Μπορώ επισήμως πια να πω ότι δεν μπορούσε να είναι χειρότερο.....Δεν μπορώ να πω,υπήρχαν κ καλές στιγμές,αλλά στην πλειοψηφία τους......ήταν με μια λέξη ΧΆΛΙΑ!!
Έχω φτάσει σε απελπιστικό σημείο....ανυπομονώ να αλλάξει η χρονιά μπας κ δούμε άσπρη μέρα.....
Και όλα τα "ωραία" ξεκίνησαν το καλοκαίρι.....Εξαιρετικά απαίσιο!
Και επειδή ήρθε η ώρα του απολογισμού της χρονιάς,τα λόγια είναι περιττά!Από το κακό στο χειρότερο...Και το χειρότερο τώρα είναι πως δεν υπάρχει πια πάνω μου ίχνος αισιοδοξίας....Ξέχασα κ αυτή με όλα τα άλλα.....Όσα καλά φάνηκε ότι θα φέρει τους πρώτους μήνες της...εεε από το καλοκαίρι κ μετά έχουμε χάσει τα μυαλά μας.....
Ναι κ τώρα έχουμε τραγούδια....Λίγη Τάνια,λίγη Νατάσα......Έχουμε έναν "ανθρωπάκο".....μια σουλτάνα....την "Φωφώ".....για να έρθει η ξανθιά αγαπημένη να μας τελειώσει με το "κοίτα εγώ".....Άντε μετά να κοιτάξω εγώ να βρω την χαμένη αισιοδοξία μου...Εδώ που τα λέμε ούτε η Νικολούλη δεν θα την βρει!!
Ουφ, κουράστηκα.....Κουράστηκα από όλο αυτό το χάλι!Και σα να μη φτάνει αυτό έχω κ μερικά σχολικά βιβλία να περιμένουν ΠΟΟΤΕ με το καλό θα τα ανοίξω!!Και δεν φαίνεται να είναι κ πολύ σύντομα αυτή η στιγμή.....Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω στείλει πολλή δουλειά σε έναν 'φίλο'....
Πόσο εύκολο είναι να απομονωθεί κανείς στην Αθήνα??Θεωρώ πως είναι ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ....Ακόμα κ οι πεζοί έξω σου χαλάνε την ησυχία.....για να μην μιλήσω για τους μέσα,που τις περισσότερες φορές είναι μες την πολυλογία...Και έτσι καταλήγω να αποζητώ την νεκρική σιγή εκείνου του τόπου....350χλμ μακρυά.....αλλά τόσο δυνατός και τόσο ικανός να τα σβήσει όλα.....Λες και το κλίμα του έχει "μαγικές ιδιότητες"......Εκεί στην ερημιά.....χωρίς κανέναν γείτονα.....Μόνο εμείς.....3 συνήθως......Να μιλάμε τα βράδια μετά τις δουλειές.....Να χαζεύουμε τηλεόραση κ να γελάμε.....Καμιά φορά και να κλαίμε...για καλό όμως....Να κάνουμε ατελείωτες βόλτες,σε παγωμένα νερά ή σε ψηλά κ όμορφα δέντρα.....Να ανάβουμε εκείνο το καντήλι,και πολύ σπάνια να βγαίνουμε στον "πολιτισμό"....Πόσο το έχω νοσταλγήσει....Αλλά έχω νοσταλγήσει κ εκείνα τα βράδια που ναι μεν ήμασταν πολλοί,αλλά ήμασταν ΕΚΕΙ!Μα επιμένω...πιο πολύ μου λείπουν οι μοναχικές μέρες.....Ακόμα κ μακρυά από την τεχνολογία......Με λάπτοπ χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ-που να βρεθεί άλλωστε στα 1000μ. υψόμετρο?!-και πολλά χαρτιά....έτοιμα να δεχτούν ότι έχω να 'χαράξω' πάνω τους....Έτοιμα να επιτελέσουν τον σκοπό τους...να γραφτούν.....Κι εγώ έτοιμη να γράψω....Εκεί και για εκεί και για τους εκεί......Πνίγομαι εδώ...και δεν φταίει το καυσαέριο.....ούτε το κλίμα.....Φταίνε τα "εδώ".....Τα "εδώ".....Δεν έχουν ορισμό...πάντως δεν μου αρέσουν τα "εδώ".....Θέλω να είμαι εκεί...Και να φανταστείς πως νόμιζα ότι είμαι "παιδί της πόλης"..... Σ.......τα είμαι......Καλή η πόλη δεν λέω...αλλά έρχονται ώρες που με πνίγει.....Καταπίεση....αυτό είναι η πόλη....Και όλοι όσοι ζούμε εδώ την βιώνουμε στο πετσί μας που λένε...Καταπίεση για όλα.....Και την ανεχόμαστε....Μωρέ μπράβο μας.....Γίναμε Ευρωπαίοι τώρα και μας αρέσει .......Και μετά θυμάμαι ένα τραγούδι της Ε. ......."....θέλω να γυρίσω μα ο παράδεισος κλειστός...."........Και τώρα που είπα Ε. θυμήθηκα άλλα.....Ακόμα χειρότερα....Ορίστε κατηγορώ τους μίζερους κ έφτασα χριστουγεννιάτικα να μιζεριάζω μόνη μου!Αυτά είναι όταν κάθεσαι στην πόλη...Δεν σε απορροφούν οι δουλειές σου κ σκέφτεσαι αυτά και μετά αν σε ρωτήσει ο γαστρεντερολόγος ΑΝ είναι νευρικής φύσεως οι πόνοι, του απαντάς "όχι γιατρέ μου καλά είμαι"....Ορίστε φτάσαμε να κοροϊδευόμαστε μόνοι μας....Όλο τον καιρό παραπονιόμαστε ότι δεν προλαβαίνουμε να ανασάνουμε κ τώρα που καθόμαστε κατηγορούμε τις διακοπές για μιζέρια.....Να κι άλλα κακά της πόλης...Ούτε τις διακοπές δεν μπορούμε να χαρούμε-και πως άλλωστε όταν βλέπεις την στοίβα με τα βιβλία δίπλα να περιμένει επιδεικτικά να τα διαβάσεις-.........Και της φωνάζω με στόμφο-της στοίβας-να περιμένει....Δεν είμαι ακόμα έτοιμη να την αντιμετωπίσω....Και ειδικά αυτό το μπορντουλί πάνω-πάνω που έχει σημειωμένες για αποστήθιση τις μισές του σελίδες.....
Πάντα γι' άλλους μιλάμε.....για να ξεχνάμε τα δικά μας.....Την μιζέρια μας.....Άλλωστε τι νόημα έχει να μιλάμε για τα δικά μας όταν δεν είναι ικανοί οι δίπλα μας να τα καταλάβουν?Τι σημασία έχει να τα λέμε αν κάποιοι είναι απόλυτα αλλού?
Πόση ανάγκη να γράψω?!Να βγουν επιτέλους....Να τα ξορκίσω...μαζί με το άσχημο 2010!!
Θα κάνει ξαστεριά......ΣΥΝΤΟΜΑ!![ΑΜΗΝ].....
υγ. Ανάγκη για Οξυά/γράψιμο/απομόνωση/ηρεμία/καλοτυχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου