Υπομονή-θυμός 0-2....Όχι δεν είναι το σκορ του ολυμπιακού με τον παναθηναϊκό.....Είναι το σκορ του θυμού μου με την υπομονή μου....Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι κ ο πιο ήρεμος άνθρωπος επί γης....Αλλά το λάδι στη φωτιά,δεν είναι εύκολη υπόθεση....Είμαι κριός,ναι,και είμαι νευρικός κριός.....Όχι δεν τα δέχομαι αυτά που ξέρετε κ ούτε υποκύπτω σε αυτά που λεν οι γύρω μου....Οι δικαιολογίες δεν είναι για μένα....Είμαι τοίχος στις δικαιολογίες....Είμαι ο κουφός που του χτυπάνε την πόρτα......Κάποιες φορές αυτό δεν αρέσει αλλά δεν έχουμε κάτι άλλο....Η ουσία είναι να δεχόμαστε τους άλλους κ να κατανοούμε κ καμιά φορά την πλευρά τους...Νομίζω μια του κλέφτη-δυο του κλέφτη-3 και τέλος όμως.....
Δεν είναι εύκολα πράγματα ο θυμός κι η πίκρα....Δεν αντιμετωπίζονται εύκολα....Εκεί να σε πολεμούν.Και ειδικά ο θυμός...όσο κρατάει σε πνίγει που δεν μπορείς να τον εξωτερικεύσεις....Ενώ την πίκρα την βιώνει ο καθένας μόνος του...Δεν χρειάζεται αποδέκτη...Μπορεί να υποχωρεί πιο αργά,αλλά είναι εξίσου αδυσώπητη με τον θυμό.....Κρατά μια σταθερότητα....
Μεταξύ φυσικής-ανθρώπων-αγάπης-θυμού......Μεταξύ του έξω και του μέσα μας...Μεταξύ του θέλω και του πρέπει....Μεταξύ του μπορώ και θέλω....Μεταξύ θυμού και πίκρας....Μεταξύ του αντέχω και του πολεμώ....Μεταξύ της δυνατότητας και της επιθυμίας.....Δεν ξέρω τι κερδίζει...Στην ουσία δεν με νοιάζει τι κερδίζει....Αλλά το γιατί κερδίζει αυτό και όχι το άλλο....Αυτό!Γιατί για μια φορά να μην με σκιάσει τίποτε.....Γιατί για μια φορά να μην με σταματήσει τίποτε......
Κάτι τέτοια με ωθούν να πιστεύω σε μοίρες κ αηδίες τέτοιες.....Πόσο εύκολα μπορώ να δεχτώ το "Δεν ήταν να γίνει" και πόσο δύσκολα το "Δεν μπορούσα χάρη στον τάδε"....Δεν μπορώ να δεχτώ την ανάμειξη άλλων ανθρώπων στο θέλω μου...Κυρίως την κατάργησή τους από άλλους ανθρώπους...όποιοι κι αν είναι αυτοί!
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι,πως καταφέρνω και κρατιέμαι....
Ποτέ δεν φτάνουμε σε ικανοποιητικό σημείο όσον αφορά το πόσο καλά ξέρουμε τους ανθρώπους...Και ο ίδιος μας ο εαυτός καμιά φορά μας εκπλήσσει....
Λίγα κι απόψε...Μάλλον όχι αρκετά για να ξαλαφρώσω.....Ίσως υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορούν να δράσουν αναλγητικά αυτή τη στιγμή....Θα προσπαθήσω να αναζητήσω το ένα από αυτά...Το πιο εύκολο....!!!
Εις το επαναγραφείν......
Δεν είναι εύκολα πράγματα ο θυμός κι η πίκρα....Δεν αντιμετωπίζονται εύκολα....Εκεί να σε πολεμούν.Και ειδικά ο θυμός...όσο κρατάει σε πνίγει που δεν μπορείς να τον εξωτερικεύσεις....Ενώ την πίκρα την βιώνει ο καθένας μόνος του...Δεν χρειάζεται αποδέκτη...Μπορεί να υποχωρεί πιο αργά,αλλά είναι εξίσου αδυσώπητη με τον θυμό.....Κρατά μια σταθερότητα....
Μεταξύ φυσικής-ανθρώπων-αγάπης-θυμού......Μεταξύ του έξω και του μέσα μας...Μεταξύ του θέλω και του πρέπει....Μεταξύ του μπορώ και θέλω....Μεταξύ θυμού και πίκρας....Μεταξύ του αντέχω και του πολεμώ....Μεταξύ της δυνατότητας και της επιθυμίας.....Δεν ξέρω τι κερδίζει...Στην ουσία δεν με νοιάζει τι κερδίζει....Αλλά το γιατί κερδίζει αυτό και όχι το άλλο....Αυτό!Γιατί για μια φορά να μην με σκιάσει τίποτε.....Γιατί για μια φορά να μην με σταματήσει τίποτε......
Κάτι τέτοια με ωθούν να πιστεύω σε μοίρες κ αηδίες τέτοιες.....Πόσο εύκολα μπορώ να δεχτώ το "Δεν ήταν να γίνει" και πόσο δύσκολα το "Δεν μπορούσα χάρη στον τάδε"....Δεν μπορώ να δεχτώ την ανάμειξη άλλων ανθρώπων στο θέλω μου...Κυρίως την κατάργησή τους από άλλους ανθρώπους...όποιοι κι αν είναι αυτοί!
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι,πως καταφέρνω και κρατιέμαι....
Ποτέ δεν φτάνουμε σε ικανοποιητικό σημείο όσον αφορά το πόσο καλά ξέρουμε τους ανθρώπους...Και ο ίδιος μας ο εαυτός καμιά φορά μας εκπλήσσει....
Λίγα κι απόψε...Μάλλον όχι αρκετά για να ξαλαφρώσω.....Ίσως υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορούν να δράσουν αναλγητικά αυτή τη στιγμή....Θα προσπαθήσω να αναζητήσω το ένα από αυτά...Το πιο εύκολο....!!!
Εις το επαναγραφείν......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου