Μα πάλι γράφω σκόρπιες λέξεις...είναι που δεν είμαι και πολύ καλά.....η "απόχη" από την Ελευθερία με έχει επηρεάσει!!

Κι άλλο τραγούδι δεν θα πω......

Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη.....

Αντιμέτωπη με το τώρα....χειρότερο από το χτες.....το τώρα είναι εδώ,παρόν,να μας θυμίζει τι πρέπει να κάνουμε....τι όχι και τις συνέπειες παλιών επιλογών.....θελήσαμε να δούμε τα αληθινά να καίνε.....θελήσαμε να ποντάρουμε πολλά σε ανθρώπους που τελικά θα μας αποδώσουν και ευθύνες καταστροφής....ανθρώπους που μιλούν για αλληλοσεβασμό και κατανόηση και τελικά βλέπουν τα πάντα σαν κακή και ΛΑΘΟΣ κριτική.....μα ναι....δεν μπαίνουν στον κόπο να τα σκεφτούν..ούτε καν από περιέργεια!!Και ναι τότε είναι που μετανιώνεις.....που επενδύεις...αξίζει τελικά να επενδύεις σε ανθρώπους?μήπως καλύτερα να παίξεις χρηματιστήριο?ή κ εκεί θα σε ακολουθήσει η ίδια τύχη??τέλος πάντων αλλού είναι το θέμα.....επίσης ένα ακόμα χαρακτηριστικό τους είναι η προσπάθεια δημιουργίας τύψεων....μήπως???δεν έχει σημασία σε έχουν "καταδικάσει".....και ναι τότε περνάμε στο άλλο κεφάλαιο ανθρώπων...εκείνων που δίνουν τα πάντα...που κάθε μέρα,κάθε στιγμή θα πω καλύτερα επιβεβαιώνουν το γνωστό....την αγάπη τους,την ανιδιοτέλεια τους,την αφοσίωση.....τότε καταρρακώνεσαι.....τους εκτιμάς απεριόριστα κι όμως νιώθεις ότι δεν αρκεί....τους αξίζει κι άλλο-τους οφείλεις κι άλλο-.....μπερδεύονται οι σκέψεις.....με έχει πιάσει πονοκέφαλος.....μια λέξη που ξέρω καλά είναι οι 'προτεραιότητες'....πρέπει να ορίσω....γι' αυτούς που γνωρίζω,για αυτούς που γνωρίζω με τον δικό μου τρόπο και άλλοι μου στερούν το δικαίωμα να τους γνωρίσω και ουσιαστικά,γι' αυτούς που πρέπει να αποφασίσω αν αξίζει να γνωρίζω,γι' αυτούς που είναι πραγματικά παρόντες.....μετράω.....κάνω λάθη-κι ας αγαπάω τα μαθηματικά-αυτή τη φορά δεν ξέρω να μετράω.....νιώθω ότι η λίστα θέλει επανεξέταση!!είμαι σίγουρη ότι η λίστα θέλει επανεξέταση...πως να την κάνω...έχω ανάγκη από έναν άδειο δρόμο...κι όμως δεν τον έχω...ζω στην Αθήνα,μια βόλτα τη νύχτα είναι πια άγνωστη λέξη....ας είναι....ίσως πρέπει να το αναβάλλω....κι όταν πια είμαι έτοιμη να το κάνω το ξεκαθάρισμα εκεί που μόνο εγώ ξέρω.....!!
μέτρημα?[just click it]

Η απόλυτη αντίθεση....

Λένε ότι όταν πηγαίνουν όλα χάλια στη ζωή, ήρθε η ώρα να πάρεις προαγωγή......μεγάλη αλήθεια.....τη στιγμή που βλέπεις ότι χάνεις σημαντικά πράγματα,βλέπεις τη δουλειά σου να ανθίζει,να σου φαίνονται όλα δυνατά.....Κι όμως ένα κενό και ένα πρόβλημα τριβελίζει το μυαλό σου.....με το που τελειώσεις τα της δουλειάς γυρνάει στο μυαλό σου.....βγαίνεις να πάρεις αέρα....πράγματι σε βοηθάει...δεν είναι όμως για πολύ...όταν γυρίσεις σπίτι ξαναγυρνάς στο πρόβλημα.....άλυτο....βλέπεις τα πάντα να περνάνε από μπροστά σου....όλη η συζήτηση,ο διαπληκτισμός,τα όσα ειπώθηκαν.....σιγοτραγουδάς από το πρωί ένα τραγούδι της Νατάσας Μποφίλιου[αλήθεια σ' αρέσει πολύ η τύπισσα]...σαν από ένστικτο πριν καν αρχίσουν τα άσχημα.....τι σου είναι το ένστικτο....σκόρπιες σκέψεις,σκόρπια λόγια....δεν το θυμάσαι όλο....θυμάσαι όμως το βασικό νόημα..."σ' έχω βρει και σε χάνω,δανεική παρουσία,η ζωή μου σε τάξη,η καρδιά σ' αταξία...."....δεν θυμάσαι καν αν το λες σωστά....αυτό το σημείο του στίχου σε ενδιαφέρει όμως.....και μετά αρχίζεις έναν άλλο σκοπό...έχεις κολλήσει έναν τη Νατάσα σήμερα.....αυτή τη φορά είναι το "εν λευκώ"......"δικαίωμά μου να ποντάρω λίγο,δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο....κι αυτοί που λένε πως ποτέ δεν πήγα,εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω...."…..έτσι είναι…ναι το πιστεύεις….αυτά τα δύο τραγούδια σε αντιπροσωπεύουν…..τι θέλεις και τα σκέφτεσαι απόψε??μα καλά και τι θα αλλάξει?δεν αλλάζουν μυαλά οι άνθρωποι….είμαστε και δύσκολη «φάρα» οι έλληνες…..δεν βγάζεις άκρη….κι όμως λυπάσαι….λυπάσαι που θα χαθούν πολλά[μάλλον]….είναι που δεν θες και να την συγχίζεις…..τι κατάλαβες??

η ζωή μου σε τάξη,η καρδιά σ' αταξία...[click it]

For the beginning.....

Δεν είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε??Αλήθεια τώρα,δεν είναι στιγμές που αναρωτιέσαι γιατί να συμβαίνουν κάποια πράγματα??Και αν το σώμα δεν συμπορεύεται με την καρδιά [όπως λέει κ η Ν.Κ] τι γίνεται?Πάμε όπου είναι το σώμα μας κι ας μην είναι αυτό που θέλουμε...καθαρά από "τεχνική" ανάγκη....κι αν "ταξιδεύουμε" εκεί που θα θέλαμε να είμαστε στην πραγματικότητα και θυμώνουμε με εμάς,τους άλλους γύρω μας,τις ανώτερες δυνάμεις,την τύχη.....ποιος παίρνει τελικά την ευθύνη?Κι αν δεν είναι τόσο η απόσταση που δυσκολεύει τα πράγματα αλλά πράγματι τύχη-γεγονότα και δικαιολογίες των γύρω μας??


click it!