Μικρή μου μωβ βεντάλια.....

Το χρώμα που αντιπροσωπεύει και τις άσχημες και τις όμορφες στιγμές της ζωής μου.....Σήμερα θα μπορούσε να συμβολίζει μια χωρίς λόγο καλή-σχετικά-διάθεση....Το μυαλό μου μια τριγυρνάει στην φωτογραφία και την έλλειψη έμπνευσης και την άλλη σε τελείως διαφορετικά θέματα....Μια στον χρόνο.....στην 8η ημέρα που πρέπει να καθιερωθεί....Και τέλος στο κόσμο γύρω μου....η φράση που κατέκλυσε τη μέρα μου σήμερα ήταν "Σε κάθε σπίτι ένας τρελός,στο δικό μας όλοι"...μόνο που μιλάμε για σχολείο και όχι για σπίτι.....θα φταίει που τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι ερχόμαστε γεμάτοι με τα προβλήματα μας και προσπαθούμε να συνυπάρξουμε.....Είναι τόσο δύσκολο....κάποιοι από αυτούς δεν έχουν συναίσθηση του χώρου που βρίσκονται και του λόγου που βρίσκονται....κάποιοι ζουν στην ουτοπία τους.....και κάποιοι άλλοι απλά προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε όλες τις προηγούμενες κατηγορίες....!Αλλά υπάρχουν και χειρότερα.....όπως η αδυναμίες μας.....και τα εισιτήρια που εξαντλήθηκαν......Απαρηγόρητη!Φτάνει που υπάρχει η αγάπη.....και καταλήγω ξανά να τραγουδώ....όλη μέρα.....κάθε φορά κάτι άλλο....σημασία έχει πως η Ε.Κ ανέχεται την καλλιφωνία μου!!Μα πάλι γράφω σκόρπιες λέξεις...είναι που δεν είμαι και πολύ καλά.....η "απόχη" από την Ελευθερία με έχει επηρεάσει!!

Κι άλλο τραγούδι δεν θα πω......