Κερνάω depon....

Αυτός ο πονοκέφαλος εξοργίζει την blogger....Και τι δεν ήπιε σήμερα....Άσε που φοβάμαι(άλλαξα πρόσωπο) και τα εφημερεύοντα...Όλο κάτι γιατρουδάκους της συμφοράς έχει που ξέμειναν πριν πάρουν ειδικότητα κ κάνουν αγροτικό και αντί να είναι σε κανά χωριό στα ορεινά που κάτι λίγοι παπούδες μένουν(μικρό το κακό) τυχαίνουν στο νοσοκομείο που θα πάω εγώ...Και τα λέω εγώ αυτά που λέω να γίνω γιατρέσσα κάποια στιγμή...Αλλά δε βαριέσαι....Και που λες πέρα από τον δαιμονισμένο πονοκέφαλο έχεις και το final-κάτι να σου φωνάζει πως πρέπει να λύσεις 4-5 εξαμινεησον....Τη νίκον παραδίπλα να βογκά από τη βαρεμάρα τόσες μέρες στο γραφείο και τις διακοπές που αργούν κάτι λίγο...Και ενώ η ώρα περνάει υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι μέσα στο επόμενο μισάωρο θα τον έχεις βάλει για ύπνο....Σε βοηθάει κ το βιβλίο της εβδομάδας...Τι να σου κάνει μια "ποινή" μιας άγνωστης με μια κουφάλα στην κάτω γνάθο?!Ενώ πριν οι "μάγισσες της Σμύρνης" είχαν ενδιαφέρον...Έλεγες τι στο καλό δεν θα ξεπατικώσω κανά ξόρκι....Τόσα και τόσα η Κατίνα και η Ευταλία...Αμ την Αττάρτη που την πας?Του χεριού της την είχαν....Και το είπα εγώ στα κορίτσια,να ξαμοληθώ στο χωριό,όλο και κάποια θα τα ξέρει τα σχετικά,αλλά έλα που δεν βρίσκω μεταφορικό και εγώ με συγκοινωνίες δεν πάω...Μην τα ισοπεδώσουμε και όλα...Και αφού τα σκέφτομαι όλα αυτά ξαναβλέπω το βιβλίο και λεώ καλύτερα να συνεχίσεις τον παραλογισμό γιατί να λύνεις δεν βλέπω...Και συνεχίζω που λες...Και λέω να,η Κατίνα τόσους έφαγε...αφού πρώτα τους παντρεύτηκε και τους έφαγε και κάμποσα λεφτά.....Και σα να μην έφτανε αυτό,πρέπει να πέθανε κ φρεσκαδούρα,γιατί έιχανε και το μποτέ,μην ξεχνιόμαστε...Αλλά τι στα λέω αυτά??Από τον πονοκέφαλο δεν ξεκίνησα...?!Και που λες,αυτός ο πονοκέφαλος είναι ο πλέον κοντινός μου φίλος....Μαζί του ξυπνάω-μαζί του κοιμάμαι...Όχι τίποτα άλλο με έχει και αστεφάνωτη και θα γελάει ο κόσμος....Γιατί θα πάω ζγκαρδίτσα το καλοκαίρι και θα ψάχνουν το δαχτυλίδι...Και τι θα της πω εγω της θειας της Α....ς??Γιατί είπαμε είμαστε απελευθερωμένο χωριό...(είναι και η νεολαία που φέρνει την αλλαγή-80+)αλλά ούτε ανώνυμο δεν μπορώ να τον κρατήσω τον πονοκέφαλο μου ούτε να κρύψω τη σχέση μου μαζί του....Γι' αυτό σου λέω πάρε καμιά γειτόνισσα τηλέφωνο να με ξεματιάσει....Όοοοχι το βαπτιστικό μου δεν στο λέω...θες να με κάνεις βούκινο μέσα στο ίδιο μου το μπλογκ?Αλλά επειδή είμαι και κουρασμένη λέω να σου πω ιγκιτζελαζ για απόψε όπως έλεγε και η φίλτατη Σεχραζάτ....

Εις το επαναγραφειν....

Η πορτοκαλόπιτα που άφησε εποχή...

Ήταν μια φορά και έναν καιρό μια πορτοκαλόπιτα...Την πορτοκαλόπιτα,την είχε φτιάξει μια καλή κυρία η Γ.....Θεία της υποφαινόμενης...Όταν η ατίθαση blogger την δοκίμασε έμεινε άφωνη κ την άλλη μέρα ζήτησε την συνταγή...Αν και η συνταγή άργησε μια αιωνιότητα και μία μέρα (οκ υπερβάλλω) έφτασε τελικά στο inbox....Μέχρι σήμερα η συνταγή της πορτοκαλόπιτας δεν χρησιμοποιήθηκε από την blogger και μαράζωνε στο παγωμένο κ απόκοσμο inbox....Έτσι μια ηλιόλουστη μέρα σαν αυτή η blogger θυμήθηκε την ξεχασμένη συνταγή,λυπήθηκε που την είχε αφήσει τόσο καιρό μόνη της στο άσχημο inbox και αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει για το Πασχαλινό Τραπέζι...Είπε λοιπόν να την μοιραστεί και μαζί σας...Αλλά μην ανησυχείτε...ουδεμία πρόθεση υπάρχει να μεταμορφώσω το blog σε διαδικτυακό βιβλίο συνταγών.....Παρόλα αυτά.....


ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΠΙΤΑ!


Υλικά:

•  1πακέτο φύλλο κρούστας Κανάκη(απαραίτητα αυτή η μάρκα λέει...και όχι δεν παίρνει ποσοστά από τις πωλήσεις)
• 1ποτήρι καλαμποκέλαιο
• 1ποτήρι ζάχαρη
• 1γιαούρτι total (αλήθεια με έχει γεμίσει μάρκες)
• 5αυγά
• 2βανίλιες
• 1μπέικιν πάουντερ
• ξύσμα από 3 πορτοκάλια
• αν θέλουμε βάζουμε κ ένα φλιτζάνι χυμό

Εκτέλεση:


Χτυπάμε όλα τα υλικά σε ένα μπωλ.Αφού έχουμε βάλει τα φύλλα πλισέ στο ταψί του φούρνου ρίχνουμε το μείγμα από πάνω να πάει παντού.Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180οC για 30'.
(ταψί 30cm X 32cm)


Για το σιρόπι:

• 2 1/2 ποτήρια ζάχαρη
• 2 1/2 ποτήρια νερό
• 1 βανίλια
• ξύσμα από ένα πορτοκάλι

=>Κρύο το γλυκό,ζεστό το σιρόπι<=







Καλή επιτυχία...




υγ.Να την φτιάξεις οπωσδήποτε
υγ2.Ευχαριστώ την Μ. για την συνταγή και την Γ. για την εκτέλεση!

Θυμάμαι....

Ήταν μερικά βράδια πριν και ετοιμαζόμουν κυρίως ψυχολογικά γι' αυτό που θα ζούσα!Έχοντας δει το προηγούμενο βράδυ ένα όνειρο-θες πες το σημάδι-έγραψα δυο λόγια...Και τα ξανάγραψα..και τα έσβησα..Κι ύστερα πήρα ένα λευκό χαρτί και το γέμισα....Το έσκισα...Πήρα ένα καινούριο μα κι αυτό δεν στάθηκε άξιο όσων αποτύπωσα ήδη πρόχειρα!Μέσα σε εκείνο το ποιητικό ημερολόγιο όλα....Πήρα κι ένα τρίτο.....Το ξανάγραψα....Μα ξαφνικά,αφέθηκα στην αγάπη και το έσκισα.....Το επόμενο που πήρα-σαν από τύχη-μύριζε το άρωμα μου!Σκέφτηκα για λίγο και ξεκίνησα....Αποφάσισα στο πάνω μέρος να την προϊδεάσω και να πω χωρίς ροή και μέτρο όσα ήθελα...Ήταν λίγα μα τόσα πολλά για να εξηγήσουν όλα όσα ήθελα να πω!Στη συνέχεια έγραψα εκείνο το παραλήρημα μετά το όνειρο....και το ξανακοίταξα...ήταν το ιδανικό....Και έκλεισα κάπως έτσι όσα ήθελα να πω...."....γιατί η αγάπη δεν χωράει σε καλούπια και ούτε της αρέσουν τα πολλά λόγια..."


Την τελευταία φορά που το είδα ήταν στα χέρια της....Το διάβασε...Χαμογέλασε και μαζί της ο κόσμος όλος....Δέχτηκα την ανταπόδοση που ακόμα μοιάζει να σημαδεύει το μάγουλο μου....!!




Με αφορμή το τραγούδι στην καφετέρια....






Εις το επαναγραφειν......

Σαν την φωτιά........

Όταν έρχονται οι στιγμές που δεν μπορείς να πεις πολλά λόγια,το βάρος γίνεται μεγαλύτερο....Κι όταν οι απουσίες σε πνίγουν, σε πλακώνει η ίδια σου η ύπαρξη....Φταίει που πίστευες ότι μοιάζουν....Σε πολλά...Σε εκείνη που δεν γνώρισες και λογικά δεν θα έπρεπε καν να ξέρεις.....Κυρίως αλλού...μα δεν έχει σημασία.....Κ.Τ....




Για τα δεσίματα....

Η ανάγκη του "αγαπώ"....

Είναι μια ανάγκη που η πλειοψηφία των ανθρώπων την έχει!Άλλοι μπορούν και την αντιμετωπίζουν...Άλλοι την αγνοούν!


Ειδικότερα,είναι αυτό που αγαπάς ορισμένους ανθρώπους κ αυτό σου είναι απαραίτητο!Ακόμα κι αν δεν είσαι πάντοτε κοντά τους-για να ακριβολογώ δεν είσαι σχεδόν ποτέ σώματι λόγω καταστάσεων κ απόστασης-αλλά είσαι πάντα δίπλα του με μια πιο βαθιά έννοια!Αυτή την έννοια μπορεί να την εντοπίσει με ακρίβεια μόνο όποιος αγαπά....Κι εκεί πρέπει να γίνει το deal.Αν την αναζητήσεις και την βρεις ζωντανή-αν και παραμελημένη-τότε είσαι στο σωστό δρόμο!Είναι κάτι τόσο σημαντικό για ορισμένους από εμάς...Είμαστε αυτοί που καλώς ή κακώς ζουν από τις αγάπες τους!Και αυτό είναι που μας τρέφει....Που μας κρατά όταν η διάθεση κατρακυλάει στα τάρταρα της απογοήτευσης και η δυναμικότητα φτάνει σε επίπεδο θερμοκρασίας Νευροκοπίου κατά τους χειμερινούς μήνες!Είναι αυτό που θα θυμηθείς στα καλά σου και τα κακά σου....Είναι αυτοί που θα ζητούσες στη χαρά και την πίκρα...Είναι οι μέρες που αναπολείς και χαμογελάς ασυναίσθητα και στη συνέχεια λες "Έρχομαι και αύριο".....Που ακόμα κι αν ξέρεις ότι δεν μπορείς να δεις κ να μιλήσεις με ορισμένους ανθρώπους τους κουβαλάς....Μέσα σου και δίπλα...Μαζί σου γενικά!


Να θες να φύγεις ..να δραπετεύεσεις και να τραγουδήσεις δυνατά τα "στερεότυπα".....Να φωνάξεις αρκετά για να σ' ακούσουν εκεί μακριά....Στη συνέχεια να αφεθείς στο ρυθμό βουβά...Μέσα στο παραλήρημα κάθε αγάπης και κάθε μίσους...Στην απορρόφηση κάθε στιγμής....Στα άδυτα καρδιάς και μυαλού!!Να μπορείς να δραπετεύσεις....Κι αν όχι να αφήσεις το μυαλό σου!Η ανάγκη....η ανάγκη της πραγμάτευσης....Με το τώρα...με εσένα....Κι αν δεν πεις το έρχομαι...κι αν δεν πας,να ξέρεις το γιατί!Μα πάλι...


Κι ότι αγαπάς να το αφήσεις να σε παρασύρει...Έτσι λέει ο νόμος...Να φτάσει η στιγμή που θα κάνεις το "μέτρημα" και να τραγουδάς μαζί το "μέτρησα"....Και να το κάνεις σωστά...Γιατί αλλιώς η ανάγκη του "αγαπώ" θα καταποτιστεί από τα ρίχτερ της αμοιβαίας αβεβαιότητας...Και κυρίως της δικής μας...Θα χαθεί κάτω από τα συντρίμμια το "αγαπώ" κι η ανάγκη να σε περιμένει ανεκπλήρωτη και αβυσσαλέα που την έκανες στην άκρη!


Είναι αυτή η ανάγκη που πολλοί την έχουν και λίγοι την κατανοούν...Είναι αυτή που οδηγεί στα πιο μεγάλα εύγε...Που μπορεί να σε ρίξει τόσο χαμηλά όσο ψηλά σε ανέβασε πριν κ το αντίθετο...Να παίξει με ουρανό και Άδη...Αλλάζει κάθε που βραδυάζει.....και μπορώ να σου αραδιάσω ένα εκατομμύριο σχετικά τραγούδια!Κι αν διδαχθείς από αυτά να τα συμπεριλάβω.....

Εις το επαναγραφειν.........

Παράκμασε κι άλλο....ΜΠΟΡΕΙΣ....

Είναι γνωστά τον τελευταίο καιρό τα θέματα που έχω με κάποιους "ανθρώπους" που ζωή δεν έχουν να ζήσουν κ ανακατεύονται στη δική μου!!Αν λοιπόν υπάρχουν απορίες ανατρέξτε σε προηγούμενες αναρτήσεις κ θα λυθούν!!


Θεωρούν λοιπόν όλοι αυτοί πως έχουμε το ίδιο άδειες ζωές....Κάνουν λάθος.....Έχουμε τόσο γεμάτες και πληθωρικές ζωές που ούτε το φαντάζονται!Έχουμε αυτούς που θα σταθούν απέναντι τους μαζί μας....Τους λένε φίλους και όπως  αλλιώς θέλεις....Δεν καθόμαστε όλη μέρα σπίτι κ ψάχνουμε τροφή για κατινιές!Και εν πάση περιπτώσει ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΕΙΕΣ ΖΩΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ!!


Φυσικά όλα αυτά κάποια στιγμή οδηγούν στην απόλυτη παρακμή!!Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι την ζουν και μάλλον έχουν ξεπεράσει αυτό το στάδιο!Η τακτική "γαλλικά και πιάνο" δεν περνάει πια!!Για να μην αναφέρω πιο τρανταχτά παραδείγματα!!


Μεσολαβητής ώρα 0!Δεν είναι επίσης της μόδας να βάζεις άλλους να σε "εκπροσωπούν".....


Τέλος δεν νομίζετε ότι το πρόβλημα το έχουν αυτοί που απλά κάνουν έναν "πόλεμο"????Δε νομίζετε ότι είναι ανώφελο και χαζό να πολεμάς κάποιον που δεν σου έχει κάνει οτιδήποτε απλά και μόνο επειδή έκανε κάποιες επιλογές ανθρώπων??Δε νομίζετε ότι αυτή η ανασφάλεια που δεν κερδίζουν αυτό που θέλουν τους οδηγεί εκεί??Είναι ένας πολύ βολικός τρόπος να πιστεύεις σε κάτι που δεν είσαι και κάτι που δεν έχεις!!Κι επιτέλους υπάρχει κάπου αυτό που λέγεται ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ή τσάμπα ψάχνω πάνω τους???????




υγ.Τη συγγνώμη μου σ' αυτούς που διαβάζουν τον θυμό μου!!Δεν είναι όμως ασταθής!

8 τραγούδια θα σου πω.....

Με διάθεση περίεργη που καλή δεν την λες προσπαθώ να προσπεράσω τις ηλιθιότητες που εμφανίζονται στο δρόμο μου!Πέρασα ένα όμορφο βράδυ μα το κυριακάτικο πρωινό μου με "χάλασε"......Είναι που έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο......

Αναρωτιέμαι για αυτά που βλέπω κι ακούω-τα κουφά εννοώ-και παντού κολλάω ένα τραγούδι.....Και θέλω και δε θέλω να βγω βόλτα μα σίγουρα δεν θέλω να διαβάσω......Είναι η ώρα των τρελών ένα πράγμα.....

Ύστερα λέω πως τους παραμερίζω αφού δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ κάτι σχετικό και δίνω σήμα να αρχίσουν οι χοροί.....

Ας αφήσουμε τη ζωή να μας οδηγήσει......Στεναχωρήθηκα που δεν πήγα εκεί που ήθελα.....Το μετάνιωσα είναι η αλήθεια.....Αλλά θα έρθει η αλλιώτικη μέρα που θέλω....

Μας σημαδεύει μες τα μάτια η ζωή......ξυπνάμε πάλι ζωντανοί...Θα μας πετύχει τι λες??Για καλό θα 'ναι....

Γιατί σκέφτομαι πάντα αυτό.....Ότι τίποτα δεν πάει χαμένο...Από την πρώτη φορά στο Θ.Π με καλή παρέα......Και πάντα όταν πρέπει μου έρχεται στο μυαλό.....

Είναι σίγουρο πως δεν θα ανακτήσω την όρεξη μου για διάβασμα αλλά τουλάχιστον την ανοιξιάτικη κ άλλοτε καλή μου διάθεση!!Γι' αυτό κι εγώ στα αρώματα,στα χρώματα στις μουσικές χαρίζομαι...

Και ξέρω πως γίνονται όλα δυνατά...Ακόμα και τα αδύνατα...Μου το έμαθε η μεγάλη μου αγάπη....που έχω να την δω και από το Φλεβάρη.....

Εις το επαναγραφειν....

Εν λευκώ....

Με αφορμή και πάλι ένα τραγούδι αναρωτήθηκα...Προβληματίστηκα...Έβαλα το τραγούδι της Μποφίλιου,σε στίχους Ευαγγελάτου κ μουσική Καραμουρατίδη στο repeat και ξεκίνησα να γράφω....


-Αν είχα θάρρος για να πω το έλα,τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα.....


Πόσο δύσκολο μας είναι να το πούμε αυτό το <έλα>...??Ένα έλα που προφανώς θα αλλάξει πολλά και κυρίως γιατί αφού μπορούμε να το πούμε και να τα αλλάξουμε δεν το λέμε?Τι φταίει??Τι μας εμποδίζει να το πούμε??Και αφού-προφανώς-μας είναι τόσο σημαντικό γιατί δεν βάζουμε τα "εμπόδια" στην άκρη να πούμε το έλα??Γιατί αφήνουμε τη ζωή να περνάει κι εμείς εν λευκώ?Γιατί την φοβόμαστε?Αυτό είναι.....Μας αρέσει να την δυσκολεύουμε?Πόσο δύσκολο μας είναι επιτέλους να πούμε το έλα??Ναι μας είναι δύσκολο!Σκεφτόμαστε όλα τα άλλα εκτός από τη δύναμη που κρύβει το έλα μας....Εκτός από την ανάγκη που έχουμε αυτό το έλα.....Βάζουμε πάνω από το έλα που ΕΜΕΙΣ μπορούμε να πούμε και να αλλάξουμε ΠΟΛΛΑ,τόσα άλλα....Τους άλλους,τον εγωισμό μας,τι θα πει ο κόσμος...Και που καταλήγεις??Στο έλα που σου βάζει φωτιά....Που δεν σ' αφήνει να ηρεμήσεις....


-Το πρόβλημα μου η υπερβολή μου.....


Υπερβάλλουμε...Υπερβάλλουμε στα εμπόδια....Υπερβάλλουμε στην δυσκολία...Υπερβάλλουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς...Τόσο που κι εσύ ο ίδιος θα το πιστέψεις....Κάνεις την υπερβολή ,κομμάτι σου και την πιστεύεις...Την αφήνεις να εξαπλωθεί μέσα σου....Ώσπου σε πνίγει....Ζούμε με την υπερβολή για την υπερβολή...Όλη η ζωή σου μια υπερβολή...Τι περιμένεις για να την εξαλείψεις??


-Αν σ' αγαπούν να μάθουν να στο λένε,κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις....


-Κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε πρέπει στο ύψος της φωτιάς να ανέβεις.....


Απόλυτα σύμφωνη.....Όση δύναμη δεν βρίσκουμε για να πούμε το έλα.....Άλλη τόση δεν βρίσκουμε για να ανέβουμε στο ύψος της φωτιάς....Να ανέβουμε και να ζήσουμε όσα θέλουμε.....Να δούμε τα αληθινά μας-ο καθένας τα δικά του,προσωπικά-να καίνε.....Να ψάξουμε καλά και να βρούμε τι προϋποθέσεις χρειάζονται να για φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε...Όσο ψηλά χρειάζεται για να δούμε τα πράγματα όπως θέλουμε.....Στο σημείο που θα καίνε τα δικά μας,προσωπικά αληθινά....Να μη σκεφτούμε πόσο μακριά θα μας πάει αυτό...Πόσο θα κουραστούμε για να το κατακτήσουμε....Μόνο ότι πρέπει να το κατακτήσουμε....Γιατί κάτι μας το φωνάζει.."Μήπως αυτό το κάτι είναι ΕΣΥ??Μήπως από κάπου μέσα σου ακούγεται αυτή η φωνή κι αυτή η προσμονή??Και γιατί δεν το κυνηγάς??Γιατί αφήνεις το έλα του να σε κατατρώει??"


-Του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω...


"Την λες στον ίδιο σου τον εαυτό",είπε...."Κι άντε να τα βάλεις μετά μαζί του...Εσύ και το μέσα σου,μάχη δύσκολη....Γι' αυτό κοίτα να το ικανοποιείς αυτό το μέσα σου...Φρόντισε να μην το αφήνεις ανικανοποίητο γιατί θα παλεύεις καιρό μαζί του.....Έχει δίκιο,πάντα έχει δίκιο...Ακολούθησε το ως το ύστατο σημείο...".....Έτσι είπε κ εγώ το άκουσα....Το άκουσα??Ακόμα επεξεργάζομαι τις πληροφορίες που μου στέλνει.....


Και το τραγούδι-αφορμή....

Εις το επαναγραφειν.......

Επιβάλλεται.....*

Με μια αίσθηση πιο ανάλαφρη,αν κ άρρωστη!!Με την αίσθηση ότι όλα τακτοποιούνται....ή σχεδόν όλα!!Είναι Δευτέρα μα νιώθω τόσο κουρασμένη!!Από αυτές τις φορές που θες να πέσεις σε λήθαργο μέχρι το επόμενο σαββατοκύριακο!Αυτό θέλω....και δεν θέλω....Θέλω να την ζήσω και την κούρασή μου!Μαζοχιστικό??Κι όμως....Κι αυτό ζωή είναι!Άλλωστε αν δεν κουραστείς κ λίγο τι κάνεις όπως λέει κ ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο?!Σα να έχει δίκιο....


Και με βρήκε η εβδομάδα να τραγουδώ Νατάσα Μποφίλιου!Σύνηθες ε?!"Σε ξεχώρισα..."...."Δεν ανάβουνε συχνά τέτοια χαράματα".....Πόση ταύτιση??Για τα χαράματα που ανάβουν όντως αραιά....Αλλά που όταν ανάβουν βάζουν φωτιά μέσα μας....Και τα θυμάσαι για καιρό...Ίσως κ για πάντα!Ε γι' αυτά τα χαράματα που τα λάτρεψα-τα λατρεύω και θα τα λατρεύω!!Πως μπορώ να μην άλλωστε?!Περιμένω να ξανανάψουν τέτοια χαράματα...Ανάγκη ζωτική......Αλλά αφού άναψαν μια και δυο τώρα δεν τα φοβάμαι θα ξανανάψουν...Η πρώτη είναι η δύσκολη!!


Και στη συνέχεια θυμάμαι στο άσχετο τα σίδερα...."Όσο βαρούν τα σίδερα,βαρούν τα μαύρα ρούχα"....Το θυμάμαι στο Παλλάς με την Ε. και χαμογελώ ασυναίσθητα!Μα η τόση μου αγάπη μου αλλάζει όλη τη διάθεση!Φέρνω πίσω στο μυαλό μου εκείνο το βράδυ,το 2ο....Μα τι χαρά.....Όλο το βαγόνι στο μετρό με άκουγε να τραγουδώ το "Μη φοβάσαι" του Ρασούλη....Και στο καπάκι το "Stand by me"....Με κοιτούσαν κ χαμογελούσαν....Και εγώ...Για μέρες...Κι ακόμα!!Τόσο απλά,τόσο καλά,τόσο ωραία!!!


Βάζω τα τραγούδια της ημέρας στο repeat....Κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα και απολαμβάνω...Κουρασμένη μεν,ευδιάθετη δε....Ήρεμη παρόλο το τρέξιμο των ημερών....Ο πονοκέφαλος επιμένει κ εγώ τον αγνοώ.....Παίρνω φάρμακα κ πάω για ξεκούραση του λέω.....Υπόσχομαι στον εαυτό μου σ/κ χαλάρωσης κ ηρεμίας....Και κυρίως υγείας!!

Και στη συνέχεια....

Τίποτα δεν μας φοβίζει κ κυρίως δεν μας πτοεί...Υπόσχεση...στον εαυτό μου...στους εαυτούς μας!!






Εις το επαναγραφειν.....

Μες τη ρωγμή του χρόνου....

Περιορισμένος!!Ένα σαββατοκύριακο γεμάτο...Που σήμερα δεν άντεξα να συνεχίσει έτσι!!Τα έκανα όλα στην άκρη κ άδειασα το μυαλό μου!Μπορούν όλα να περιμένουν....εκτός από την ζωή!Χτες που βγήκα μήπως κ γεμίσουν οι μπαταρίες για να αντέξω τον σημερινό αγώνα,είχαμε κ μια κουβέντα περί ανασφαλειών και καταλήξαμε εκεί ξεκινώντας από ανθρώπους που τώρα τελευταία με ενοχλούν χωρίς λόγο!


Θα ονομάσω ανασφάλεια,την αδυναμία των ανθρώπων να δεχτούν καταστάσεις κ κυρίως τον εαυτό τους όπως είναι!Και καταλήγω σ' αυτό το συμπέρασμα,διότι οι συμπεριφορές που με ενοχλούν φανερώνουν μια πολύ βαθιά ανασφάλεια που ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι ικανός να τιθασεύσει κ πρέπει να πολεμάει όλους τους άλλους αντί να φροντίσει να κάνει κάτι με τον εαυτό του και την ψυχοσύνθεση του!!Αναρωτιέμαι μονίμως πως μπορεί κάποιος να σε ΄"πολεμά" χωρίς λόγο...Χωρίς να έχει δει τις σχετικές αφορμές!!Τελικά καταλήγω στις ανασφάλειες του!Με τον εαυτό του κυρίως/την εμφάνιση του/τον χαρακτήρα του/τις δυνάμεις του και τόσα άλλα!Αλλά πρωτίστως αυτό με νευριάζει...Μου προκαλεί τόσο θυμό κυρίως γιατί με μπλέκουν σε ένα παιχνίδι κακίας-και να θα το πω-κατινιάς που από την αρχή δεν είχα καμιά διάθεση να δημιουργήσω ή να συμμετάσχω!Μπορεί να μη μου αρέσουν κάποια πράγματα αλλά βάση στην δική μου στάση ζωής ότι δεν μου αρέσει το αλλάζω ή το αγνοώ (το έλεγε κ ο Σπύρος Σούλης κάποτε)...Ούτε το διατυμπανίζω ούτε μπλέκω άλλους με τις δικές μου αντιπάθειες ούτε προσπαθώ να βλάψω το αντικείμενο της αντιπάθειας μου!!Καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να τους συμπαθούμε όλους και ούτε να μας συμπαθούν όλοι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε όποιον ξέρω θα πω κάτι προσωπικό του που έμαθα τυχαία ή μου "σφύριξαν"....Γιατί υπάρχουν κι αυτοί.!Είναι τα φίδια στον κόρφο κάθε ανθρώπου που κάποια μέρα αποκαλύπτεται!Ε έχω κι εγώ απ' αυτό...Κι εσύ, και ο διπλανός σου στο λεωφορείο, και η συνάδελφος σου στη δουλειά και η περιπτερού στη γωνία!Όταν τον/την βρεις θα εμφανιστεί επόμενο!Εγώ,λοιπόν,που μάλλον έχω βρει πολλά ως τώρα και παρόλα αυτά αγνοώ την ύπαρξη τους ηθελημένα θα με πουν μ....κα???Μπορεί...κι αυτοί με τις ανασφάλειες τους παίζουν!Όλοι για τις ανασφάλειες τους πολεμούν τους άλλους....Για να ικανοποιήσουν την ανασφάλεια του!Για να μειώσουν-δήθεν-τον άλλο και να ανέβουν αυτοί!Αλλά εγώ ένα ξέρω "Δεν μειώνομαι εγώ που με πολεμάς αλλά εσύ που ξεκινάς και κρατάς ζωντανό τον πόλεμο".....Ξέρω επίσης ότι πολεμώντας εμένα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν θα κερδίσει αυτό που ήθελε!!Μάλιστα κάποιες από τις κινήσεις του/της εμένα βοηθούν κ όχι τον ίδιο/την ίδια!Εγώ ή έτσι ή αλλιώς στον ίδιο παρονομαστή θα βρίσκομαι!!Μόνο που μπορεί με τις δήθεν αποκαλύψεις ο παρονομαστής να αλλάξει κ το κλάσμα να γίνει ευνοϊκό για μένα!!Και θες τη γνώμη μου???Ποτέ δεν βγαίνει χαμένος ο αθώος!Ποτέ δεν βγαίνει χαμένος αυτός που πολεμιέται!!Είναι σίγουρο,με μαθηματική ακρίβεια υπολογισμένο, ότι ο σε-πολεμάω-γιατί-είμαι-ανασφαλής θα τα χάσει όλα κάποια στιγμή!!


Επίσης οι ανασφαλείς πολεμούν μόνο με "κουκούλα"!Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που έχουν και δεν έχουν πρόβλημα.Που με αντιπαθούν κ δεν με αντιπαθούν.Που με πολεμούν και δεν με πολεμούν.Και κυρίως αυτούς που το κάνουν δήθεν κρυφά,δήθεν με το γάντι,δήθεν με επίπεδο-μα πιο επίπεδο?!?!-δήθεν αξιοπρεπώς-μα ποια αξιοπρέπεια?!?!-δήθεν,δήθεν,δήθεν,δήθεν........Το παίζουν δήθεν,ζουν σαν δήθεν.....Έλεος!Τα προβλήματα δεν λύνονται με το δήθεν ύφος ούτε διαδικτυακά!!Και το ξαναλέω το να πολεμάς διαδικτυακά είναι λιποταξία,μη υπάρχουσα δύναμη να το αντιμετωπίσεις εντός πραγματικότητας κ όχι στην εικονική του υπολογιστή σου!!Ε αυτό δεν είναι ανασφάλεια???????


Μα εγώ αγνοώ....Αγνοώ εσένα ημέρα που δεν χωράς όσα θέλω να κάνω,εσένα που με πολεμάς χωρίς λόγο....Αγνοώ την γρίπη μου,τον πόνο στο χέρι μου......Αγνοώ όλα τα εμπόδια!!Να το ξέρεις!Κι αυτό να κάνεις-τ' ακούς?Να ζεις-τ' ακούς?Να αγαπάς-τ' ακούς?Να προστατεύεις ότι αγαπάς-τ' ακούς?Να ζεις μόνο για ότι αγαπάς-κάνε το!!!




Εις το επαναγραφειν.......

Κάτι διαφορετικό...μπισκοτάκια!!

Στο τελευταίο μου ταξίδι και επειδή ταξίδευα με πλοίο,είπαμε με τις φίλες μου να κάνουμε πάρτυ στην καμπίνα του πλοίου!!Την μεγαλύτερη επιτυχία την είχαν τα μπισκότα της μαμάς της Γ.
Με την ευκαιρία-και επειδή σήμερα πήρα τη συνταγή στα χέρια μου-είπα να τη μοιραστώ γιατί δεν έμεινε ούτε ψίχουλο από αυτά τα μπισκότα!! :-))


Αμερικάνικα cookies σοκολάτα!


Υλικά: 250g αλεύρι No 2 Αγίου Γεωργίου (2 κούπες τσαγιού)
            5g μπέικιν πάουντερ (1 κουταλάκι του γλυκού)
           125g βούτυρο (2/3 κούπας τσαγιού)
           125g ζάχαρη (-//-  -//-  -//- )
           120g κουβερτούρα (1 κούπα τσαγιού)
            2 αυγά




Εκτέλεση: Κόβουμε το βούτυρο σε κύβους.Σ' ένα μπολ ενσωματώνουμε τα υλικά και πλάθουμε με τα χέρια μέχρι να γίνει ζύμη.Σε αλευρωμένη επιφάνεια δημιουργούμε κύλινδρο 5εκ. διάμετρο. Τοποθετούμε τη ζύμη στην συντήρηση να παγώσει. Κόβουμε σε φέτες πάχους 2εκ. και τοποθετούμε τα μπισκότα στο ταψί. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 κελσίου μέχρι να ροδίσουν (περίπου 15-20 λεπτά). Τα βγάζουμε μαλακά.

Καλή επιτυχία!!!

υγ. Εσύ δεν θα τα φτιάξεις??

υγ2.Extra thanks to Georgia and her mother!!