Με αφορμή και πάλι ένα τραγούδι αναρωτήθηκα...Προβληματίστηκα...Έβαλα το τραγούδι της Μποφίλιου,σε στίχους Ευαγγελάτου κ μουσική Καραμουρατίδη στο repeat και ξεκίνησα να γράφω....
-Αν είχα θάρρος για να πω το έλα,τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα.....
Πόσο δύσκολο μας είναι να το πούμε αυτό το <έλα>...??Ένα έλα που προφανώς θα αλλάξει πολλά και κυρίως γιατί αφού μπορούμε να το πούμε και να τα αλλάξουμε δεν το λέμε?Τι φταίει??Τι μας εμποδίζει να το πούμε??Και αφού-προφανώς-μας είναι τόσο σημαντικό γιατί δεν βάζουμε τα "εμπόδια" στην άκρη να πούμε το έλα??Γιατί αφήνουμε τη ζωή να περνάει κι εμείς εν λευκώ?Γιατί την φοβόμαστε?Αυτό είναι.....Μας αρέσει να την δυσκολεύουμε?Πόσο δύσκολο μας είναι επιτέλους να πούμε το έλα??Ναι μας είναι δύσκολο!Σκεφτόμαστε όλα τα άλλα εκτός από τη δύναμη που κρύβει το έλα μας....Εκτός από την ανάγκη που έχουμε αυτό το έλα.....Βάζουμε πάνω από το έλα που ΕΜΕΙΣ μπορούμε να πούμε και να αλλάξουμε ΠΟΛΛΑ,τόσα άλλα....Τους άλλους,τον εγωισμό μας,τι θα πει ο κόσμος...Και που καταλήγεις??Στο έλα που σου βάζει φωτιά....Που δεν σ' αφήνει να ηρεμήσεις....
-Το πρόβλημα μου η υπερβολή μου.....
Υπερβάλλουμε...Υπερβάλλουμε στα εμπόδια....Υπερβάλλουμε στην δυσκολία...Υπερβάλλουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς...Τόσο που κι εσύ ο ίδιος θα το πιστέψεις....Κάνεις την υπερβολή ,κομμάτι σου και την πιστεύεις...Την αφήνεις να εξαπλωθεί μέσα σου....Ώσπου σε πνίγει....Ζούμε με την υπερβολή για την υπερβολή...Όλη η ζωή σου μια υπερβολή...Τι περιμένεις για να την εξαλείψεις??
-Αν σ' αγαπούν να μάθουν να στο λένε,κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις....
-Κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε πρέπει στο ύψος της φωτιάς να ανέβεις.....
Απόλυτα σύμφωνη.....Όση δύναμη δεν βρίσκουμε για να πούμε το έλα.....Άλλη τόση δεν βρίσκουμε για να ανέβουμε στο ύψος της φωτιάς....Να ανέβουμε και να ζήσουμε όσα θέλουμε.....Να δούμε τα αληθινά μας-ο καθένας τα δικά του,προσωπικά-να καίνε.....Να ψάξουμε καλά και να βρούμε τι προϋποθέσεις χρειάζονται να για φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε...Όσο ψηλά χρειάζεται για να δούμε τα πράγματα όπως θέλουμε.....Στο σημείο που θα καίνε τα δικά μας,προσωπικά αληθινά....Να μη σκεφτούμε πόσο μακριά θα μας πάει αυτό...Πόσο θα κουραστούμε για να το κατακτήσουμε....Μόνο ότι πρέπει να το κατακτήσουμε....Γιατί κάτι μας το φωνάζει.."Μήπως αυτό το κάτι είναι ΕΣΥ??Μήπως από κάπου μέσα σου ακούγεται αυτή η φωνή κι αυτή η προσμονή??Και γιατί δεν το κυνηγάς??Γιατί αφήνεις το έλα του να σε κατατρώει??"
-Του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω...
"Την λες στον ίδιο σου τον εαυτό",είπε...."Κι άντε να τα βάλεις μετά μαζί του...Εσύ και το μέσα σου,μάχη δύσκολη....Γι' αυτό κοίτα να το ικανοποιείς αυτό το μέσα σου...Φρόντισε να μην το αφήνεις ανικανοποίητο γιατί θα παλεύεις καιρό μαζί του.....Έχει δίκιο,πάντα έχει δίκιο...Ακολούθησε το ως το ύστατο σημείο...".....Έτσι είπε κ εγώ το άκουσα....Το άκουσα??Ακόμα επεξεργάζομαι τις πληροφορίες που μου στέλνει.....
Και το τραγούδι-αφορμή....
Εις το επαναγραφειν.......
-Αν είχα θάρρος για να πω το έλα,τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα.....
Πόσο δύσκολο μας είναι να το πούμε αυτό το
-Το πρόβλημα μου η υπερβολή μου.....
Υπερβάλλουμε...Υπερβάλλουμε στα εμπόδια....Υπερβάλλουμε στην δυσκολία...Υπερβάλλουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς...Τόσο που κι εσύ ο ίδιος θα το πιστέψεις....Κάνεις την υπερβολή ,κομμάτι σου και την πιστεύεις...Την αφήνεις να εξαπλωθεί μέσα σου....Ώσπου σε πνίγει....Ζούμε με την υπερβολή για την υπερβολή...Όλη η ζωή σου μια υπερβολή...Τι περιμένεις για να την εξαλείψεις??
-Αν σ' αγαπούν να μάθουν να στο λένε,κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις....
-Κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε πρέπει στο ύψος της φωτιάς να ανέβεις.....
Απόλυτα σύμφωνη.....Όση δύναμη δεν βρίσκουμε για να πούμε το έλα.....Άλλη τόση δεν βρίσκουμε για να ανέβουμε στο ύψος της φωτιάς....Να ανέβουμε και να ζήσουμε όσα θέλουμε.....Να δούμε τα αληθινά μας-ο καθένας τα δικά του,προσωπικά-να καίνε.....Να ψάξουμε καλά και να βρούμε τι προϋποθέσεις χρειάζονται να για φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε...Όσο ψηλά χρειάζεται για να δούμε τα πράγματα όπως θέλουμε.....Στο σημείο που θα καίνε τα δικά μας,προσωπικά αληθινά....Να μη σκεφτούμε πόσο μακριά θα μας πάει αυτό...Πόσο θα κουραστούμε για να το κατακτήσουμε....Μόνο ότι πρέπει να το κατακτήσουμε....Γιατί κάτι μας το φωνάζει.."Μήπως αυτό το κάτι είναι ΕΣΥ??Μήπως από κάπου μέσα σου ακούγεται αυτή η φωνή κι αυτή η προσμονή??Και γιατί δεν το κυνηγάς??Γιατί αφήνεις το έλα του να σε κατατρώει??"
-Του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω...
"Την λες στον ίδιο σου τον εαυτό",είπε...."Κι άντε να τα βάλεις μετά μαζί του...Εσύ και το μέσα σου,μάχη δύσκολη....Γι' αυτό κοίτα να το ικανοποιείς αυτό το μέσα σου...Φρόντισε να μην το αφήνεις ανικανοποίητο γιατί θα παλεύεις καιρό μαζί του.....Έχει δίκιο,πάντα έχει δίκιο...Ακολούθησε το ως το ύστατο σημείο...".....Έτσι είπε κ εγώ το άκουσα....Το άκουσα??Ακόμα επεξεργάζομαι τις πληροφορίες που μου στέλνει.....
Και το τραγούδι-αφορμή....
Εις το επαναγραφειν.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου