Exhausted and mad...

Μετά από μια εξουθενωτική μέρα.....έρχεται κ το τελειωτικό χτύπημα....Οι αντοχές μου με εγκαταλείπουν.....Και σωματικές κ ψυχικές.....Το κακό είναι πως πάντα κάτι τέτοιο έχει κ αντίκτυπο ακόμα μεγαλύτερο στον οργανισμό μας.....Γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο αμείλικτοι?Δεν καταλαβαίνω τη μανία των εκπαιδευτικών στην παραπάνω δουλειά για το σπίτι....Λες κ 3 ασκήσεις παραπάνω θα μας τα μάθουν όλα.....Γιατί οι άνθρωποι να είναι μόνο μέσα στα δικά τους προβλήματα?Δεν καταλαβαίνω τη μανία όλων να θεωρούν πως κάτι που γα μένα ενδεχομένως να είναι σημαντικό για να κάνω αυτό που αγαπώ είναι ένα παραπάνω έξοδο.....Ας επανέλθουμε επιτέλους στην ζωή.....Ας δούμε πως δεν είμαστε μόνο εμείς κ το εγώ μας......Ας δούμε πως κάτι που για εμάς είναι άχρηστο κ χωρίς καμιά σημασία για κάποιον άλλο είναι σημαντικό!!Ας προσπαθήσουμε να δούμε τους ανθρώπους-και κυρίως τους ανθρώπους ΜΑΣ-με αυτό που πραγματικά είναι.....Ας προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε μέσα από τα όνειρα τους....Τόσο σπουδαίο είναι πια να κάνουμε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε αυτά που αγαπάει ο άλλος κ επομένως τις ανάγκες του??Τόσο δύσκολο είναι να πάψουμε να του χαλάμε τα όνειρα κ να τον προσγειώνουμε απότομα??Μα επιτέλους ας γνωρίσουμε ουσιαστικά αυτούς που έχουμε γύρω μας!!Αν ζούμε μόνο για να κρίνουμε,κακώς ζούμε.....Είναι απαράδεκτο να προσγειώνουμε τους άλλους πληγώνοντας τους....Και εν πάση περιπτώση ας δεχτούμε-χωρίς γιατί κ πως-τις ανάγκες του...και αν μη τι άλλο αφού δεν είμαστε διατεθημένοι να τις κατανοήσουμε ας μάθουμε να μην τις απαξιώνουμε κ να τις θεωρούμε παράλογες!!Δεν είναι απαραίτητο ότι όλοι πρέπει να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο κ να έχουμε κοινές ανάγκες κ ενδιαφέροντα!!Αλλά είναι χρήσιμο να κατανοούμε τα θέλω του άλλου χωρίς να τον κρίνουμε!!!Και κάπως έτσι ορισμένοι άνθρωποι διστάζουν να αποκαλύψουν τα όνειρά τους......Μα δεν με πτωεί τίποτα.....Η ζωή είναι για να την φτιάχνουμε εμείς όπως θεωρούμε σωστό....Πρέπει να τολμάμε να ονειρευόμαστε....Πρέπει να τολμάμε τα πάντα για τα όνειρα μας.....
Και εννοείται πως κ εδώ έχω κάποιο τραγούδι να αναφέρω.....Μιας  κ καταπιάσαμε τα όνειρα-ξανά-έχω κ το αντίστοιχο τραγούδι.....

Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους, δώδεκα τρόμους
με βίσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές...

Αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
κι απάνω της ζωής ο αετός....

Όνειρα, όνειρα
φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου

Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ' τ'άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί....

Όνειρα, όνειρα
φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου..

[Μακρινή...να φαίνεται η πίστα "από φώσφορο".....]
Αλήθεια πόσο φλογερά είναι τα όνειρά μας σήμερα?? Πόσο δυνατά είναι ωστέ να κάνουμε τα πάντα για να τα πραγματοποιήσουμε??Είναι αλήθεια φλόγες??....[click it]