Όλα άρχισαν αλλιώς....*

Πάντα όταν ξεκινάς για Ελευθερία,είσαι σίγουρος για την εξέλιξη της βραδιάς....Οι προοπτικές να μην περάσεις εξαιρετικά δεν υπάρχουν...Κάπως έτσι ξεκινήσαμε κι εμείς.....Φτάσαμε σχετικά νωρίς στο θέατρο....Παρακολουθούσα για ώρα τους ανθρώπους γύρω μου.....Είδα μεγάλους ακόλουθους της Ελευθερίας-όπως εγώ-...είδα κι άλλους που απλά ήθελα να περάσουν όμορφα το βράδυ τους....Για μας του υπόλοιπους όμως ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία βραδινή έξοδο....Ήταν επειδή συναντούσαμε έναν δικό μας άνθρωπο...Γιατί για εμάς που την αγαπάμε πολύ η Ελευθερία είναι δικός μας άνθρωπος....Εμείς λοιπόν που πήγαμε να δούμε έναν δικό μας άνθρωπο,ξέραμε πόσο υπέροχη θα ήταν....

Το θέατρο δεν ήταν εντελώς γεμάτο...Υπήρχαν κενές θέσεις,ναι....Υπήρχε και μία κενή θέση δίπλα μου-ευτυχώς.....Και δίπλα από την κενή θέση δύο κορίτσια-με τις μητέρες τους-μάλλον στην εφηβεία που ομολογώ πως ήταν αρκετές οι στιγμές που με ενόχλησαν αλλά με είχε ήδη συνεπάρει η μαγεία της αγάπης.....

Όταν ξεκίνησε η παράσταση,συνειδητοποίησα ότι στα αριστερά μου βρίσκονταν δύο μεγάλες ακόλουθοι,και ηρέμησα που δεν θα ξεσηκώνω μόνη το θέατρο....Στη συνέχει μου εμφανίστηκε άλλη μία πίσω....Και αρκετοί ακόμα....ήταν οι πιο θορυβώδεις κ έγιναν εύκολα αντιληπτοί.....Και τώρα ησύχασα....Που βρισκόμουν δίπλα σε ανθρώπους όπως εγώ.....


Όταν βγήκε η Ελευθερία και ξεκινώντας με το "Τέλος δεν υπάρχει εδώ",ξεκίνησε να φαίνεται κ η τόση αγάπη.....Εμφανίστηκε μπροστά μας αέρινη.....Με το ρούχο να σιγοντάρει τη νεραϊδίσια διάθεση και τη φωνή να την απογειώνει.....Καθαρή-γνώριμη αλλά τόσο διαφορετική.....Μας έκανε να ακούσουμε προσεκτικά τους μουσικούς της,μας υπέδειξε πως να το κάνουμε...Απόλαυσε το "Yes i do" με τις "Ακρογιαλιές-δειλινά" και στη συνέχεια το "Stand by me" παρέα με την Leoninne....Μας παρουσίασε καινούρια τραγούδια...Όλο το πρόγραμμα ήταν καινούρια τραγούδια.....Μπορεί να τα ξέρουμε για χρόνια,μα τα έκαναν καινούρια.....Την έβλεπα να χορεύει με την ψυχή της και έλεγα "Σε χαίρομαι".....Και την χαιρόμουν....Την χαιρόμουν να χορεύει με τόσο αέρα.....Με ψυχή.....Την χαιρόμουν να μας κάνει να προσέξουμε τον κάθε μουσικό ξεχωριστά...Να το κάνει κι η ίδια για να το κάνουμε κι εμείς....Έδειξε έτσι πόσο συλλογικά δουλεύουν...Και αυτό φάνηκε....


Κατά την διάρκεια του διαλείμματος τα κορίτσια του διπλανού καθίσματος συνέχισαν να με ενοχλούν...Αλλά και πάλι δεν το σκέφτηκα και πολύ.....Βγήκε ξανά....Με την "Καρφωτή"....Κι ήταν από αυτά που ήθελα φέτος να ακούσω.....Συνέχισε το ίδιο δυναμικά με το πρώτο μέρος-αν όχι περισσότερο...Ο κόσμος είχε "ζεσταθεί" και τώρα συμμετείχε πιο πολύ...Τα χειροκροτήματα κατέκλυζαν το θέατρο....Κι ο εξώστης ήταν εκεί....Όπως τον αγαπάει χρόνια τώρα....Αν και έπρεπε να είναι πιο θερμός...αλλά δεδομένων των άδειων θέσεων μπορώ να το δικαιολογήσω!!


Έτσι συνεχίσαμε να το ζούμε μαζί της,όσοι ξέρουμε να το ζούμε μαζί της....Τραγουδήσαμε-ανανεώσαμε την σχέση μας μαζί της-την αγαπήσαμε από την αρχή!!


Αυτή τη φορά πήγα με μια ηρεμία-με μια γαλήνη...Έτοιμη να το ζήσω.....!!Κι ήταν κι άλλοι έτοιμοι...Σαν αυτόν που φώναξε "Θεά πες μας" όταν η Ελευθερία ξαναβγήκε στη σκηνή χάρη στο χειροκρότημα μας!!


Μετά το τέλος της παράσταση,σαν γνήσια ακόλουθος,θέλησα να την δω και να μιλήσουμε για λίγο....Δεν περιμέναμε πολύ....Οι υπάλληλοι του θεάτρου ήταν εξαιρετικά ευγενικοί....Όταν φτάσαμε έξω από το καμαρίνι οι άνθρωποι της Ελευθερίας επίσης πολύ ευγενικοί και φιλικοί.....Η Ελευθερία....μοναδική.....περισσότερο γλυκιά από κάθε άλλη φορά...Ουσιαστική.....Δεν βιαζόταν....Δεκτική.....Και πάλι αέρινη μέσα στο γκρι φόρεμα της.....Αλλά και γήινη....Ανθρώπινη.....Δώσαμε υπόσχεση για την επόμενη-σύντομα-συνάντηση μας.....Δέχθηκε με χαρά ότι έφερνα μαζί μου και έδωσε τα εύσημα στον συνδυασμό μου!!

Εις το επανιδειν-επανακουειν...(επειδή η αγάπη δεν χωράει σε καλούπια)...

Μην ορκίζεσαι....

Υπομονή-θυμός 0-2....Όχι δεν είναι το σκορ του ολυμπιακού με τον παναθηναϊκό.....Είναι το σκορ του θυμού μου με την υπομονή μου....Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι κ ο πιο ήρεμος άνθρωπος επί γης....Αλλά το λάδι στη φωτιά,δεν είναι εύκολη υπόθεση....Είμαι κριός,ναι,και είμαι νευρικός κριός.....Όχι δεν τα δέχομαι αυτά που ξέρετε κ ούτε υποκύπτω σε αυτά που λεν οι γύρω μου....Οι δικαιολογίες δεν είναι για μένα....Είμαι τοίχος στις δικαιολογίες....Είμαι ο κουφός που του χτυπάνε την πόρτα......Κάποιες φορές αυτό δεν αρέσει αλλά δεν έχουμε κάτι άλλο....Η ουσία είναι να δεχόμαστε τους άλλους κ να κατανοούμε κ καμιά φορά την πλευρά τους...Νομίζω μια του κλέφτη-δυο του κλέφτη-3 και τέλος όμως.....


Δεν είναι εύκολα πράγματα ο θυμός κι η πίκρα....Δεν αντιμετωπίζονται εύκολα....Εκεί να σε πολεμούν.Και ειδικά ο θυμός...όσο κρατάει σε πνίγει που δεν μπορείς να τον εξωτερικεύσεις....Ενώ την πίκρα την βιώνει ο καθένας μόνος του...Δεν χρειάζεται αποδέκτη...Μπορεί να υποχωρεί πιο αργά,αλλά είναι εξίσου αδυσώπητη με τον θυμό.....Κρατά μια σταθερότητα....


Μεταξύ φυσικής-ανθρώπων-αγάπης-θυμού......Μεταξύ του έξω και του μέσα μας...Μεταξύ του θέλω και του πρέπει....Μεταξύ του μπορώ και θέλω....Μεταξύ θυμού και πίκρας....Μεταξύ του αντέχω και του πολεμώ....Μεταξύ της δυνατότητας και της επιθυμίας.....Δεν ξέρω τι κερδίζει...Στην ουσία δεν με νοιάζει τι κερδίζει....Αλλά το γιατί κερδίζει αυτό και όχι το άλλο....Αυτό!Γιατί για μια φορά να μην με σκιάσει τίποτε.....Γιατί για μια φορά να μην με σταματήσει τίποτε......


Κάτι τέτοια με ωθούν να πιστεύω σε μοίρες κ αηδίες τέτοιες.....Πόσο εύκολα μπορώ να δεχτώ το "Δεν ήταν να γίνει" και πόσο δύσκολα το "Δεν μπορούσα χάρη στον τάδε"....Δεν μπορώ να δεχτώ την ανάμειξη άλλων ανθρώπων στο θέλω μου...Κυρίως την κατάργησή τους από άλλους ανθρώπους...όποιοι κι αν είναι αυτοί!


Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι,πως καταφέρνω και κρατιέμαι....


Ποτέ δεν φτάνουμε σε ικανοποιητικό σημείο όσον αφορά το πόσο καλά ξέρουμε τους ανθρώπους...Και ο  ίδιος μας ο εαυτός καμιά φορά μας εκπλήσσει....


Λίγα κι απόψε...Μάλλον όχι αρκετά για να ξαλαφρώσω.....Ίσως υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορούν να δράσουν αναλγητικά αυτή τη στιγμή....Θα προσπαθήσω να αναζητήσω το ένα από αυτά...Το πιο εύκολο....!!!

Εις το επαναγραφείν......

Άνοιξα στον κήπο μου πηγάδι να ποτίζω τα πουλιά....

Έτσι,γιατί πάντα ξεκινάμε και τελειώνουμε με ένα σκοπό......


Όποτε ξεκλέβουμε λίγο χρόνο,παίρνουμε μια ανάσα και για λίγο ζούμε....Έτσι θα περιέγραφε κανείς μια στιγμή ανάτασης....Και λέω μια στιγμή γιατί σε αυτή περιοριζόμαστε...


Μια ανάσα...Τι είναι για τον καθένα μια ανάσα??Για μένα είναι μια ώρα κενή,μόνη στον χώρο μου ή να προσπαθώ να τιθασεύσω την μικρή μου αδερφή....Είναι δυο αγαπημένα τραγούδια...Είναι δυο  γραμμές στο τετράδιο μου....Είναι δυο σελίδες από ένα βιβλίο της Κικής Δημουλά...Θα μπορούσε επίσης να είναι μια ώρα ξενοιασάς με φίλες.....Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να είναι ένα ταξίδι-εξπρές στο χωριό μου-ή στα βουνά μου όπως λέω συνήθως-....Μια ανάσα,τόσο δυσεύρετη,και τόσο δύσκολο να την απολαύσουμε...Μας σκιάζουν τα καθημερινά προβλήματα-το άγχος της πόλης(και μόνο που βλέπεις του άλλους να τρέχουν με ταχύτητα φωτός-ακόμα κι αν εσύ δεν τρέχεις-τα αυτοκίνητα να στριγκλίζουν με το που ανάβει το φανάρι,τα παιδάκια να φωνάζουν σε μια αυλή σχολείου κουράζεσαι)....Αλλά πάλι αν δεις ησυχία ανησυχείς...Μου έχει τύχει πολλές φορές,από τις λίγες ήσυχες μέρες να αναρωτηθώ: "Πόλεμο έχουμε κ δεν ακούγεται κανείς και τίποτα?!"...Μέρος της ζωής μας είναι πια....


Παρόλα αυτά υπάρχουν και τα απλά και καθημερινά που λίγο-πολύ σε χαροποιούν...Ανακοινώσεις μια φίλης ή ακόμα πιο σημαντικό η συναυλία που θα πας και την οποία περίμενες πως και πως....-οι μεγάλες αγάπες-....Το καινούριο σου έργο που άρεσε...Και χάρηκες που άρεσε...Χάρηκες που άρεσε η αλλαγή...."Ξεφεύγεις από τα προηγούμενα...και είναι καλό.." ,είπε....Αναρωτήθηκε αν είναι όντως δικό σου...Πως αλλάζουν κι οι άνθρωποι...Κι εκεί που έλεγα κομμένο το γράψιμο...


Κι ένα ταξίδι...Σε μερικές μέρες μια παρέα 50 περίπου ατόμων θα φύγει για εξωτερικό....Ένα ταξίδι που μας αλλάζει την ψυχολογία.....Είναι αυτοί που πάνε για το ταξίδι-είναι αυτοί που πάνε για τον προορισμό και είναι και αυτοί που πάνε.....για το photoshooting....Όταν λοιπόν αυτοί οι τελευταίοι αναφέρονται στο ταξίδι δεν μιλούν για εκδρομή ή ταξίδι αλλά για το τέλειο σουτινγκ.....Αναρωτιούνται πόσες κάρτες μνήμης θα χρειαστούν και αν θα φτάσουν τα 10G...Δεν είναι αρκετά λένε....7 μέρες abroad,με nikon(λέω εγώ) και sony(λέει ο Η.) και θα φτάσουν??


Ξέχασα να αναφέρω ότι ανάσα είναι οι ατελείωτες συνεντεύξεις που διαβάζω σχεδόν κάθε μέρα και δεν την χορταίνω....Είναι οι απαντήσεις που σε κάνουν να αγαπάς ακόμα πιο πολύ τους ανθρώπους σου...Είναι όλα αυτά που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να γράψω γιατί απολαμβάνω ραδιοφωνική συνέντευξη της Ε.....

Παρά κάτι τον μέσα μου τον κόσμο εννοεί.....*

Έχω μια τάση να τιτλοδοτώ αυτά που γράφω με στίχους τραγουδιών....Βέβαια συνήθως οι τίτλοι δεν είναι από δικά μου "δημιουργήματα"....Επίσης βλέπω ανθρώπους που στα μπλογκ τους δημοσιεύουν "έργα" του....Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι παρόμοιο και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που στην ουσία επιζητούν?Αναγνώριση από τους αναγνώστες τους?Δόξα?Μου μοιάζει λίγο με ιδιοτέλεια προς την τέχνη....Το κάνουν μόνο και μόνο για να ακούσουν δυο καλές κουβέντες??Α ξέχασα και τον πιο σημαντικό παράγοντα..το χρήμα....Ναι δεδομένου ότι ο σκοπός τους είναι αυτός είναι χρήσιμο να τα δημοσιεύουν!Εν πάση περιπτώσει δεν ξέρω αν θα το κάνω ποτέ.....

Αναλύοντας Καβάφη,βλέπεις αλλιώς κάποια πράγματα...Νιώθω ότι τα περισσότερα έργα του βρίσκονται στο ίδιο μοτίβο χωρίς αυτή η "επανάληψη" να σε κουράζει....Κάθε φορά την αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά γιατί στην παρουσιάζει διαφορετικά...Ένιωσα στα περισσότερα έργα του να "βιώνει" το Παράπονο του Ελύτη....Ναι έκανα νοερά την σύγκριση!!Με εξέπληξε η κοινή γραμμή στην παρουσίαση όλου αυτού!Δεν με έπιασα ακόμα να γράφω για κάτι σχετικό....Χαίρομαι γι' αυτό...Η αντιγραφή-έστω και υποσυνείδητα-δεν είναι το φόρτε μου!

Καμιά φορά κάτι-ας πούμε-μεταφυσικό με οδηγεί να γράψω....Μεταφυσικό θα ονόμαζα το ταλέντο του εγκεφάλου μας να δημιουργεί τα βράδια ιστορίες και να μας τις παρουσιάζει με τόσες λεπτομέρειες που δεν θα προσέχαμε κ αν το ζούσαμε στην πραγματικότητα....Μιλάω φυσικά για τα όνειρα!Δεν είναι ότι πιστεύω στην προφητικότητα των ονείρων ούτε στις ερμηνείες τους,απλά κάποιες φορές βλέπω πράγματα που άλλοτε μου αρέσουν και άλλοτε όχι...Κάποιες φορές πάλι βλέπω πράγματα που σκέφτομαι....Καταστάσεις που βιώνω λίγο διαφορετικά δοσμένες συνήθως με την κακή έννοια.....Έτσι λοιπόν πριν μερικά βράδια είδα ένα πολύ ζωντανό-ως συνήθως-όνειρο και με πολλές λεπτομέρειες.....Το αποτέλεσμα ήταν να με κυνηγά για τις επόμενες 2-3 μέρες και να φτάσω να γράψω κάτι σχετικό για να το "ξορκίσω"....Δεν φοβόμουν μην βγει,εξάλλου είπα πως δεν πιστεύω στα όνειρα,απλά ήθελα να σταματήσει να με ακολουθεί και να σκιάζει τις μέρες μου....

Και στη συνέχεια για το κακό και τ' άδικο χορεύει η ψυχή μου.....Βαρέθηκα να βλέπω κατινιές(αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη).....Βαρέθηκα να βλέπω όλους αυτούς τους ανθρώπους "γύρω μου" και να αναρωτιέμαι "Από που προήλθαμε και που στο διάολο πάμε?"....Στην ουσία για εκείνους αναρωτιέμαι.....

Κι όμως εγώ περιμένω όλα να αρχίσουν αλλιώς.....

Εις το επανιδείν.....

Χάνομαι γιατί ρεμβάζω....[part 2]

Και τώρα που γύρισα και ομολογώ πως δεν ήθελα,πρέπει να διώξω όλη την καλή και κακή τύχη από πάνω μου...Για την ακρίβεια μόνο την κακή.....Με αυτή την αίσθηση ότι είμαι άρρωστη μετά το ψοφόκρυο και το χιόνι.....


Όταν,λοιπόν,ξεκινάς για ένα μεγάλο αλλά συνηθισμένο ταξίδι,δεν ξέρεις τι στον άνεμο μπορεί να σου συμβεί στα μισά του δρόμου....Και επειδή ως γνωστόν έχουμε μια τάση να κουβαλάμε ένα φορτηγό αποσκευές ακόμα κι αν πρόκειται για μια νύχτα τα πράγματα γίνονται χειρότερα....


-5:20πμ.....
-Ναι,όπως πάντα.....

Κι εκεί που όλα πάνε μια χαρά,κι έχεις περάσει και τα δύο group με στροφές,ακούς έναν περίεργο θόρυβο.....Λάστιχο....Και το καλύτερο είναι πως βρίσκεσαι σε εθνικό δρόμο που στο σημείο αυτό έχει δυο στενές λωρίδες μόνο.....Στη συνέχεια προσπαθείτε να βρείτε που είναι η ρεζέρβα(αυτά παθαίνεις όταν σε πιάνει λάστιχο για πρώτη φορά...Ενώ αν σου έχει ξανατύχει έχεις μια εμπειρία....)...Και όταν επιτέλους βρίσκετε την ρεζέρβα,δεν ξέρετε να την αλλάξετε...Κι εκεί ξεκινά ο Γολγοθάς του αμέριμνου ταξιδιώτη που σηκώθηκε πρωί-πρωί να πάει στα 1000μ υψόμετρο και στα μισά του δρόμου καλείται να αποδείξει πως ξέρει να αλλάζει ΚΑΙ λάστιχο.....Μπορεί βέβαια έξω να έχει 3 βαθμούς κελσίου αλλά πρέπει να αλλάξετε το λάστιχο για να φτάσετε κάποια στιγμή σ' αυτά τα ρημαδοορεινά....Δεδομένου ότι βρίσκεσαι λίγο μετά τον Δομοκό σε κατάσταση πολικού ψύχους πρέπει να κάνεις και τους υπόλοιπους οδηγούς να καταλάβουν πως όσο είναι δυνατόν πρέπει να στριμωχτούν στην άλλη λωρίδα και να μη σε στραπατσάρουν ενώ τρέχουν-ένας Θεός ξέρει με πόσο-αμέριμνοι επίσης!!

Κάποια στιγμή είναι λογικό να φτάσετε-έστω και καθυστερημένα-στο Μουζάκι....Στη συνέχει και αφού έχουν περάσει μερικές ώρες φτάνετε επιτέλους στο χωριό....Δεν ξέρω πως ακούγεται αλλά είναι τρομερή ανακούφιση όταν μετά από 9 ώρες στον δρόμο φτάνεις επιτέλους στον προορισμό σου....Τα χιόνια που σε καλωσορίζουν με το που μπαίνεις στο χωριό σου φτιάχνουν την διάθεση αλλά παράλληλα σε προετοιμάζουν για το πόσο κρύο θα συναντήσεις?!Δεν νομίζω....Είναι σίγουρο πως το κρύο που θα συναντήσεις στο σπίτι θα είναι τριπλάσιο από εκείνο που συναντάς στην αρχή!!Είναι επίσης νόμος ότι με το που φτάσεις στο σπίτι το χιόνι θα είναι τόσο ώστε να χρειαστεί να σπρώχνετε την πόρτα 3 άτομα για να ανοίξει!!υγ. το σπίτι έχει 5 βαθμούς κελσίου και η θέρμανση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα!


Το βράδυ-παρά το κρύο-μπορώ να πω ότι πέρασε καλά βλέποντας την Βλαχοπούλου στην Παριζιάνα(?)[εκείνη η ταινία που είναι μοδίστρα στην Νέα Φιλαδέλφεια τέλος πάντων]...Η επιστροφή ήταν μακράν καλύτερη αν και δεν θέλαμε να επιστρέψουμε....Το καλύτερο είναι όταν συναντάς ανθρώπους τυχαία....Είναι κάποιες από τις στιγμές που σιγοτραγουδώ ένα σημείο από το μέτρημα της Νατάσσας....."Δικοί μου και ξένοι-λαμπροί και θλιμμένοι-σε σχέσεις σε σπίτια καλά κλειδωμένοι"...Είναι σημαντικό να χαίρεσαι που βλέπεις κάποιους ανθρώπους....Ειδικά όταν έχεις καιρό να τους δεις....Είναι εξίσου σημαντικό να χαίρεσαι όταν τραγουδάς κάτι τόσο αγαπημένο όταν τους συναντάς....Μα εγώ δεν χάνω το μέτρημα....!!


Κάθε βιβλίο που διαβάζω νιώθω πως με πάει αλλού...Όταν το τελειώσω νιώθω πως οι ήρωες με έχουν μάθει πράγματα...Μου έχουν δώσει σημαντικές συμβουλές....στην ουσία όμως τις δίνει ο ίδιος ο/η συγγραφέας...Το βιβλίο που με ταξίδεψε λοιπόν αυτή τη φορά με δίδαξε πολλά περισσότερα από ότι περίμενα....Η μία ηρωίδα ταυτίστηκε μαζί μου-ή εγώ μαζί της-και κάναμε μαζί την αναζήτηση που έκανε!!Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως με απορρόφησε από τις σκέψεις που έκανα από εχθές στα βουνά μου,αλλά ήταν ένας σημαντικός παράγοντας να δυσκολευτώ περισσότερο να κοιμηθώ το χθεσινό βράδυ....


Ας είναι εγώ θα αφεθώ όπως λέει ένα άλλο τραγούδι της Νατάσσας....Αλλά εξακολουθώ να ζητώ τα ίδια πράγματα....νομίζω.....!!

Χάνομαι γιατί ρεμβάζω....[part 1]

Είναι εκείνες οι όμορφες στιγμές,που δεν σε νοιάζει τίποτα...Απλά κάθεσαι και χάνεσαι στις σκέψεις σου...Με αυτή την εξαιρετική φράση "Κι αν δεν το κάνω δεν πειράζει..."....Δικαιολογία για να μην το κάνεις,αλλά σ' αρέσει...Παρόλα τα νεύρα που σου δημιουργούν οι απεργίες των γιατρών καθότι χρειάζεσαι άμεσα την ορθοπεδικό,επιμένεις να περνάς καλά και κουτσή και κουλή....Επιμένεις και να ταξιδεύεις έτσι...Κάνεις 5 ώρες ταξίδι για μια διανυκτέρευση,αλλά και μόνο που πας εκεί που αγαπάς δεν σε πτοεί ΤΙΠΟΤΑ....Τις χαίρομαι αυτές τις μέρες που λες "Θα πάω,κι αν κουραστώ θα λείψω μια μέρα..."....Αλλά πας...Λείπεις-δεν λείπεις δεν έχει σημασία....Σημασία έχει ότι πας...Και με βιβλία αλλά πας....!!!


-Οι χαρές αυτών που αγαπάς είναι χαρές διπλές...
-Μμμμμ πόσο δίκιο....!!


Απολαμβάνω να βλέπω τους αγαπημένους μου να χαμογελούν....Και επίσης η περηφάνια που νιώθεις όταν μαθαίνεις τέτοια νέα-έστω και αν τα μαθαίνεις λαθραία-είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας!!!Δεν έχω χρόνο να γράψω για τις χαρές μου....Ίσως όταν γυρίσω από το ταξίδι μου...Ίσως έχω να γράψω περισσότερα με γεμισμένες μπαταρίες....!!Ίσως να με βοηθήσουν τα βουνά μου και να αποφασίσω από εδώ και πέρα τι γίνεται....Η στασιμότητα είναι το μεγαλύτερο λάθος μου....!!!Αυτό....


Κι ένα τραγούδι...Με Καββαδία για απόψε...."Πουθ' έρχεσαι;"

Στης λήθης το πηγάδι....

Με μια κάπως καλή διάθεση....λίγο αρρωστιάρικη βέβαια,αλλά υποφερτή....Να περνώ το χρόνο μου σε χορούς συλλόγων που είτε θα συναντώ ανθρώπους που αγαπάω,είτε θα γυρνάω υπό την επήρεια του κακού ματιού....Ε ναι,χτες τα έπαθα και τα δύο.....Από τη μία να νιώθω απόλυτα άρρωστη και από την άλλη,να περνάω καλά.....Όταν είσαι με ανθρώπους που αγαπάς δεν μπορείς να μην περάσεις καλά  εξάλλου....


Χτες θυμήθηκα όμως.....Θυμήθηκα ανθρώπους αγαπημένους που έχω χαθεί....Δεν μπορώ να πω ότι ήταν κι ότι πιο ευχάριστο...Είναι όμως μέρος της διαδικασίας....Και ασυναίσθητα τραγούδησα ένα κομμάτι της μεγάλης μου αγάπης.....<....κλαίω γιατί σε ξέχασα και όχι που δεν σε έχω....>.....Κάπως έτσι...Βασικά όχι ακριβώς έτσι αλλά δεν έχει τόση σημασία....Σημασία έχει που θυμήθηκα διάφορα πράγματα....Στεναχωρήθηκα-χάρηκα...Κι αυτό μέρος της διαδικασίας....Έκανα κάτι σαν απολογισμό του καλοκαιριού-του 2010....-ποιος  ξέρει?!-....Πάντως έζησα αυτό που λέμε νοσταλγία.....Και για πρώτη φορά αναζήτησα το καλοκαίρι...Το καλοκαίρι της ξεκούρασης-της ελευθερίας-της Ελευθερίας-της βόλτας-του βουνού πολύ-της θάλασσας λιγότερο-του ξαδέρφου-της γραφής-της φωτογραφίας-της αγάπης-της ηρεμίας......Ένιωσα για πρώτη(!!!!) φορά τόσο πλήρης στην ιδέα αυτού του καλοκαιριού!!Με την ζωή μου σε τάξη.....


-Βάζω κι ακούω το μέτρημα....
-Δεν μέτρησες όμως σήμερα...
-Έκανα αναπροσαρμογές.....
-Πάσο...
(Επιτέλους αποστομώνω τον εαυτό μου στο άψε-σβήσε)


Όταν θυμάσαι κάποιους ανθρώπους είναι σαν να ξαναμετράς άραγε??Ίσως αυτή η αναπόληση να μην ήταν μόνο όλα αυτά που είπα.....ίσως να συνοδευόταν και από την ασφάλεια....Ασφάλεια...δεν ξέρω αν μου αρέσει σαν λέξη.....αλλά ίσως να το είπα κ από ασφάλεια....για την ασφάλεια όταν είμαι με τους ανθρώπους μου.....πνευματική κυρίως....


-Ακούς λάθος τραγούδι όμως τώρα...
-Σα να χεις δίκιο.....Μα τώρα το ακούω και αυτό θέλω....


Επίσης σήμερα,έκανα μια εργασία και πραγματευόμουν τους λόγους που απουσιάζει ο διάλογος από τις ζωές μας....Αυτό που εντόπισα δεν αφορά μόνον τον διάλογο....Έχουμε γενικά την τάση σήμερα να φοβόμαστε την αλλαγή.....Φοβόμαστε να την δεχτούμε και ακόμα πιο πολύ να την αφήσουμε να μας αλλάξει....Φοβόμαστε το ενδεχόμενο να καταποντιστούν αυτά που ως τώρα πιστεύαμε....Πόσο λάθος....Πόσο απόλυτοι είμαστε....Δεν αφήνουμε την αλλαγή να περάσει από πάνω μας...Να επιδράσει ουσιαστικά....Κι όμως αν οι περισσότεροι άνθρωποι το έκαναν μία φορά θα βίωναν την χαρά της αλλαγής και της προσαρμογής στα νέα-προσωπικά-δεδομένα....

Οξειδώθηκα μες τη νοτιά των ανθρώπων.....*

Εκείνες οι μέρες οι δύσκολες...Που όλα σου φέρονται "αδυσώπητα"...Η ψυχολογική πίεση είναι τέτοια που το σώμα αντιδρά ανάλογα....


Δεν θέλω να μιλάω...Θέλω η σιωπή να με κατακλύσει και να διώξει κάθε πίκρα....Δεν θέλω να μιλούν ούτε και οι γύρω μου...Έχω ανάγκη την απόλυτη ησυχία και απομόνωση...Μόνο να ακούσω λίγη μουσική και να έχω την δυνατότητα να πω "Σήμερα θα μείνω σπίτι να ηρεμήσω...να μην δω και να μην ακούσω κανέναν..."....Αυτό


-Οι πίκρες χτυπούν τις πιο ακατάλληλες στιγμές.....
-Ναι για να κάνουν θεαματική είσοδο....


Μάλλον οι πίκρες θέλουν να κάνουν εντύπωση...Από την μια στιγμή στην άλλη σου εμφανίζεται ένα πρόβλημα που ούτε ξέρεις πως να το διαχειριστείς....Και αμέσως μετά και κάτι "υγείας"...Ψυχοσωματικό??Είναι τυχαίο το κριθαράκι λίγες ώρες μετά από την χθεσινή σύγχυση??Δεν νομίζω...Σαν να μην φτάνει αυτό οι γύρω σου-σαν συνήγοροι του διαβόλου-σου κάνουν τα νεύρα κορδέλες αμπαλάζ....Καθόμαστε και ακούμε ανθρώπους που βασικά δεν υπάρχει λόγος να μας σπάνε τα νεύρα,αλλά μάλλον έχουν αυτό το ταλέντο....Και βρίσκουν και την ώρα....Άνθρωποι ανίκανοι να καταλάβουν πως το μόνο πρόβλημα μας δεν είναι αυτοί,αλλά σαφώς και υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα από εκείνους....


Κάτι άλλο που με προβληματίζει είναι για ποιο λόγο θα πρέπει εγώ-και ο καθένας μας-να συμμετάσχει σε ένα συγκεκριμένο μάθημα την στιγμή που αυτό επιβαρύνει θέματα υγείας??Από πότε οι γυμναστές στα δημόσια σχολεία έχουν αποκτήσει ιατρικές γνώσεις για να διαγιγνώσκουν τις παθήσεις μας και από πότε ορίζουν και "θεραπείες"???Από πότε γίνονται ακτινοδιαγνωστικά μηχανήματα για να εντοπίζουν αν όντως υπάρχουν κατάγματα??Και επιτέλους ποιος δίνει σε ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα τέτοιες υπεύθυνες θέσεις??Πως διορίζονται σε ΣΧΟΛΕΙΑ άνθρωποι προτού περάσουν ψυχολογικά τεστ??Δεν νομίζεις ότι είναι απαραίτητο??Αυτό το υποτιθέμενο Ελληνικό Κράτος δεν έχει καμία συναίσθηση των ψυχολογικά διαταραγμένων ατόμων που διδάσκουν στα σχολεία της χώρας??


Κάπως έτσι γυρνάς σπίτι πυρ και μανία συν όλων των άλλων που έχεις ακούσει....Γιατί η αναίδεια των ανθρώπων δεν έχει όρια.....


Με το ίδιο τραγούδι από χτες...Με το ίδιο...Κάθε στιγμή της ημέρας...Και με κάθε κύτταρο μου να το τραγουδά....Μάλλον η ποίηση του Ελύτη είναι περισσότερο "δική" μου από όσο νόμιζα.....Δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή...


-Τελείωσε και το βιβλίο της Π.Τ...


Ναι τελείωσα ΚΑΙ αυτό το βιβλίο και έμαθα κάτι πολύ σημαντικό...Ότι σε περίπτωση που με τρελάνουν όλα αυτά,το γράψιμο θα με σώσει!!Είναι παρήγορο,γιατί τουλάχιστον θα είναι μικρή η παραμονή μου στο Δαφνί!


Τελικά η ζωή τρία γράμματα?!?!?!
Λέω εγώ τώρα...μήπως έχει δίκιο  η Λίνα??Μήπως?Μα δεν είναι αυτό το κόλλημα των τελευταίων δύο ημερών....!!Θα αφήσω το "αεράκι" να με παρασύρει μακριά από όλα απόψε......