Όνειρο,δυσκολία,απογοήτευση,πραγματοποίηση,δύναμη,επανάπαυση,ταξίδι,προορισμός,μάτια,ψυχή,αγάπες,μίση,φιλοδοξίες,ματαιοδοξίες,αισιοδοξίες....ζωή....
Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010
Και να σου πάλι.....
Ήταν χτες το βράδυ,όταν ασυναίσθητα σκάλιζα γράμματα σε ένα τετράδιο....Άρχισαν σιγά-σιγά να παίρνουν μορφή.....ώσπου πάλι ασυναίσθητα είχα σκαλίσει τετράστιχα....3 σελίδες έλαβε η χθεσινή μου "έμπνευση"....και σταμάτησε γρήγορα...όταν θυμήθηκα την αρχή....πριν 7 περίπου μήνες....άνοιξη....μετά από ένα παράπονο να κάνω φίλους κ όνειρα...!!Τότε ήταν που 2 γλάστρες (!!!) μου έδωσαν την ιδέα...και κυρίως το έναυσμα!!Και ξεκίνησε κάτι τόσο όμορφο....και όσο διήρκεσε ήταν υπέροχα....κάθε μεσημέρι χανόμουν στα μέρη μου παρέα με τις μουσικές και τα τραγούδια ΜΟΥ!!Δίπλα σε ένα παράθυρο μαγικό....Δίπλα σε ανθρώπους μαγικούς.....Εκεί.....κάπου στα κεντρικά της χώρας....σε ένα βουνό.....το βουνό μιας ζωής....Ατελείωτες ώρες γραψίματος...Όχι,φέτος δεν με απορρόφησαν τα βιβλία μου.....αλλά τα συγγράμματά μου!!!Με έναν προορισμό....από την 1η μέρα τον ίδιο προορισμό!!!Ήταν κανονισμένο από τον Ιούνιο!!Ημερομηνία και ώρα γνωστά...η παρέα γνωστή.....ο χώρος γνωστός....ακόμα και η μορφή του "έργου" γνωστή.....κάθε μέρα και πιο κοντά......Ήταν κάπου στον Ιούλιο που νόμιζα πως τα έχασα όλα....ανάμεθα την ώρα που είχα κατέβει στην Αθήνα....το μετάνιωσα...!!Παρόλα αυτά δυνάμωσα...Μετά από μια εφιαλτική εβδομάδα....στην αρχή η ανακάλυψη στο λαιμό μου και στη συνέχεια ένα λάθος που ακόμα δεν ξέρω που θα οδηγήσει!!Ακόμα και τώρα δεν ξέρω....θα φανεί μακροπρόθεσμα!!Γύρισα στο βουνό μου με ένα "ουφ" και ένα "φου".....μια ανακούφιση και ένα άγχος.....Είναι που με είχε θαμπώσει η προσμονή και δεν έβλεπα μπροστά μου...Τελικά η καλύτερη και η χειρότερη επένδυση είναι οι άνθρωποι......Μεγάλη ανακάλυψη......επιβεβαιώνεται όλο τη χρονιά....3-4 φορές την βρήκα μπροστά μου!Λιγότερες επενδύσεις στο εξής.....Και όταν ήρθε εκείνη η ευλογήμενη[μέχρι τότε] ώρα ήμουν τόσο κοντά.....μόλις δίπλα.....ή θα έβλεπα το όνειρο ή θα έφευγα με το παράπονο!!!Όχι δεν έφυγα με το παράπονο!!!Με μια πίκρα αντάξια φαρμακιού έφυγα....!!!!Δύσκολη η προσαρμογή στα νέα δεδομένα....δύσκολη η συνειδητοποίηση....Το πρώτο χαστούκι του θέματος......Και να πεις ότι δεν είχα προετοιμαστεί κ γι' αυτό....Μίσησα αυτό το μέρος την Αθήνας.....την επόμενη που θα χρειαστεί να το επισκεφθώ θα φροντίσω καλύτερα το μετά....Ήταν όμως συγκλονιστική μέρα...Τι μάχη με τον καιρό έδωσα...φάνηκε να μου χαμογελάει η τύχη...ήταν για λίγο.....Κι από ένα γεμάτο σύννεφα και βροχή πρωινό να φτάνουμε σε ένα ξάστερο κ ζεστό βράδυ για να μας εμποδίσουν κοινοί θνητοί...Και να πεις ότι δεν προσπαθήσαμε...Δεν θα ξεχάσω την χαρά της παρέας όταν αντίκρισαν και κυρίως όταν διάβασαν εκείνο το καλοεκτυπωμένο σε 2 αντίτυπα "βιβλίο".....παραλίγο να το διαβάσουν και οι υπόλοιποι που υπήρχαν στον χώρο.....Καταχάρηκα όταν τις άκουσα να λένε ότι πρέπει να φτάσει στον προορισμό του πάση θυσία...!!!!Προσπαθήσαμε περισσότερο από ότι θα μπορούσε κάποιος....Αλλά "το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο".....Τελικά το πόσο με είχε επηρεάσει όλο αυτό φάνηκε το επόμενο πρωί...και ακόμα φαίνεται..μόνο που πια είναι βουβό....είναι που είμαι εσωστρεφής και δεν μου αρέσει να μιλάω γι' αυτά που με πονούν.....Άδικο να χάνεται ο κόπος σου που συνοδεύεται από όνειρα....Όχι πολλά...ένα μόνο.....Για να έρθει λίγο αργότερα η τύχη και η ατυχία να μου στερήσουν πάλι το όνειρο......Ένοχοι οι ονειροπόλοι σήμερα...Ένοχη κ εγώ!!!!Και κάπου εδώ εκείνη η πίκρα παίρνει την πρώτη της μορφή....κ ας μην μου ξανασυνέβη κάτι παρόμοιο....φτάνει που αυτή τη φορά δεν θα προσπαθήσω καν...Ένας Θεός ξέρει για πόσο ακόμα....."Δεν είναι οι αντοχές σίδερα να τις λιώσω..."....Πόσο ζηλεύω τους ανθρώπους που βρίσκουν το όνειρο.....Είναι που δεν μου αρέσει η αδικία....Και αυτό ήταν και είναι αδικία!!!Όλοι έχουμε δικαίωμα σ' αυτήν την πραγματοποίηση.....Και μετά την πρώτη μεγάλη αδικία,αλλάζουμε....γινόμαστε σκληροί....Και ναι αναζητώ την "δικαιοσύνη".....Πάντα θα έχω την πικρή αυτή γεύση...σαν από φάρμακο....Ακόμα κ αν κάποια στιγμή "δικαιωθώ".....Δεν ξεχνάω εκείνη την μέρα.....!!![Σαν να έγραψα πολλά τελικά....Είναι που είχε ανάγκη η πίκρα να μειωθεί....να μοιραστεί.....Είναι βαριά και με κούρασε....όσο κι αν τη μοιράζομαι όμως δε λιγοστεύει....δεν υποχωρεί...!!!ΩΣ ΤΗ "ΔΙΚΑΙΩΣΗ" ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!!] http://www.youtube.com/watch?v=WDa949RagOM
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου