Παρόλο που κάποιες μέρες μας μοιάζουν κουραστικές κρύβουν βαθιές δόσεις ανακούφισης....Ανακούφισης που τελικά γράφεις-κι ας πονάς-που πήγαν όλα καλά κ με το άλλο θέμα-κι ας σου κόπηκε η ψυχή μέχρι να αποδειχτεί τι ήταν-που,που,που.....Αυτές τις μέρες που η κούραση,ακόμα κ η ανία των μαθημάτων κρύβουν πίσω τους ένα αίσθημα ηρεμίας που όλα σιγά σιγά παίρνουν κάποια ροή.....
Κι εκεί που λες "ουφ ηρέμησα" έρχεται ένα όνειρο κ ταράζει τα νερά....Και σα να μη φτάνει που βλέπεις εκείνη-εκτός του ότι έχεις καιρό να τη δεις,νευριάζεις κάθε που τη θυμάσαι-βλέπεις κ άλλους...Που όσο καλά κι περνάς με το όνειρο,όταν ξυπνήσεις μένεις άδειος.....Κι άδεια έμεινα....Και όταν λες ότι θες να δεις τη συνέχεια παρουσιάζεις μαζοχιστικές τάσεις....Ε κι αυτό το έκανα.....δεν μου έφτανε η ταραχή το ένα βράδυ-πρωί βασικά-ήθελα κ το επόμενο....
Και τώρα που θα έπρεπε να διαβάζω φυσική-κι όμως διάβασα-κάθομαι μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο με τον αέρα να φυσάει με λύσσα και να κάνει θόρυβο...τις τέντες να αντιστέκονται κ την κουρτίνα επίσης.....κρυώνω λίγο μα με γαληνεύει να παρακολουθώ τα στοιχεία της φύσης...κι αυτός ο άνεμος όση λύσσα κι αν κουβαλάει αναβλύζει ηρεμία....ακούω στη συνέχεια τις μεγάλες αγάπες και τις ομπρέλες του Demy της Νατάσσας και με ηρεμούν....Μόνον αυτό....
Μα αυτό μου προσφέρει τόση ψυχική ηρεμία όσο κανένα:
Εις το επαναγραφειν.....
Κι εκεί που λες "ουφ ηρέμησα" έρχεται ένα όνειρο κ ταράζει τα νερά....Και σα να μη φτάνει που βλέπεις εκείνη-εκτός του ότι έχεις καιρό να τη δεις,νευριάζεις κάθε που τη θυμάσαι-βλέπεις κ άλλους...Που όσο καλά κι περνάς με το όνειρο,όταν ξυπνήσεις μένεις άδειος.....Κι άδεια έμεινα....Και όταν λες ότι θες να δεις τη συνέχεια παρουσιάζεις μαζοχιστικές τάσεις....Ε κι αυτό το έκανα.....δεν μου έφτανε η ταραχή το ένα βράδυ-πρωί βασικά-ήθελα κ το επόμενο....
Και τώρα που θα έπρεπε να διαβάζω φυσική-κι όμως διάβασα-κάθομαι μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο με τον αέρα να φυσάει με λύσσα και να κάνει θόρυβο...τις τέντες να αντιστέκονται κ την κουρτίνα επίσης.....κρυώνω λίγο μα με γαληνεύει να παρακολουθώ τα στοιχεία της φύσης...κι αυτός ο άνεμος όση λύσσα κι αν κουβαλάει αναβλύζει ηρεμία....ακούω στη συνέχεια τις μεγάλες αγάπες και τις ομπρέλες του Demy της Νατάσσας και με ηρεμούν....Μόνον αυτό....
Μα αυτό μου προσφέρει τόση ψυχική ηρεμία όσο κανένα:
Εις το επαναγραφειν.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου