Δεν ξέρω.....

~Δεν ξέρω ποιος Θεός τα μέσα μου παλεύει.....


Κι όμως ξέρεις....Ξέρεις τι θες και τι όχι.....Μα στέκεσαι μονάχα στο ότι δεν είσαι σίγουρη.....Από ότι μαντεύω ξέρεις που βρίσκεται το πρόβλημα....Ξέρεις τι σε ενοχλεί και τι σε ελκύει.....Παντού....Με καταλαβαίνεις....Μέτρησε τα.....Μην τα μετράς με λογική...παράλογα...φτάνει να τα καταλαβαίνεις εσύ....Άσε την λογική για το θέμα της δουλειάς...εδώ κάντη στην άκρη.....Και όπως είπα και προχθές....κάτι ρωτάς....κάτι απαντώ....αν δεν ρωτήσεις,που θα σου απαντήσουν??




~Σε ποιο βαθύ γκρεμό τη νύχτα θα γιορτάσω.....


Αυτό είναι που φοβάσαι?Αυτό είναι...που θα φτάσεις...."Δεν ξέρω που με πας μα ξέρα που θα φτάσω...σε ποιο βαθύ γκρεμό τη νύχτα θα γιορτάσω..."....Δεν είναι όλα γκρεμός και ρέμα....Δεν οδηγούν όλα στην άβυσσο....Δεν έχει τόση σημασία που θα φτάσεις.......ξεκίνα εσύ και θα δεις στην πορεία...μα αν δεν ξεκινήσεις δεν θα μάθεις ποτέ...αυτό να το θυμάσαι....




~Δεν είναι οι αντοχές σίδερα να τα λιώσω......


...................................................................................................................................




~Να φεύγω να πετώ,αυτό μου πάει εμένα....


Αν αυτό σου πάει...κι αν τις αντοχές δεν μπορείς να τις λιώσεις....μέτρα τα όλα....παράλογα......Μόνο παράλογα....


Και πάντα η πηγή:

Εις το επαναγραφειν......

Λέξεις,λέξεις μες το χρόνο....

-Κάτι ρωτάς......Κάτι απαντώ.......


Ποτέ δεν ρώτησα,οπότε ποτέ δεν απάντησες....Δεν τόλμησα να ρωτήσω για να σου δώσω τη δυνατότητα να απαντήσεις....
Είμαι από τους ανθρώπους που προτιμώ να μη ρωτήσω καθόλου από το να λάβω απάντηση που δεν μου αρέσει....Όταν πρόκειται για γνώμη κάνω αυτό που θέλω χωρίς επεξηγήσεις...χωρίς καν ανακοίνωση...Μα τώρα η ερώτηση ήταν επιβεβλημένη....Και να φανταστείς δεν θα είχε καν μορφή ερώτησης...Θα ερχόταν από μόνη της...όπως και η απάντηση σαφώς....


-Κάπου είσαι εσύ.....κάπου κι εγώ....


Αυτή απόσταση είτε χιλιομετρική είτε απλά απόσταση....χωρίς επεξήγηση....Απόσταση όπως λέμε τυπικά κοντά, ουσιαστικά μακριά.....Όλα σαφώς είναι παράμετροι της ερώτησης...Να ξέρεις...Όλα γίνονται χάρη στην ερώτηση που δεν ειπώθηκε!


-Όλα στο φως ριγμένα.....


Τίποτα δεν βγήκε και τίποτα δεν θα βγει...Αυτά που πρέπει να βγουν τα συγκαλύπτουν άλλοι....Τα υπόλοιπα απλά δεν θα βγουν!Εξάλλου αν βγουν ίσως χάσουν το νόημα τους..μα ίσως και να αποκτήσουν άλλο....Μα και πάλι....δεν θα βγουν.....Κι αν βγουν αυτά να ξέρεις θα βγουν και τα άλλα που συγκαλύπτονται.....Ή όλα ή τίποτα......


-Κι όταν τη βρει την παρατά και στο φως μεταναστεύει....


Κι επειδή πολλές φορές μια αλήθεια δεν αρέσει....είναι τόσο εύκολο να φτιάξουμε μια άλλη,δική μας...Πλαστή....Και στο τέλος να την πιστέψουμε κι εμείς....Πόσο θες να τσακίσεις τα νεύρα του άλλου ε, και να τον κάνεις να απαντήσει?Και παρουσιάζεις περιχαρής την πλαστή σου "αλήθεια" και λες "Να κοίτα εγώ τι έχω....."......Και ο άλλος φυσικά γελά.....Γιατί αν πιστέψει αυτό που λες είναι κ μεγάλο ζώον....Και όχι μόνο αυτό,η πλαστή "αλήθεια" σου δεν έχει δυνατότητες πραγματοποίησης διότι είναι τεχνικά αδύνατο και με βάση τη λογική καθένας μπορεί να καταλάβει πότε ένας άνθρωπος μπορεί να βγει βόλτα και πότε όχι...Και ειδικά ο συγκεκριμένος άνθρωπος κάτω από τις συγκεκριμένες και ευρέως γνωστές συνθήκες....Καθόλου χολή δεν είναι αγαπητέ αναγνώστη,απλά τώρα που πέρασε καιρός και ηρέμησαν τα πράγματα μπορώ με πιο καθαρό μυαλό να κρίνω την κατάσταση!!!


Και επειδή όλο το ποστ κινείται γύρω από ένα τραγούδι,ιδού :

Εις το επαναγραφειν.........

Σ' αυτόν τον κόσμο τον μικρό...τι να σου κάνω...

Παρόλο που κάποιες μέρες μας μοιάζουν κουραστικές κρύβουν βαθιές δόσεις ανακούφισης....Ανακούφισης που τελικά γράφεις-κι ας πονάς-που πήγαν όλα καλά κ με το άλλο θέμα-κι ας σου κόπηκε η ψυχή μέχρι να αποδειχτεί τι ήταν-που,που,που.....Αυτές τις μέρες που η κούραση,ακόμα κ η ανία των μαθημάτων κρύβουν πίσω τους ένα αίσθημα ηρεμίας που όλα σιγά σιγά παίρνουν κάποια ροή.....


Κι εκεί που λες "ουφ ηρέμησα" έρχεται ένα όνειρο κ ταράζει τα νερά....Και σα να μη φτάνει που βλέπεις εκείνη-εκτός του ότι έχεις καιρό να τη δεις,νευριάζεις κάθε που τη θυμάσαι-βλέπεις κ άλλους...Που όσο καλά κι περνάς με το όνειρο,όταν ξυπνήσεις μένεις άδειος.....Κι άδεια έμεινα....Και όταν λες ότι θες να δεις τη συνέχεια παρουσιάζεις μαζοχιστικές τάσεις....Ε κι αυτό το έκανα.....δεν μου έφτανε η ταραχή το ένα βράδυ-πρωί βασικά-ήθελα κ το επόμενο....


Και τώρα που θα έπρεπε να διαβάζω φυσική-κι όμως διάβασα-κάθομαι μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο με τον αέρα να φυσάει με λύσσα και να κάνει θόρυβο...τις τέντες να αντιστέκονται κ την κουρτίνα επίσης.....κρυώνω λίγο μα με γαληνεύει να παρακολουθώ τα στοιχεία της φύσης...κι αυτός ο άνεμος όση λύσσα κι αν κουβαλάει αναβλύζει ηρεμία....ακούω στη συνέχεια τις μεγάλες αγάπες και τις ομπρέλες του Demy της Νατάσσας και με ηρεμούν....Μόνον αυτό....


Μα αυτό μου προσφέρει τόση ψυχική ηρεμία όσο κανένα:

Εις το επαναγραφειν.....

Το χρονικό ενός πόνου....[part 1]

Να ξέρεις μόνο ότι για να κάνω αυτή την ανάρτηση έχασα χρόνια από τη ζωή μου γιατί το αριστερό δεν είναι το καλό μου!!Τι ποιο αριστερό?Το χέρι καλέ....Γιατί τι έπαθε το δεξί?Το δεξί πρέπει να πάει συνεργείο και θα μάθουμε αν είναι μεγάλη η ζημιά,αύριο!Οπότε όπως καταλαβαίνεις,μπορώ αν γκρινιάζω μέχρι να το πάρω πίσω.....Και αυτό θα κάνω....


To start with η καλή σχέση με τα οστά μου είναι γνωστή...και επειδή καιρό είχα να πάω στην ορθοπεδικό-η οποία σημειωτέον ξέρει πια απ' έξω ότι έχω κ δεν έχω-είπε να με επισκεφτεί ένας πόνος στο δεξί(!!!) χέρι,ονόματι:σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα....Δεν μπορείς να πεις,έχει ευφάνταστο όνομα τουλάχιστον...Και δεν θες να σου πω τι έχω διαβάσει και τι έχω δει εδώ μέσα σχετικά με το θέμα κ τις θεραπείες του!!Και που λες αυτό το ΣΚΣ είναι υπεύθυνο για όλα τα νεύρα που τυχόν να έχεις παρατηρήσει εδώ κ καιρό!Και επειδή δε με βλέπω να τα αποχωρίζομαι σύντομα κάνε υπομονή και αν διαθέτεις και γαϊδουρινή μη σου πω!Και για σου αποδείξω ότι δεν τα περνάω μόνο εγώ αυτά,άλλοι 4 στην οικογένεια πάσχουν από το ίδιο!


Επίσης να ενημερώσω ότι ενώ βρέχει εγώ ακούω την "ακτή" και όχι μόνο αυτό,δηλώνω καθαρή βουνίσια που γενικά δεν θα πεθάνω για να δω θάλασσα....είσαι σε θέση επομένως να αναγνωρίσεις το μέγεθος της ζημιάς!


Η συνέχεια της γκρίνιας μετά τα αποτελέσματα της αυριανής εξέτασης....και κάτι μου λέει ότι θα είναι μεγάλη η γκρίνια....






Εις το επαναγραφειν......

Κερνάω depon....

Αυτός ο πονοκέφαλος εξοργίζει την blogger....Και τι δεν ήπιε σήμερα....Άσε που φοβάμαι(άλλαξα πρόσωπο) και τα εφημερεύοντα...Όλο κάτι γιατρουδάκους της συμφοράς έχει που ξέμειναν πριν πάρουν ειδικότητα κ κάνουν αγροτικό και αντί να είναι σε κανά χωριό στα ορεινά που κάτι λίγοι παπούδες μένουν(μικρό το κακό) τυχαίνουν στο νοσοκομείο που θα πάω εγώ...Και τα λέω εγώ αυτά που λέω να γίνω γιατρέσσα κάποια στιγμή...Αλλά δε βαριέσαι....Και που λες πέρα από τον δαιμονισμένο πονοκέφαλο έχεις και το final-κάτι να σου φωνάζει πως πρέπει να λύσεις 4-5 εξαμινεησον....Τη νίκον παραδίπλα να βογκά από τη βαρεμάρα τόσες μέρες στο γραφείο και τις διακοπές που αργούν κάτι λίγο...Και ενώ η ώρα περνάει υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι μέσα στο επόμενο μισάωρο θα τον έχεις βάλει για ύπνο....Σε βοηθάει κ το βιβλίο της εβδομάδας...Τι να σου κάνει μια "ποινή" μιας άγνωστης με μια κουφάλα στην κάτω γνάθο?!Ενώ πριν οι "μάγισσες της Σμύρνης" είχαν ενδιαφέρον...Έλεγες τι στο καλό δεν θα ξεπατικώσω κανά ξόρκι....Τόσα και τόσα η Κατίνα και η Ευταλία...Αμ την Αττάρτη που την πας?Του χεριού της την είχαν....Και το είπα εγώ στα κορίτσια,να ξαμοληθώ στο χωριό,όλο και κάποια θα τα ξέρει τα σχετικά,αλλά έλα που δεν βρίσκω μεταφορικό και εγώ με συγκοινωνίες δεν πάω...Μην τα ισοπεδώσουμε και όλα...Και αφού τα σκέφτομαι όλα αυτά ξαναβλέπω το βιβλίο και λεώ καλύτερα να συνεχίσεις τον παραλογισμό γιατί να λύνεις δεν βλέπω...Και συνεχίζω που λες...Και λέω να,η Κατίνα τόσους έφαγε...αφού πρώτα τους παντρεύτηκε και τους έφαγε και κάμποσα λεφτά.....Και σα να μην έφτανε αυτό,πρέπει να πέθανε κ φρεσκαδούρα,γιατί έιχανε και το μποτέ,μην ξεχνιόμαστε...Αλλά τι στα λέω αυτά??Από τον πονοκέφαλο δεν ξεκίνησα...?!Και που λες,αυτός ο πονοκέφαλος είναι ο πλέον κοντινός μου φίλος....Μαζί του ξυπνάω-μαζί του κοιμάμαι...Όχι τίποτα άλλο με έχει και αστεφάνωτη και θα γελάει ο κόσμος....Γιατί θα πάω ζγκαρδίτσα το καλοκαίρι και θα ψάχνουν το δαχτυλίδι...Και τι θα της πω εγω της θειας της Α....ς??Γιατί είπαμε είμαστε απελευθερωμένο χωριό...(είναι και η νεολαία που φέρνει την αλλαγή-80+)αλλά ούτε ανώνυμο δεν μπορώ να τον κρατήσω τον πονοκέφαλο μου ούτε να κρύψω τη σχέση μου μαζί του....Γι' αυτό σου λέω πάρε καμιά γειτόνισσα τηλέφωνο να με ξεματιάσει....Όοοοχι το βαπτιστικό μου δεν στο λέω...θες να με κάνεις βούκινο μέσα στο ίδιο μου το μπλογκ?Αλλά επειδή είμαι και κουρασμένη λέω να σου πω ιγκιτζελαζ για απόψε όπως έλεγε και η φίλτατη Σεχραζάτ....

Εις το επαναγραφειν....

Η πορτοκαλόπιτα που άφησε εποχή...

Ήταν μια φορά και έναν καιρό μια πορτοκαλόπιτα...Την πορτοκαλόπιτα,την είχε φτιάξει μια καλή κυρία η Γ.....Θεία της υποφαινόμενης...Όταν η ατίθαση blogger την δοκίμασε έμεινε άφωνη κ την άλλη μέρα ζήτησε την συνταγή...Αν και η συνταγή άργησε μια αιωνιότητα και μία μέρα (οκ υπερβάλλω) έφτασε τελικά στο inbox....Μέχρι σήμερα η συνταγή της πορτοκαλόπιτας δεν χρησιμοποιήθηκε από την blogger και μαράζωνε στο παγωμένο κ απόκοσμο inbox....Έτσι μια ηλιόλουστη μέρα σαν αυτή η blogger θυμήθηκε την ξεχασμένη συνταγή,λυπήθηκε που την είχε αφήσει τόσο καιρό μόνη της στο άσχημο inbox και αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει για το Πασχαλινό Τραπέζι...Είπε λοιπόν να την μοιραστεί και μαζί σας...Αλλά μην ανησυχείτε...ουδεμία πρόθεση υπάρχει να μεταμορφώσω το blog σε διαδικτυακό βιβλίο συνταγών.....Παρόλα αυτά.....


ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΠΙΤΑ!


Υλικά:

•  1πακέτο φύλλο κρούστας Κανάκη(απαραίτητα αυτή η μάρκα λέει...και όχι δεν παίρνει ποσοστά από τις πωλήσεις)
• 1ποτήρι καλαμποκέλαιο
• 1ποτήρι ζάχαρη
• 1γιαούρτι total (αλήθεια με έχει γεμίσει μάρκες)
• 5αυγά
• 2βανίλιες
• 1μπέικιν πάουντερ
• ξύσμα από 3 πορτοκάλια
• αν θέλουμε βάζουμε κ ένα φλιτζάνι χυμό

Εκτέλεση:


Χτυπάμε όλα τα υλικά σε ένα μπωλ.Αφού έχουμε βάλει τα φύλλα πλισέ στο ταψί του φούρνου ρίχνουμε το μείγμα από πάνω να πάει παντού.Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180οC για 30'.
(ταψί 30cm X 32cm)


Για το σιρόπι:

• 2 1/2 ποτήρια ζάχαρη
• 2 1/2 ποτήρια νερό
• 1 βανίλια
• ξύσμα από ένα πορτοκάλι

=>Κρύο το γλυκό,ζεστό το σιρόπι<=







Καλή επιτυχία...




υγ.Να την φτιάξεις οπωσδήποτε
υγ2.Ευχαριστώ την Μ. για την συνταγή και την Γ. για την εκτέλεση!

Θυμάμαι....

Ήταν μερικά βράδια πριν και ετοιμαζόμουν κυρίως ψυχολογικά γι' αυτό που θα ζούσα!Έχοντας δει το προηγούμενο βράδυ ένα όνειρο-θες πες το σημάδι-έγραψα δυο λόγια...Και τα ξανάγραψα..και τα έσβησα..Κι ύστερα πήρα ένα λευκό χαρτί και το γέμισα....Το έσκισα...Πήρα ένα καινούριο μα κι αυτό δεν στάθηκε άξιο όσων αποτύπωσα ήδη πρόχειρα!Μέσα σε εκείνο το ποιητικό ημερολόγιο όλα....Πήρα κι ένα τρίτο.....Το ξανάγραψα....Μα ξαφνικά,αφέθηκα στην αγάπη και το έσκισα.....Το επόμενο που πήρα-σαν από τύχη-μύριζε το άρωμα μου!Σκέφτηκα για λίγο και ξεκίνησα....Αποφάσισα στο πάνω μέρος να την προϊδεάσω και να πω χωρίς ροή και μέτρο όσα ήθελα...Ήταν λίγα μα τόσα πολλά για να εξηγήσουν όλα όσα ήθελα να πω!Στη συνέχεια έγραψα εκείνο το παραλήρημα μετά το όνειρο....και το ξανακοίταξα...ήταν το ιδανικό....Και έκλεισα κάπως έτσι όσα ήθελα να πω...."....γιατί η αγάπη δεν χωράει σε καλούπια και ούτε της αρέσουν τα πολλά λόγια..."


Την τελευταία φορά που το είδα ήταν στα χέρια της....Το διάβασε...Χαμογέλασε και μαζί της ο κόσμος όλος....Δέχτηκα την ανταπόδοση που ακόμα μοιάζει να σημαδεύει το μάγουλο μου....!!




Με αφορμή το τραγούδι στην καφετέρια....






Εις το επαναγραφειν......

Σαν την φωτιά........

Όταν έρχονται οι στιγμές που δεν μπορείς να πεις πολλά λόγια,το βάρος γίνεται μεγαλύτερο....Κι όταν οι απουσίες σε πνίγουν, σε πλακώνει η ίδια σου η ύπαρξη....Φταίει που πίστευες ότι μοιάζουν....Σε πολλά...Σε εκείνη που δεν γνώρισες και λογικά δεν θα έπρεπε καν να ξέρεις.....Κυρίως αλλού...μα δεν έχει σημασία.....Κ.Τ....




Για τα δεσίματα....

Η ανάγκη του "αγαπώ"....

Είναι μια ανάγκη που η πλειοψηφία των ανθρώπων την έχει!Άλλοι μπορούν και την αντιμετωπίζουν...Άλλοι την αγνοούν!


Ειδικότερα,είναι αυτό που αγαπάς ορισμένους ανθρώπους κ αυτό σου είναι απαραίτητο!Ακόμα κι αν δεν είσαι πάντοτε κοντά τους-για να ακριβολογώ δεν είσαι σχεδόν ποτέ σώματι λόγω καταστάσεων κ απόστασης-αλλά είσαι πάντα δίπλα του με μια πιο βαθιά έννοια!Αυτή την έννοια μπορεί να την εντοπίσει με ακρίβεια μόνο όποιος αγαπά....Κι εκεί πρέπει να γίνει το deal.Αν την αναζητήσεις και την βρεις ζωντανή-αν και παραμελημένη-τότε είσαι στο σωστό δρόμο!Είναι κάτι τόσο σημαντικό για ορισμένους από εμάς...Είμαστε αυτοί που καλώς ή κακώς ζουν από τις αγάπες τους!Και αυτό είναι που μας τρέφει....Που μας κρατά όταν η διάθεση κατρακυλάει στα τάρταρα της απογοήτευσης και η δυναμικότητα φτάνει σε επίπεδο θερμοκρασίας Νευροκοπίου κατά τους χειμερινούς μήνες!Είναι αυτό που θα θυμηθείς στα καλά σου και τα κακά σου....Είναι αυτοί που θα ζητούσες στη χαρά και την πίκρα...Είναι οι μέρες που αναπολείς και χαμογελάς ασυναίσθητα και στη συνέχεια λες "Έρχομαι και αύριο".....Που ακόμα κι αν ξέρεις ότι δεν μπορείς να δεις κ να μιλήσεις με ορισμένους ανθρώπους τους κουβαλάς....Μέσα σου και δίπλα...Μαζί σου γενικά!


Να θες να φύγεις ..να δραπετεύεσεις και να τραγουδήσεις δυνατά τα "στερεότυπα".....Να φωνάξεις αρκετά για να σ' ακούσουν εκεί μακριά....Στη συνέχεια να αφεθείς στο ρυθμό βουβά...Μέσα στο παραλήρημα κάθε αγάπης και κάθε μίσους...Στην απορρόφηση κάθε στιγμής....Στα άδυτα καρδιάς και μυαλού!!Να μπορείς να δραπετεύσεις....Κι αν όχι να αφήσεις το μυαλό σου!Η ανάγκη....η ανάγκη της πραγμάτευσης....Με το τώρα...με εσένα....Κι αν δεν πεις το έρχομαι...κι αν δεν πας,να ξέρεις το γιατί!Μα πάλι...


Κι ότι αγαπάς να το αφήσεις να σε παρασύρει...Έτσι λέει ο νόμος...Να φτάσει η στιγμή που θα κάνεις το "μέτρημα" και να τραγουδάς μαζί το "μέτρησα"....Και να το κάνεις σωστά...Γιατί αλλιώς η ανάγκη του "αγαπώ" θα καταποτιστεί από τα ρίχτερ της αμοιβαίας αβεβαιότητας...Και κυρίως της δικής μας...Θα χαθεί κάτω από τα συντρίμμια το "αγαπώ" κι η ανάγκη να σε περιμένει ανεκπλήρωτη και αβυσσαλέα που την έκανες στην άκρη!


Είναι αυτή η ανάγκη που πολλοί την έχουν και λίγοι την κατανοούν...Είναι αυτή που οδηγεί στα πιο μεγάλα εύγε...Που μπορεί να σε ρίξει τόσο χαμηλά όσο ψηλά σε ανέβασε πριν κ το αντίθετο...Να παίξει με ουρανό και Άδη...Αλλάζει κάθε που βραδυάζει.....και μπορώ να σου αραδιάσω ένα εκατομμύριο σχετικά τραγούδια!Κι αν διδαχθείς από αυτά να τα συμπεριλάβω.....

Εις το επαναγραφειν.........

Παράκμασε κι άλλο....ΜΠΟΡΕΙΣ....

Είναι γνωστά τον τελευταίο καιρό τα θέματα που έχω με κάποιους "ανθρώπους" που ζωή δεν έχουν να ζήσουν κ ανακατεύονται στη δική μου!!Αν λοιπόν υπάρχουν απορίες ανατρέξτε σε προηγούμενες αναρτήσεις κ θα λυθούν!!


Θεωρούν λοιπόν όλοι αυτοί πως έχουμε το ίδιο άδειες ζωές....Κάνουν λάθος.....Έχουμε τόσο γεμάτες και πληθωρικές ζωές που ούτε το φαντάζονται!Έχουμε αυτούς που θα σταθούν απέναντι τους μαζί μας....Τους λένε φίλους και όπως  αλλιώς θέλεις....Δεν καθόμαστε όλη μέρα σπίτι κ ψάχνουμε τροφή για κατινιές!Και εν πάση περιπτώσει ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΕΙΕΣ ΖΩΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ!!


Φυσικά όλα αυτά κάποια στιγμή οδηγούν στην απόλυτη παρακμή!!Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι την ζουν και μάλλον έχουν ξεπεράσει αυτό το στάδιο!Η τακτική "γαλλικά και πιάνο" δεν περνάει πια!!Για να μην αναφέρω πιο τρανταχτά παραδείγματα!!


Μεσολαβητής ώρα 0!Δεν είναι επίσης της μόδας να βάζεις άλλους να σε "εκπροσωπούν".....


Τέλος δεν νομίζετε ότι το πρόβλημα το έχουν αυτοί που απλά κάνουν έναν "πόλεμο"????Δε νομίζετε ότι είναι ανώφελο και χαζό να πολεμάς κάποιον που δεν σου έχει κάνει οτιδήποτε απλά και μόνο επειδή έκανε κάποιες επιλογές ανθρώπων??Δε νομίζετε ότι αυτή η ανασφάλεια που δεν κερδίζουν αυτό που θέλουν τους οδηγεί εκεί??Είναι ένας πολύ βολικός τρόπος να πιστεύεις σε κάτι που δεν είσαι και κάτι που δεν έχεις!!Κι επιτέλους υπάρχει κάπου αυτό που λέγεται ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ή τσάμπα ψάχνω πάνω τους???????




υγ.Τη συγγνώμη μου σ' αυτούς που διαβάζουν τον θυμό μου!!Δεν είναι όμως ασταθής!

8 τραγούδια θα σου πω.....

Με διάθεση περίεργη που καλή δεν την λες προσπαθώ να προσπεράσω τις ηλιθιότητες που εμφανίζονται στο δρόμο μου!Πέρασα ένα όμορφο βράδυ μα το κυριακάτικο πρωινό μου με "χάλασε"......Είναι που έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο......

Αναρωτιέμαι για αυτά που βλέπω κι ακούω-τα κουφά εννοώ-και παντού κολλάω ένα τραγούδι.....Και θέλω και δε θέλω να βγω βόλτα μα σίγουρα δεν θέλω να διαβάσω......Είναι η ώρα των τρελών ένα πράγμα.....

Ύστερα λέω πως τους παραμερίζω αφού δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ κάτι σχετικό και δίνω σήμα να αρχίσουν οι χοροί.....

Ας αφήσουμε τη ζωή να μας οδηγήσει......Στεναχωρήθηκα που δεν πήγα εκεί που ήθελα.....Το μετάνιωσα είναι η αλήθεια.....Αλλά θα έρθει η αλλιώτικη μέρα που θέλω....

Μας σημαδεύει μες τα μάτια η ζωή......ξυπνάμε πάλι ζωντανοί...Θα μας πετύχει τι λες??Για καλό θα 'ναι....

Γιατί σκέφτομαι πάντα αυτό.....Ότι τίποτα δεν πάει χαμένο...Από την πρώτη φορά στο Θ.Π με καλή παρέα......Και πάντα όταν πρέπει μου έρχεται στο μυαλό.....

Είναι σίγουρο πως δεν θα ανακτήσω την όρεξη μου για διάβασμα αλλά τουλάχιστον την ανοιξιάτικη κ άλλοτε καλή μου διάθεση!!Γι' αυτό κι εγώ στα αρώματα,στα χρώματα στις μουσικές χαρίζομαι...

Και ξέρω πως γίνονται όλα δυνατά...Ακόμα και τα αδύνατα...Μου το έμαθε η μεγάλη μου αγάπη....που έχω να την δω και από το Φλεβάρη.....

Εις το επαναγραφειν....

Εν λευκώ....

Με αφορμή και πάλι ένα τραγούδι αναρωτήθηκα...Προβληματίστηκα...Έβαλα το τραγούδι της Μποφίλιου,σε στίχους Ευαγγελάτου κ μουσική Καραμουρατίδη στο repeat και ξεκίνησα να γράφω....


-Αν είχα θάρρος για να πω το έλα,τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα.....


Πόσο δύσκολο μας είναι να το πούμε αυτό το <έλα>...??Ένα έλα που προφανώς θα αλλάξει πολλά και κυρίως γιατί αφού μπορούμε να το πούμε και να τα αλλάξουμε δεν το λέμε?Τι φταίει??Τι μας εμποδίζει να το πούμε??Και αφού-προφανώς-μας είναι τόσο σημαντικό γιατί δεν βάζουμε τα "εμπόδια" στην άκρη να πούμε το έλα??Γιατί αφήνουμε τη ζωή να περνάει κι εμείς εν λευκώ?Γιατί την φοβόμαστε?Αυτό είναι.....Μας αρέσει να την δυσκολεύουμε?Πόσο δύσκολο μας είναι επιτέλους να πούμε το έλα??Ναι μας είναι δύσκολο!Σκεφτόμαστε όλα τα άλλα εκτός από τη δύναμη που κρύβει το έλα μας....Εκτός από την ανάγκη που έχουμε αυτό το έλα.....Βάζουμε πάνω από το έλα που ΕΜΕΙΣ μπορούμε να πούμε και να αλλάξουμε ΠΟΛΛΑ,τόσα άλλα....Τους άλλους,τον εγωισμό μας,τι θα πει ο κόσμος...Και που καταλήγεις??Στο έλα που σου βάζει φωτιά....Που δεν σ' αφήνει να ηρεμήσεις....


-Το πρόβλημα μου η υπερβολή μου.....


Υπερβάλλουμε...Υπερβάλλουμε στα εμπόδια....Υπερβάλλουμε στην δυσκολία...Υπερβάλλουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς...Τόσο που κι εσύ ο ίδιος θα το πιστέψεις....Κάνεις την υπερβολή ,κομμάτι σου και την πιστεύεις...Την αφήνεις να εξαπλωθεί μέσα σου....Ώσπου σε πνίγει....Ζούμε με την υπερβολή για την υπερβολή...Όλη η ζωή σου μια υπερβολή...Τι περιμένεις για να την εξαλείψεις??


-Αν σ' αγαπούν να μάθουν να στο λένε,κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις....


-Κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε πρέπει στο ύψος της φωτιάς να ανέβεις.....


Απόλυτα σύμφωνη.....Όση δύναμη δεν βρίσκουμε για να πούμε το έλα.....Άλλη τόση δεν βρίσκουμε για να ανέβουμε στο ύψος της φωτιάς....Να ανέβουμε και να ζήσουμε όσα θέλουμε.....Να δούμε τα αληθινά μας-ο καθένας τα δικά του,προσωπικά-να καίνε.....Να ψάξουμε καλά και να βρούμε τι προϋποθέσεις χρειάζονται να για φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε...Όσο ψηλά χρειάζεται για να δούμε τα πράγματα όπως θέλουμε.....Στο σημείο που θα καίνε τα δικά μας,προσωπικά αληθινά....Να μη σκεφτούμε πόσο μακριά θα μας πάει αυτό...Πόσο θα κουραστούμε για να το κατακτήσουμε....Μόνο ότι πρέπει να το κατακτήσουμε....Γιατί κάτι μας το φωνάζει.."Μήπως αυτό το κάτι είναι ΕΣΥ??Μήπως από κάπου μέσα σου ακούγεται αυτή η φωνή κι αυτή η προσμονή??Και γιατί δεν το κυνηγάς??Γιατί αφήνεις το έλα του να σε κατατρώει??"


-Του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω...


"Την λες στον ίδιο σου τον εαυτό",είπε...."Κι άντε να τα βάλεις μετά μαζί του...Εσύ και το μέσα σου,μάχη δύσκολη....Γι' αυτό κοίτα να το ικανοποιείς αυτό το μέσα σου...Φρόντισε να μην το αφήνεις ανικανοποίητο γιατί θα παλεύεις καιρό μαζί του.....Έχει δίκιο,πάντα έχει δίκιο...Ακολούθησε το ως το ύστατο σημείο...".....Έτσι είπε κ εγώ το άκουσα....Το άκουσα??Ακόμα επεξεργάζομαι τις πληροφορίες που μου στέλνει.....


Και το τραγούδι-αφορμή....

Εις το επαναγραφειν.......

Επιβάλλεται.....*

Με μια αίσθηση πιο ανάλαφρη,αν κ άρρωστη!!Με την αίσθηση ότι όλα τακτοποιούνται....ή σχεδόν όλα!!Είναι Δευτέρα μα νιώθω τόσο κουρασμένη!!Από αυτές τις φορές που θες να πέσεις σε λήθαργο μέχρι το επόμενο σαββατοκύριακο!Αυτό θέλω....και δεν θέλω....Θέλω να την ζήσω και την κούρασή μου!Μαζοχιστικό??Κι όμως....Κι αυτό ζωή είναι!Άλλωστε αν δεν κουραστείς κ λίγο τι κάνεις όπως λέει κ ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο?!Σα να έχει δίκιο....


Και με βρήκε η εβδομάδα να τραγουδώ Νατάσα Μποφίλιου!Σύνηθες ε?!"Σε ξεχώρισα..."...."Δεν ανάβουνε συχνά τέτοια χαράματα".....Πόση ταύτιση??Για τα χαράματα που ανάβουν όντως αραιά....Αλλά που όταν ανάβουν βάζουν φωτιά μέσα μας....Και τα θυμάσαι για καιρό...Ίσως κ για πάντα!Ε γι' αυτά τα χαράματα που τα λάτρεψα-τα λατρεύω και θα τα λατρεύω!!Πως μπορώ να μην άλλωστε?!Περιμένω να ξανανάψουν τέτοια χαράματα...Ανάγκη ζωτική......Αλλά αφού άναψαν μια και δυο τώρα δεν τα φοβάμαι θα ξανανάψουν...Η πρώτη είναι η δύσκολη!!


Και στη συνέχεια θυμάμαι στο άσχετο τα σίδερα...."Όσο βαρούν τα σίδερα,βαρούν τα μαύρα ρούχα"....Το θυμάμαι στο Παλλάς με την Ε. και χαμογελώ ασυναίσθητα!Μα η τόση μου αγάπη μου αλλάζει όλη τη διάθεση!Φέρνω πίσω στο μυαλό μου εκείνο το βράδυ,το 2ο....Μα τι χαρά.....Όλο το βαγόνι στο μετρό με άκουγε να τραγουδώ το "Μη φοβάσαι" του Ρασούλη....Και στο καπάκι το "Stand by me"....Με κοιτούσαν κ χαμογελούσαν....Και εγώ...Για μέρες...Κι ακόμα!!Τόσο απλά,τόσο καλά,τόσο ωραία!!!


Βάζω τα τραγούδια της ημέρας στο repeat....Κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα και απολαμβάνω...Κουρασμένη μεν,ευδιάθετη δε....Ήρεμη παρόλο το τρέξιμο των ημερών....Ο πονοκέφαλος επιμένει κ εγώ τον αγνοώ.....Παίρνω φάρμακα κ πάω για ξεκούραση του λέω.....Υπόσχομαι στον εαυτό μου σ/κ χαλάρωσης κ ηρεμίας....Και κυρίως υγείας!!

Και στη συνέχεια....

Τίποτα δεν μας φοβίζει κ κυρίως δεν μας πτοεί...Υπόσχεση...στον εαυτό μου...στους εαυτούς μας!!






Εις το επαναγραφειν.....

Μες τη ρωγμή του χρόνου....

Περιορισμένος!!Ένα σαββατοκύριακο γεμάτο...Που σήμερα δεν άντεξα να συνεχίσει έτσι!!Τα έκανα όλα στην άκρη κ άδειασα το μυαλό μου!Μπορούν όλα να περιμένουν....εκτός από την ζωή!Χτες που βγήκα μήπως κ γεμίσουν οι μπαταρίες για να αντέξω τον σημερινό αγώνα,είχαμε κ μια κουβέντα περί ανασφαλειών και καταλήξαμε εκεί ξεκινώντας από ανθρώπους που τώρα τελευταία με ενοχλούν χωρίς λόγο!


Θα ονομάσω ανασφάλεια,την αδυναμία των ανθρώπων να δεχτούν καταστάσεις κ κυρίως τον εαυτό τους όπως είναι!Και καταλήγω σ' αυτό το συμπέρασμα,διότι οι συμπεριφορές που με ενοχλούν φανερώνουν μια πολύ βαθιά ανασφάλεια που ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι ικανός να τιθασεύσει κ πρέπει να πολεμάει όλους τους άλλους αντί να φροντίσει να κάνει κάτι με τον εαυτό του και την ψυχοσύνθεση του!!Αναρωτιέμαι μονίμως πως μπορεί κάποιος να σε ΄"πολεμά" χωρίς λόγο...Χωρίς να έχει δει τις σχετικές αφορμές!!Τελικά καταλήγω στις ανασφάλειες του!Με τον εαυτό του κυρίως/την εμφάνιση του/τον χαρακτήρα του/τις δυνάμεις του και τόσα άλλα!Αλλά πρωτίστως αυτό με νευριάζει...Μου προκαλεί τόσο θυμό κυρίως γιατί με μπλέκουν σε ένα παιχνίδι κακίας-και να θα το πω-κατινιάς που από την αρχή δεν είχα καμιά διάθεση να δημιουργήσω ή να συμμετάσχω!Μπορεί να μη μου αρέσουν κάποια πράγματα αλλά βάση στην δική μου στάση ζωής ότι δεν μου αρέσει το αλλάζω ή το αγνοώ (το έλεγε κ ο Σπύρος Σούλης κάποτε)...Ούτε το διατυμπανίζω ούτε μπλέκω άλλους με τις δικές μου αντιπάθειες ούτε προσπαθώ να βλάψω το αντικείμενο της αντιπάθειας μου!!Καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να τους συμπαθούμε όλους και ούτε να μας συμπαθούν όλοι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε όποιον ξέρω θα πω κάτι προσωπικό του που έμαθα τυχαία ή μου "σφύριξαν"....Γιατί υπάρχουν κι αυτοί.!Είναι τα φίδια στον κόρφο κάθε ανθρώπου που κάποια μέρα αποκαλύπτεται!Ε έχω κι εγώ απ' αυτό...Κι εσύ, και ο διπλανός σου στο λεωφορείο, και η συνάδελφος σου στη δουλειά και η περιπτερού στη γωνία!Όταν τον/την βρεις θα εμφανιστεί επόμενο!Εγώ,λοιπόν,που μάλλον έχω βρει πολλά ως τώρα και παρόλα αυτά αγνοώ την ύπαρξη τους ηθελημένα θα με πουν μ....κα???Μπορεί...κι αυτοί με τις ανασφάλειες τους παίζουν!Όλοι για τις ανασφάλειες τους πολεμούν τους άλλους....Για να ικανοποιήσουν την ανασφάλεια του!Για να μειώσουν-δήθεν-τον άλλο και να ανέβουν αυτοί!Αλλά εγώ ένα ξέρω "Δεν μειώνομαι εγώ που με πολεμάς αλλά εσύ που ξεκινάς και κρατάς ζωντανό τον πόλεμο".....Ξέρω επίσης ότι πολεμώντας εμένα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν θα κερδίσει αυτό που ήθελε!!Μάλιστα κάποιες από τις κινήσεις του/της εμένα βοηθούν κ όχι τον ίδιο/την ίδια!Εγώ ή έτσι ή αλλιώς στον ίδιο παρονομαστή θα βρίσκομαι!!Μόνο που μπορεί με τις δήθεν αποκαλύψεις ο παρονομαστής να αλλάξει κ το κλάσμα να γίνει ευνοϊκό για μένα!!Και θες τη γνώμη μου???Ποτέ δεν βγαίνει χαμένος ο αθώος!Ποτέ δεν βγαίνει χαμένος αυτός που πολεμιέται!!Είναι σίγουρο,με μαθηματική ακρίβεια υπολογισμένο, ότι ο σε-πολεμάω-γιατί-είμαι-ανασφαλής θα τα χάσει όλα κάποια στιγμή!!


Επίσης οι ανασφαλείς πολεμούν μόνο με "κουκούλα"!Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που έχουν και δεν έχουν πρόβλημα.Που με αντιπαθούν κ δεν με αντιπαθούν.Που με πολεμούν και δεν με πολεμούν.Και κυρίως αυτούς που το κάνουν δήθεν κρυφά,δήθεν με το γάντι,δήθεν με επίπεδο-μα πιο επίπεδο?!?!-δήθεν αξιοπρεπώς-μα ποια αξιοπρέπεια?!?!-δήθεν,δήθεν,δήθεν,δήθεν........Το παίζουν δήθεν,ζουν σαν δήθεν.....Έλεος!Τα προβλήματα δεν λύνονται με το δήθεν ύφος ούτε διαδικτυακά!!Και το ξαναλέω το να πολεμάς διαδικτυακά είναι λιποταξία,μη υπάρχουσα δύναμη να το αντιμετωπίσεις εντός πραγματικότητας κ όχι στην εικονική του υπολογιστή σου!!Ε αυτό δεν είναι ανασφάλεια???????


Μα εγώ αγνοώ....Αγνοώ εσένα ημέρα που δεν χωράς όσα θέλω να κάνω,εσένα που με πολεμάς χωρίς λόγο....Αγνοώ την γρίπη μου,τον πόνο στο χέρι μου......Αγνοώ όλα τα εμπόδια!!Να το ξέρεις!Κι αυτό να κάνεις-τ' ακούς?Να ζεις-τ' ακούς?Να αγαπάς-τ' ακούς?Να προστατεύεις ότι αγαπάς-τ' ακούς?Να ζεις μόνο για ότι αγαπάς-κάνε το!!!




Εις το επαναγραφειν.......

Κάτι διαφορετικό...μπισκοτάκια!!

Στο τελευταίο μου ταξίδι και επειδή ταξίδευα με πλοίο,είπαμε με τις φίλες μου να κάνουμε πάρτυ στην καμπίνα του πλοίου!!Την μεγαλύτερη επιτυχία την είχαν τα μπισκότα της μαμάς της Γ.
Με την ευκαιρία-και επειδή σήμερα πήρα τη συνταγή στα χέρια μου-είπα να τη μοιραστώ γιατί δεν έμεινε ούτε ψίχουλο από αυτά τα μπισκότα!! :-))


Αμερικάνικα cookies σοκολάτα!


Υλικά: 250g αλεύρι No 2 Αγίου Γεωργίου (2 κούπες τσαγιού)
            5g μπέικιν πάουντερ (1 κουταλάκι του γλυκού)
           125g βούτυρο (2/3 κούπας τσαγιού)
           125g ζάχαρη (-//-  -//-  -//- )
           120g κουβερτούρα (1 κούπα τσαγιού)
            2 αυγά




Εκτέλεση: Κόβουμε το βούτυρο σε κύβους.Σ' ένα μπολ ενσωματώνουμε τα υλικά και πλάθουμε με τα χέρια μέχρι να γίνει ζύμη.Σε αλευρωμένη επιφάνεια δημιουργούμε κύλινδρο 5εκ. διάμετρο. Τοποθετούμε τη ζύμη στην συντήρηση να παγώσει. Κόβουμε σε φέτες πάχους 2εκ. και τοποθετούμε τα μπισκότα στο ταψί. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 κελσίου μέχρι να ροδίσουν (περίπου 15-20 λεπτά). Τα βγάζουμε μαλακά.

Καλή επιτυχία!!!

υγ. Εσύ δεν θα τα φτιάξεις??

υγ2.Extra thanks to Georgia and her mother!!

Αργά...

Είναι 10 παρά κάτι λεπτά....Υποσχέθηκα στον εαυτό μου μέχρι τις 11 να έχω πέσει για ύπνο...!!Η κούραση του ταξιδιού με έχει εξουθενώσει....Και κυρίως με έχει αρρωστήσει...Η τόση αϋπνία με οδηγεί σε κρίσεις του αναπνευστικού....Φταίει κι άνοιξη!!Ακούω τα σημάδια και λέω χρειάζομαι γιατρό.....Δεν θα πάω στην ώρα μου...Πότε το έκανα άλλωστε?!Θα καθυστερήσω να πάω και θα είμαι χειρότερα!!Φοβάμαι τον αλλεργικό μου βήχα...Φοβάμαι τους ήχους που ακούω από τους πνεύμονες μου!!Τα φάρμακα μου έληξαν....Μια ζωή δεν προσέχω ούτε παίρνω τα φάρμακά μου!!Είμαι η θα-είμαι-αιώνια-υγιής.....


Με κούρασε το ταξίδι!!Απολαυστικό δεν λέω....Διασκεδαστικό δεν λέω...Επιμορφωτικό δεν λέω....Και άλλα τόσα καλά που έχω να θυμηθώ,αλλά με κούρασε εξίσου πολύ!!Ξενύχτι πολύ.....περπάτημα πολύ.....Και γενικά η κούραση του τύπου "γυρνάω όλη την Ευρώπη με τα πόδια"...Μπορεί να μην γύρισα όλη την ήπειρο με τα πόδια,αλλά αυτή την αίσθηση έχω ακόμα και σήμερα 3 μέρες μετά την επιστροφή!Σε 3 μέρες έχω κοιμηθεί +/- 40 ώρες.....Και ακόμα δεν φαίνεται να έχω συνέλθει!!


Με κουράζουν ψυχολογικά οι ανώφελοι "πόλεμοι".....Οι άνθρωποι που χωρίς λόγο και αιτία σου επιτίθενται λεκτικά και  κυρίως όταν αυτό γίνεται διαδικτυακά και δείχνει την δειλία και την λιποταξία του άλλου!Δεν με νοιάζει....Δεν θέλω να με νοιάζει και δεν χρειάζεται να με νοιάζει....Μου φτάνει που εγώ έχω καθαρή τη συνείδηση μου!Μου φτάνει που ξέρω τις απαντήσεις που αναζητώ....Μου φτάνει που ξέρω την αλήθεια....!!Μου φτάνει που ξέρω ΕΜΕΝΑ.....Που γνωρίζω που μπορώ να φτάσω.....Πόσο αντέχει το σώμα κι η ψυχή μου!Μου φτάνει που γνωρίζω που θα την σταματήσω....Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα τη σταματήσω όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου!Γιατί κάποια στιγμή όλοι σταματάνε...Όλοι σταματάμε...!!Και αυτή θα σταματήσει!!Και πάλι εγώ τύψεις δεν θα έχω για τίποτα!Κι ενοχή δική της!Μόνο σε ένα πράγμα θα αντισταθώ...Στην "καταπάτηση" του δικού μου κόσμου...Της δικής μου Γης της Επαγγελίας....Θα συνεχίσω να ακούω Άσιμο,να αγαπάω και να αδιαφορώ...και στη συνέχεια Αλεξίου....Την αλήθεια του καθένα κ τους ξένους μου...Τους δικούς μου ξένους...Που δεν τους αποχωρίζομαι όπου κι αν πάω!!Τους ανθρώπους αυτούς που μιλάω αραιά και βλέπω ακόμα πιο αραιά κι αυτούς που τους ζω...!


Και για να επιστρέψω λίγο σ' αυτό που σκεφτόμουν-και προφανώς έγραφα-πριν,τον δικό μου τον τόπο δεν τον βεβηλώνει κανείς!!Οι δικοί μου ανθρώποι,της καρδιάς μου οι τόποι....λέει η Χάρις!Ε αυτό!Προσωπικός νόμος που τηρώ....


Κι επειδή η ζωή έχει και τα καλά της,κάποια νέα μπορούν να σε κάνουν να γελάσεις τραγικά πολύ!Και εγώ αυτό το νέο-που ομολογουμένως το περίμενα καιρό-το έμαθα χτες!!Η πρώτη ερώτηση μου ήταν αυτή που θα έκανε ο καθένας που ξέρει τα γεγονότα!!Η συνομιλήτρια μου δεν φάνηκε να εκπλήσσεται από τις καυστικές απαντήσεις μου,με ξέρει τόσο καλά άλλωστε!!Περιμένω να δω τις αντίστοιχες αντιδράσεις κ από τους άλλους και φυσικά τα "στοιχήματα" όπως είπα χαρακτηριστικά!!Ξέρω από πριν που θα ποντάρω..Μα φυσικά.....Το θέμα είναι αλλού...Αθώοι άνθρωποι στο μάτι του κυκλώνα...Καλώς ή κακώς,φταίνε ή όχι αυτό δεν αλλάζει τη θέση τους!Και φταίνε και αξίζουν άσχημη συμπεριφορά αλλά σε άλλον τομέα...!


"Της ψυχής τα όρια χάνονται ξανά.....".....Έτσι ζω....στον αντικατοπτρισμό....Να περιμένω τις στιγμές που θα έρθουν....Να μελαγχολώ για τα καλά και τα όμορφα...Για εκείνα που πέρασαν....Για εκείνο τον Απρίλη που με ξαναγέννησε.....Και τα θυμάμαι τώρα,στην αυγή ενός άλλου Απρίλη!Ο Απρίλης,ο μήνας μου!!Μήνας γενεθλίων και αναγέννησης...Πόσους Απρίληδες να τους θυμάμαι κ να βρίζω κ έναν μόνο να τον θυμάμαι και να τον θέλω πίσω!!Να δίνω εντολή στο σύμπαν ο καινούριος να μοιάζει...Να είναι και καλύτερος!


Είναι 10:48....πρέπει να ξεκουραστώ...προσωπική υπόσχεση....Θα κάτσω λίγο ακόμα...5 λεπτά....Θα ακούσω λίγη Ε...Να θυμηθώ Φλεβάρη...Να με πάρουν τα ζουμιά...Δεν μ αρέσει το μελόδραμα!!Θα σηκωθώ....Έχω πιει και αργά καφέ....Δεν θα κλείνω μάτι...Θέλω να βυθιστώ...Στο κρεβάτι-στα όνειρα-στον κόσμο μου...οπουδήποτε...!!Η κούραση θα βοηθήσει..Κι από αύριο χρόνος ούτε για ανάσα....Μέχρι την επόμενη και μεγάλη που λέγαμε εδώ....Ελπίζω σύντομα....




Στο επαναγραφειν.....

Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός....*

Πάντα ζούσα και θα ζω στον δικό μου κόσμο...Αποστασιοποιούμαι από ότι συμβαίνει κ ζω τις δικές μου χαρές και λύπες...Αυτές μπορώ και αυτές ΘΕΛΩ μόνο να αντιμετωπίσω....Εγωιστικό κι αν ακούγεται,είναι ο δικός μου τρόπος αποφυγής της μιζέριας....


Έτσι και μη θέλοντας να με αγγίξει τίποτα,ετοιμάζομαι για ένα όμορφο ταξίδι...Εγώ κι οι φίλοι μου-ναι χαίρομαι με αυτή τη λέξη....-το περιμένουμε και το συζητάμε ασύστολα....Η αλήθεια είναι ότι είμαι κλειστός άνθρωπος και θέλω τους ανθρώπους μου κοντά μου.....Και ειδικά αυτές τις μέρες που πολύ δικοί μου άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα.....


Είναι για μένα πλήγμα-και θα με ακολουθεί για πάντα-το αίσθημα του να μην μπορείς να βοηθήσεις αυτούς που αγαπάς...Να μην μπορείς να "συνδράμεις"...Και δεν μιλώ για χρήματα.....Μιλώ για ουσιαστική συνδρομή...Ψυχολογική,βοήθεια...Οτιδήποτε....Όταν δεν μπορείς όμως.....?!Μια συνεχής αγωνία για εκείνον....Μη τυχόν και μέσα από το πρόβλημα του άλλου επιβαρυνθεί....Μην επηρεαστεί από τις διαδικασίες και τα προβλήματα....Είμαι σίγουρη,πως όποιο κι αν είναι το τέλος αυτής της ιστορίας δεν θα ηρεμήσει...Και το έχει ανάγκη....Η φάση της αναγνώρισης ενός λάθους που κυρίως επιβαρύνει εσένα τον ίδιο είναι η χειρότερη....Και ειδικά όταν δεν έχεις την βοήθεια από εκείνους που θα έπρεπε!Όταν εκείνοι που στην ουσία έχουν μερίδιο ευθύνης και παραμένουν άπραγοι, η πληγή ανοίγει....Και λέω το ίδιο...Η αξιοπρέπεια θα τον φάει.....Η αξιοπρέπεια και η τόση ανωτερότητα της ψυχής του...Μόνο μην επιβαρύνει τους άλλους....Πότε για τον εαυτό του!!!Κι αυτό με θλίβει περισσότερο....Που ποτέ δεν διεκδίκησε αυτά που του αξίζουν.....Ακόμα και στους "εχθρούς" με καλοσύνη....Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό.....Αλλά, άλλες εποχές-άλλη ζωή-άλλοι άνθρωποι....Μα κι από την άλλη τον χαίρομαι....Ζω με την καλοσύνη του....Μια ζωή ολόκληρη να μην αρνείται τίποτα...Αλλά ποτέ να μην έρχεται το αντάλλαγμα...Αυτό που λέμε πως η ζωή χρωστάει στον καθένα...Και σ' αυτόν χρωστάει πολλά....!!!!!!!!!!!!


Βέβαια τώρα θα αλλάξω εντελώς θέμα και θα πάω στα καλά και τα ευχάριστα!!Γιατί το ταξίδι μας ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς και το έχουμε ανάγκη!!Ετοιμάζουμε βαλίτσες-υποτίθεται-και ακόμα μόνο στη συζήτηση είμαστε!!Μετράμε τις ώρες αϋπνίας και ταξιδιού....Αναλογιζόμαστε την τρέλα που πρέπει να διαθέτει κάποιος για να ταξιδεύει 30 ώρες αλλά το διασκεδάζουμε!!Δεν θα πω περισσότερα.....μόνο θα γεμίσω την nikon μου μνήμη.....Και θετική ενέργεια τον καιρό της Νίκαιας!!!Θα φορτίσω στο φουλ την dslr και θα ξεκινήσω την πραγματική φωτογράφιση!!!

Ευχηθείτε μας καλό ταξίδι....




Εις το επαναγραφειν......

Saturday's issue......

Το Σάββατο ή θα με έκανε να θέλω να βγω μετά μανίας ή θα με "έριχνε" τόσο ψυχολογικά που θα ήθελα να κλειστώ στο σπίτι μου!!Σήμερα λοιπόν ήταν από την δεύτερη κατηγορία...Πήγα το πρωί στο κέντρο αλλά να βγω το βράδυ δεν ήθελα....Παρόλα αυτά και επειδή "επέμενε" η αδερφή μου πήγαμε μια μικρή βόλτα στα ξαδέρφια μας.....Αφού ξοδέψαμε εκεί ένα δίωρο να τρώμε μουστοκούλουρα(όχι και τις 2 ώρες) και να τσακωνόμαστε αν θα δούμε "Αννίτα" ή "Κηπουρούς του mega" -εγώ επικράτησα σαφώς με τους κηπουρούς- με προσκάλεσαν να πάμε σε ιταλικό.....Δεδομένου ότι ήμουν με την φόρμα και τα αθλητικά και το μαλλί σε άθλια-επιεικώς-κατάσταση, αρνήθηκα με την πρώτη....Κι όμως κατάφεραν να με πείσουν!!Με βαριά καρδιά κυκλοφόρησα Σαββατιάτικα με αυτή την εμφάνιση!!


Στο εστιατόριο ο 6χρονος ξάδερφος μου επέμενε να μας γελοιοποιεί για τα πρώτα 15 λεπτά...Στη συνέχεια με την απειλή της επιστροφής μεταμορφώθηκε σε ένα ήρεμο κ ευγενικό-όσο γίνεται-παιδί....


Γενικά το Σάββατο μου δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο....Ήταν ένα μουντό και πολύ συνηθισμένο Σάββατο....Αλλά ήταν όμορφο!Γέλασα με τον μικρό ξάδερφο μου που δεν θέλει να αλλάξει κατηγορία στην κολύμβηση γιατί αντιπαθεί την άλλη προπονήτρια,χάρηκα με τον μεγαλύτερο που είναι 3ος πανελληνίως επίσης στην κολύμβηση...Γέλασα όταν κι οι δύο έσκασαν με την μαργαρίτα που έφαγαν....Διασκέδασα με τον μεγάλο που αποφάσισε απόψε να μάθει στα γαλλικά ότι εγώ σε 5 χρόνια...Με τον μικρό που προσπαθούσε να διαβάσει ολόκληρη την "Athenes' voice".....Με τα μαχαιροπίρουνα που μπερδεύτηκαν μέχρι να μάθουν πως κρατάμε το πιρούνι και κόβουμε με το μαχαίρι....Με το σουπλά που έγραφε τις πίτσες στα ιταλικά που δεν ξέρει κανείς στην οικογένεια....Με τις παραγγελίες που μου έδωσαν για το ταξίδι....Με τις απορίες γεωγραφικής φύσεως σχετικά με την Νίκαια και την Φλωρεντία...Για τις ιταλικές ομάδες και τα γήπεδα τους...Αναρωτήθηκα με αγωνία αν υπάρχει κάποιο γήπεδο στο Μονακό που θα επισκεφτώ(σίγουρα κι οι δυο θα θέλουν φανέλες κλπ).....Γέλασα επίσης με τον μεγάλο (10 χρονών) που σκεφτόταν πότε θα πάει Λύκειο για να ταξιδέψει στο εξωτερικό....Γιατί LOVE MY COUSINS  κι ας με παίρνουν τηλ. στις 10:30 μμ για απορίες στα μαθήματα!!

Εις το επαναγραφειν....

Κάτω στον μεγάλο ύπνο....

Πάντα με ένα τραγούδι.....Το τραγούδι της ημέρας και γενικά της εβδομάδας μάλλον είναι αυτό...Το ακούω ξανά και ξανά....


Αυτές τις μέρες με παρασέρνουν οι μουσικές....Δεν γράφω...Δεν το θέλω μα δεν γράφω....Εδώ και μερικές μέρες αναλώνομαι με ηλίθιους ανθρώπους.....Ναι, νευριάζω που δεν βάζουν το μυαλό τους να λειτουργήσει για λίγο αλλά τελικά καταλαβαίνω ότι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει κ αυτοί δεν θα κρίνουν τίποτα!!Θυμώνω με τον εαυτό μου που ασχολείται μαζί τους κ τους δίνει αξία....Θυμώνω που αφήνω τα νεύρα μου να αρχίσουν να με βλάπτουν κ πάλι....Είμαι άνθρωπος που όλα τα βιώνει ψυχοσωματικά και αν τα νεύρα μου σημαίνει ότι κάνουν ένα κακό στον εγκέφαλο μου στον οργανισμό μου κάνουν 10!!Και παρόλα αυτά συνεχίζω να το κάνω....Βλάπτω μόνη μου τον εαυτό μου επειδή ασχολούμαι με τέτοια άτομα!!


Αλλά μερικά πράγματα δεν τα δέχομαι.....Όποιος προσπαθεί να επιβληθεί και να αποδείξει την δύναμη του καταντά γελοίος....Με προτρέπουν να μιλήσω ήρεμα....Μα σε ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θα πει πολιτισμός μιλάς τη γλώσσα τους...!!Αν πρόκειται να γίνω πιο κατανοητή αν μιλήσω χυδαία μπορώ να το κάνω!!Έχουμε ονομάσει όλοι τον φασισμό δημοκρατία και πορευόμαστε...!!Πύρινοι λόγοι σύγχρονων ρητόρων που παρασύρουν τα πλήθη...Μα τι λέμε τώρα?!Έχω ακούσει τα πάντα ως λογικές απαντήσεις και έχω αποφασίσει ότι ζούμε στην εποχή του παραλόγου χωρίς λόγο!!


Παρόλα αυτά έχουμε κ ζωή και όχι μόνο αντιπαραθέσεις...Αποφασίσαμε χτες ,λοιπόν, να δούμε ένα θρίλερ...Ιταλία-εξορκισμός-πίστη και τα σχετικά....Όταν ξεκίνησε πιστέψαμε ότι θα το μετανιώναμε το βράδυ....Απεναντίας δεν το μετάνιωσα καθόλου....Κάποια στιγμή μας έπιασαν κ τα γέλια μέσα στην αίθουσα...Για τα επόμενα 15 λεπτά γελούσαμε ασταμάτητα μέσα σε μια σχεδόν άδεια αίθουσα βλέποντας θρίλερ...!!!


Στο εξής παύουμε να ασχολούμαστε με βλαβερούς ανθρώπους και καταστάσεις...Κι αυτό είναι υπόσχεση....Θα δείξει άλλωστε ποιος θα αναδειχθεί "νικητής" της "αναμέτρησης".....Εξάλλου,ότι πρέπει να γίνει θα γίνει και με το νόμο...!!(κυριολεκτικά ή μεταφορικά).....


Και για να τελειώσουμε με το τραγούδι της ημέρας-εβδομάδας.....

Εις το επαναγραφειν....

Τι ώρα είναι τώρα μην ρωτήσεις....

Από την εμμονή μου με αυτό το τραγούδι (Ξένη καρδιά-Ελευθερία Αρβανιτάκη) εμπνευσμένος και ο τίτλος.....Από τα τραγούδια που αγαπώ πολύ-κι ας μην το ακούω συχνά....Το τραγουδάω συχνότερα...!!


Αναμφισβήτητα,αυτές τις μέρες συμβαίνουν διάφορα.....Καλά-κακά όλα μες το πρόγραμμα είναι...Το θέμα είναι πως τα αντιλαμβάνεται κανείς....Δεδομένου ότι δεν έχουμε μάθημα οι εξελίξεις προχωρούν πιο γρήγορα....


Κάποια γεγονότα,λοιπόν, μας κάνουν να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά και να κρίνουμε καλύτερα τους ανθρώπους και τις καταστάσεις....Να ακούσουμε την θέση τους....Έκτος αν απλά την επιβάλλουν χλευάζοντας τους άλλους...Όπως τώρα....Στη συνέχεια,και αφού έχουμε δεχτεί και ειρωνεία,έχουμε σχηματίσει τη γνώμη μας....Σίγουρα....Βέβαια ας μην ξεχνάμε τις "ράδιο αρβύλες" που κυκλοφορούν από τέτοιου επιπέδου ανθρώπους....Φυσικά,είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουμε μια κατάσταση και να την αναπτύξουμε όπως θέλουμε...Ειδικά αν έχουμε και τέτοια φαντασία...Ναι καλό για την έκθεση,δε λέω,αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι ράδιο αρβύλες θα ξεφουσκώσουν σύντομα....!!Αν βέβαια έχεις και την ανάλογη απήχηση στο κοινό θα μαζέψεις σίγουρα πολλούς σύμμαχους...Καλέ θα σε στηρίξουν και θα μυηθούν και στην άποψη σου!!


Πόσες γελοίες αφορμές μπορεί να βρει κάποιος...???Για αιτίες ούτε λόγος βέβαια....Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να δεχθούν μία κατάσταση ως έχει.....Νομίζουν πως χρησιμοποιούν τον σωστό τρόπο για να πετύχουν αυτό που θέλουν και είναι και αδιάλλακτοι!Βασικά το πρόβλημα τους είναι ότι δεν μπορούν να δεχτούν τους άλλους...Δεν μπορούν να δεχτούν ότι ίσως να υπάρχει καλύτερη οργάνωση σε κάποια θέματα....Είναι πολύ εύκολο να τα βλέπουμε όλα ως μεροληψίες...Το ενδεχόμενο απλά να συμβαίνει κάτι το αποκλείουμε,έτσι?!Φυσικά και είμαι κατά της μεροληψίας,εφόσον υπάρχει βέβαια....Δεν είναι και τόσο έξυπνο να δημιουργεί κανείς φαντάσματα με το μυαλό του για να δικαιολογήσει κάποια πράγματα!!


Και για βοηθήστε με αγαπητοί αναγνώστες....Είναι τόσο δύσκολο να διακρίνει κανείς την ειρωνεία από την ήρεμη συζήτηση??Γιατί ως τώρα νόμιζα ότι μπορούσα να τα ξεχωρίσω αλλά κάποιοι βιάζονται να με διαψεύσουν...Η αναίδεια θεωρείται προσόν σήμερα....!!Ναι καλέ,γι' αυτό την χρησιμοποιούν τόσο...Είναι στη μόδα...!!Όπως και το να λέμε άλλο από αυτό που θεωρούμε τη στιγμή που είναι προφανής η θέση μας!!Πολύ έξυπνο επίσης να το παίζουμε απλοί αγωνιστές για την σωτηρία του κόσμου....Πονόψυχοι-Σαμαρείτες που δουλεύουμε μόνο για το καλό των άλλων...Τέτοια ανιδιοτέλεια!!


Και επειδή με κουράζουν αυτές οι ρηχές και ανούσιες στην ουσία συζητήσεις...Και επειδή θεωρώ πως αφιέρωσα πολύ περισσότερο χρόνο και φαιά ουσία από όσο θα έπρεπε για τέτοιους ανθρώπους,θα ήταν χρήσιμο να μιλήσουμε για κάτι πιο ουσιώδες!!!


Όταν λοιπόν πραγματοποιείται ένα όνειρο,φαινόμαστε αδύναμοι μπροστά του και κάπως ανίκανοι να το πιστέψουμε..Έχει φυσικά να κάνει και με τη δύναμη του ονείρου μας,αλλά λίγο πολύ κάπως έτσι γίνεται...Όταν δε η δύναμη του είναι τόσο μεγάλη,μοιάζουμε χαμένοι-παρασυρμένοι από την χαρά-αύρα-αγάπη όπως θες πες το.....Μέχρι την επόμενη θα πορεύεσαι με αυτό....Θα σε τρέφει...Γιατί όλοι έχουμε την ανάγκη-λίγο ή πολύ-να σκεφτόμαστε κάτι όμορφο και να περιμένουμε επίσης κάτι που θα θέλαμε!Και όταν συμβαίνει το πρώτο,μια γλυκιά μελαγχολία μας συνοδεύει...Όταν συμβαίνει το δεύτερο,η προσμονή...Όταν συνυπάρχουν και τα δύο όμως,η μελαγχολία της πρώτης φοράς μας κάνει σίγουρους για την "τελειότητα" που θα χαρακτηρίζει την επόμενη!!!Είναι σημαντικό να μην σκιάζει η χαρά μας,αλλά αντίθετα να μας δίνει ζωή-έναυσμα για τα καλύτερα!!!






Εις το επαναγραφειν....






υγ. Δεν έχω σκοπό να σκιαγραφήσω τίποτα και κανέναν.....(Άλλωστε όποιος έχει τη μύγα,μυγιάζεται!)

Όλα άρχισαν αλλιώς....*

Πάντα όταν ξεκινάς για Ελευθερία,είσαι σίγουρος για την εξέλιξη της βραδιάς....Οι προοπτικές να μην περάσεις εξαιρετικά δεν υπάρχουν...Κάπως έτσι ξεκινήσαμε κι εμείς.....Φτάσαμε σχετικά νωρίς στο θέατρο....Παρακολουθούσα για ώρα τους ανθρώπους γύρω μου.....Είδα μεγάλους ακόλουθους της Ελευθερίας-όπως εγώ-...είδα κι άλλους που απλά ήθελα να περάσουν όμορφα το βράδυ τους....Για μας του υπόλοιπους όμως ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία βραδινή έξοδο....Ήταν επειδή συναντούσαμε έναν δικό μας άνθρωπο...Γιατί για εμάς που την αγαπάμε πολύ η Ελευθερία είναι δικός μας άνθρωπος....Εμείς λοιπόν που πήγαμε να δούμε έναν δικό μας άνθρωπο,ξέραμε πόσο υπέροχη θα ήταν....

Το θέατρο δεν ήταν εντελώς γεμάτο...Υπήρχαν κενές θέσεις,ναι....Υπήρχε και μία κενή θέση δίπλα μου-ευτυχώς.....Και δίπλα από την κενή θέση δύο κορίτσια-με τις μητέρες τους-μάλλον στην εφηβεία που ομολογώ πως ήταν αρκετές οι στιγμές που με ενόχλησαν αλλά με είχε ήδη συνεπάρει η μαγεία της αγάπης.....

Όταν ξεκίνησε η παράσταση,συνειδητοποίησα ότι στα αριστερά μου βρίσκονταν δύο μεγάλες ακόλουθοι,και ηρέμησα που δεν θα ξεσηκώνω μόνη το θέατρο....Στη συνέχει μου εμφανίστηκε άλλη μία πίσω....Και αρκετοί ακόμα....ήταν οι πιο θορυβώδεις κ έγιναν εύκολα αντιληπτοί.....Και τώρα ησύχασα....Που βρισκόμουν δίπλα σε ανθρώπους όπως εγώ.....


Όταν βγήκε η Ελευθερία και ξεκινώντας με το "Τέλος δεν υπάρχει εδώ",ξεκίνησε να φαίνεται κ η τόση αγάπη.....Εμφανίστηκε μπροστά μας αέρινη.....Με το ρούχο να σιγοντάρει τη νεραϊδίσια διάθεση και τη φωνή να την απογειώνει.....Καθαρή-γνώριμη αλλά τόσο διαφορετική.....Μας έκανε να ακούσουμε προσεκτικά τους μουσικούς της,μας υπέδειξε πως να το κάνουμε...Απόλαυσε το "Yes i do" με τις "Ακρογιαλιές-δειλινά" και στη συνέχεια το "Stand by me" παρέα με την Leoninne....Μας παρουσίασε καινούρια τραγούδια...Όλο το πρόγραμμα ήταν καινούρια τραγούδια.....Μπορεί να τα ξέρουμε για χρόνια,μα τα έκαναν καινούρια.....Την έβλεπα να χορεύει με την ψυχή της και έλεγα "Σε χαίρομαι".....Και την χαιρόμουν....Την χαιρόμουν να χορεύει με τόσο αέρα.....Με ψυχή.....Την χαιρόμουν να μας κάνει να προσέξουμε τον κάθε μουσικό ξεχωριστά...Να το κάνει κι η ίδια για να το κάνουμε κι εμείς....Έδειξε έτσι πόσο συλλογικά δουλεύουν...Και αυτό φάνηκε....


Κατά την διάρκεια του διαλείμματος τα κορίτσια του διπλανού καθίσματος συνέχισαν να με ενοχλούν...Αλλά και πάλι δεν το σκέφτηκα και πολύ.....Βγήκε ξανά....Με την "Καρφωτή"....Κι ήταν από αυτά που ήθελα φέτος να ακούσω.....Συνέχισε το ίδιο δυναμικά με το πρώτο μέρος-αν όχι περισσότερο...Ο κόσμος είχε "ζεσταθεί" και τώρα συμμετείχε πιο πολύ...Τα χειροκροτήματα κατέκλυζαν το θέατρο....Κι ο εξώστης ήταν εκεί....Όπως τον αγαπάει χρόνια τώρα....Αν και έπρεπε να είναι πιο θερμός...αλλά δεδομένων των άδειων θέσεων μπορώ να το δικαιολογήσω!!


Έτσι συνεχίσαμε να το ζούμε μαζί της,όσοι ξέρουμε να το ζούμε μαζί της....Τραγουδήσαμε-ανανεώσαμε την σχέση μας μαζί της-την αγαπήσαμε από την αρχή!!


Αυτή τη φορά πήγα με μια ηρεμία-με μια γαλήνη...Έτοιμη να το ζήσω.....!!Κι ήταν κι άλλοι έτοιμοι...Σαν αυτόν που φώναξε "Θεά πες μας" όταν η Ελευθερία ξαναβγήκε στη σκηνή χάρη στο χειροκρότημα μας!!


Μετά το τέλος της παράσταση,σαν γνήσια ακόλουθος,θέλησα να την δω και να μιλήσουμε για λίγο....Δεν περιμέναμε πολύ....Οι υπάλληλοι του θεάτρου ήταν εξαιρετικά ευγενικοί....Όταν φτάσαμε έξω από το καμαρίνι οι άνθρωποι της Ελευθερίας επίσης πολύ ευγενικοί και φιλικοί.....Η Ελευθερία....μοναδική.....περισσότερο γλυκιά από κάθε άλλη φορά...Ουσιαστική.....Δεν βιαζόταν....Δεκτική.....Και πάλι αέρινη μέσα στο γκρι φόρεμα της.....Αλλά και γήινη....Ανθρώπινη.....Δώσαμε υπόσχεση για την επόμενη-σύντομα-συνάντηση μας.....Δέχθηκε με χαρά ότι έφερνα μαζί μου και έδωσε τα εύσημα στον συνδυασμό μου!!

Εις το επανιδειν-επανακουειν...(επειδή η αγάπη δεν χωράει σε καλούπια)...