Τι λείπει?/Τι φταίει?

[click the title]
Είμαστε μακριά από όλα.....μακριά από όσα θα θέλαμε.....φυσικά κ έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία μας.....άλλη μια χαμένη ευκαιρία....όχι δεν είναι πια δικό μου το λάθος....Δεν έχει ουσία αυτή η συζήτηση.....μα πως είναι δυνατόν να λείπω κ αυτή τη φορά???????έχουν μείνει εκκρεμότητες...!!!!

Γράφω λέξεις-σβήνω σκέψεις....

Αυτό που ξεκινάς να γράψεις κάτι και στην πορεία το σβήνεις για να γράψεις κάτι που μόλις προέκυψε είναι το πλέον συχνό φαινόμενο!!Μα κουράστηκα πια.....αφήστε με στις σκέψεις μου να παραδοθώ.....αφήστε με στα τραγούδια και τις εικόνες μου να παραδοθώ......ούτε θα βλέπω-ούτε θα ακούω στο εξής.....όταν σου στερούν πράγματα που αγαπάς-τότε ναι το δικαιολογώ-κάνε τα πάντα να τα διεκδικήσεις!!Και πάνω από όλα τα πάντα για να μην τους αφήσεις να το ξανακάνουν...είναι φορές που είναι έντονο το αίσθημα της αδικίας/της επιβολής της δικαιοσύνης!!Βλέπω πια την αλλαγή των ανθρώπων!!Μα ναι είναι φανερή.....Μα ναι δεν την αντέχω....δεν είναι για καλό....γι' αυτό....Είναι τόσο σημαντική η ανεξαρτησία.....-......η δυναμικότητα.....-........ακόμα κ η ενηλικίωση....."Όσες κι αν χτίζουν φυλακές,κι αν ο κλοιός στενεύει,ο νους μας είναι αληταριό ΚΙ ΟΛΟ ΘΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ...."...[click it].....πάντα με ένα τραγούδι....κουράστηκα τις σκόρπιες λέξεις χωρίς νόημα!!

Κάτω από το βλέμμα του Ξενοφώντος....

§ 25 Ἀλκιβιάδης δἐ κατιδών ἐκ τῶν τειχῶν τούς μέν Ἀθηναίους ἐν αỉγιαλῷ ὁρμοῡντας
καί πρός οὐδεμιᾷ πόλει, τά δ’ ἐπιτήδεια ἐκ Σηστοῡ μετιόντας πεντεκαίδεκα σταδίους ἀπό
τῶν νεῶν, τούς δέ πολεμίους ἐν λιμένι καί πρός πόλει ἔχοντας πάντα, οὐκ ἐν καλῷ ἔφη
αὐτούς ὁρμεῑν, ἀλλά μεθορμίσαι είς Σηστόν παρῂνει πρός τε λιμένα καί πρός πόλιν · οὗ
ὄντες ναυμαχήσετε, ἔφη, ὅταν βούλησθε. §


Όταν τα αρχαία χτυπούν την πόρτα.....σύνταξη-γραμματική-μετάφραση.......[κατιδών=μτχ---->Υμτχ=Αλκιβιάδης---->Αμτχ=τους μεν,τους δε κ.λ.π.......μεταφ.Ο Αλκιβιάδης βλέποντας τους αθηναίους να είναι αγκυροβολημένοι σε αμμώδη παραλία  και μακριά από κάποια πόλη και μετακινούνταν κάθε μέρα 15 στάδια μακριά,στη Σηστό για να ανεφοδιαστουν και τους αντιπάλους  να είναι αγκυροβολημένοι κοντά και σε λιμάνι και σε πόλη.....]




δύσκολη μέρα η Δευτέρα.....ας ελπίσουμε σε επειίκεια του κ. Σ.

υγ.καλή μας επιτυχία!!

Μικρή μου μωβ βεντάλια.....

Το χρώμα που αντιπροσωπεύει και τις άσχημες και τις όμορφες στιγμές της ζωής μου.....Σήμερα θα μπορούσε να συμβολίζει μια χωρίς λόγο καλή-σχετικά-διάθεση....Το μυαλό μου μια τριγυρνάει στην φωτογραφία και την έλλειψη έμπνευσης και την άλλη σε τελείως διαφορετικά θέματα....Μια στον χρόνο.....στην 8η ημέρα που πρέπει να καθιερωθεί....Και τέλος στο κόσμο γύρω μου....η φράση που κατέκλυσε τη μέρα μου σήμερα ήταν "Σε κάθε σπίτι ένας τρελός,στο δικό μας όλοι"...μόνο που μιλάμε για σχολείο και όχι για σπίτι.....θα φταίει που τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι ερχόμαστε γεμάτοι με τα προβλήματα μας και προσπαθούμε να συνυπάρξουμε.....Είναι τόσο δύσκολο....κάποιοι από αυτούς δεν έχουν συναίσθηση του χώρου που βρίσκονται και του λόγου που βρίσκονται....κάποιοι ζουν στην ουτοπία τους.....και κάποιοι άλλοι απλά προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε όλες τις προηγούμενες κατηγορίες....!Αλλά υπάρχουν και χειρότερα.....όπως η αδυναμίες μας.....και τα εισιτήρια που εξαντλήθηκαν......Απαρηγόρητη!Φτάνει που υπάρχει η αγάπη.....και καταλήγω ξανά να τραγουδώ....όλη μέρα.....κάθε φορά κάτι άλλο....σημασία έχει πως η Ε.Κ ανέχεται την καλλιφωνία μου!!Μα πάλι γράφω σκόρπιες λέξεις...είναι που δεν είμαι και πολύ καλά.....η "απόχη" από την Ελευθερία με έχει επηρεάσει!!

Κι άλλο τραγούδι δεν θα πω......

Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη.....

Αντιμέτωπη με το τώρα....χειρότερο από το χτες.....το τώρα είναι εδώ,παρόν,να μας θυμίζει τι πρέπει να κάνουμε....τι όχι και τις συνέπειες παλιών επιλογών.....θελήσαμε να δούμε τα αληθινά να καίνε.....θελήσαμε να ποντάρουμε πολλά σε ανθρώπους που τελικά θα μας αποδώσουν και ευθύνες καταστροφής....ανθρώπους που μιλούν για αλληλοσεβασμό και κατανόηση και τελικά βλέπουν τα πάντα σαν κακή και ΛΑΘΟΣ κριτική.....μα ναι....δεν μπαίνουν στον κόπο να τα σκεφτούν..ούτε καν από περιέργεια!!Και ναι τότε είναι που μετανιώνεις.....που επενδύεις...αξίζει τελικά να επενδύεις σε ανθρώπους?μήπως καλύτερα να παίξεις χρηματιστήριο?ή κ εκεί θα σε ακολουθήσει η ίδια τύχη??τέλος πάντων αλλού είναι το θέμα.....επίσης ένα ακόμα χαρακτηριστικό τους είναι η προσπάθεια δημιουργίας τύψεων....μήπως???δεν έχει σημασία σε έχουν "καταδικάσει".....και ναι τότε περνάμε στο άλλο κεφάλαιο ανθρώπων...εκείνων που δίνουν τα πάντα...που κάθε μέρα,κάθε στιγμή θα πω καλύτερα επιβεβαιώνουν το γνωστό....την αγάπη τους,την ανιδιοτέλεια τους,την αφοσίωση.....τότε καταρρακώνεσαι.....τους εκτιμάς απεριόριστα κι όμως νιώθεις ότι δεν αρκεί....τους αξίζει κι άλλο-τους οφείλεις κι άλλο-.....μπερδεύονται οι σκέψεις.....με έχει πιάσει πονοκέφαλος.....μια λέξη που ξέρω καλά είναι οι 'προτεραιότητες'....πρέπει να ορίσω....γι' αυτούς που γνωρίζω,για αυτούς που γνωρίζω με τον δικό μου τρόπο και άλλοι μου στερούν το δικαίωμα να τους γνωρίσω και ουσιαστικά,γι' αυτούς που πρέπει να αποφασίσω αν αξίζει να γνωρίζω,γι' αυτούς που είναι πραγματικά παρόντες.....μετράω.....κάνω λάθη-κι ας αγαπάω τα μαθηματικά-αυτή τη φορά δεν ξέρω να μετράω.....νιώθω ότι η λίστα θέλει επανεξέταση!!είμαι σίγουρη ότι η λίστα θέλει επανεξέταση...πως να την κάνω...έχω ανάγκη από έναν άδειο δρόμο...κι όμως δεν τον έχω...ζω στην Αθήνα,μια βόλτα τη νύχτα είναι πια άγνωστη λέξη....ας είναι....ίσως πρέπει να το αναβάλλω....κι όταν πια είμαι έτοιμη να το κάνω το ξεκαθάρισμα εκεί που μόνο εγώ ξέρω.....!!
μέτρημα?[just click it]

Η απόλυτη αντίθεση....

Λένε ότι όταν πηγαίνουν όλα χάλια στη ζωή, ήρθε η ώρα να πάρεις προαγωγή......μεγάλη αλήθεια.....τη στιγμή που βλέπεις ότι χάνεις σημαντικά πράγματα,βλέπεις τη δουλειά σου να ανθίζει,να σου φαίνονται όλα δυνατά.....Κι όμως ένα κενό και ένα πρόβλημα τριβελίζει το μυαλό σου.....με το που τελειώσεις τα της δουλειάς γυρνάει στο μυαλό σου.....βγαίνεις να πάρεις αέρα....πράγματι σε βοηθάει...δεν είναι όμως για πολύ...όταν γυρίσεις σπίτι ξαναγυρνάς στο πρόβλημα.....άλυτο....βλέπεις τα πάντα να περνάνε από μπροστά σου....όλη η συζήτηση,ο διαπληκτισμός,τα όσα ειπώθηκαν.....σιγοτραγουδάς από το πρωί ένα τραγούδι της Νατάσας Μποφίλιου[αλήθεια σ' αρέσει πολύ η τύπισσα]...σαν από ένστικτο πριν καν αρχίσουν τα άσχημα.....τι σου είναι το ένστικτο....σκόρπιες σκέψεις,σκόρπια λόγια....δεν το θυμάσαι όλο....θυμάσαι όμως το βασικό νόημα..."σ' έχω βρει και σε χάνω,δανεική παρουσία,η ζωή μου σε τάξη,η καρδιά σ' αταξία...."....δεν θυμάσαι καν αν το λες σωστά....αυτό το σημείο του στίχου σε ενδιαφέρει όμως.....και μετά αρχίζεις έναν άλλο σκοπό...έχεις κολλήσει έναν τη Νατάσα σήμερα.....αυτή τη φορά είναι το "εν λευκώ"......"δικαίωμά μου να ποντάρω λίγο,δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο....κι αυτοί που λένε πως ποτέ δεν πήγα,εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω...."…..έτσι είναι…ναι το πιστεύεις….αυτά τα δύο τραγούδια σε αντιπροσωπεύουν…..τι θέλεις και τα σκέφτεσαι απόψε??μα καλά και τι θα αλλάξει?δεν αλλάζουν μυαλά οι άνθρωποι….είμαστε και δύσκολη «φάρα» οι έλληνες…..δεν βγάζεις άκρη….κι όμως λυπάσαι….λυπάσαι που θα χαθούν πολλά[μάλλον]….είναι που δεν θες και να την συγχίζεις…..τι κατάλαβες??

η ζωή μου σε τάξη,η καρδιά σ' αταξία...[click it]

For the beginning.....

Δεν είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε??Αλήθεια τώρα,δεν είναι στιγμές που αναρωτιέσαι γιατί να συμβαίνουν κάποια πράγματα??Και αν το σώμα δεν συμπορεύεται με την καρδιά [όπως λέει κ η Ν.Κ] τι γίνεται?Πάμε όπου είναι το σώμα μας κι ας μην είναι αυτό που θέλουμε...καθαρά από "τεχνική" ανάγκη....κι αν "ταξιδεύουμε" εκεί που θα θέλαμε να είμαστε στην πραγματικότητα και θυμώνουμε με εμάς,τους άλλους γύρω μας,τις ανώτερες δυνάμεις,την τύχη.....ποιος παίρνει τελικά την ευθύνη?Κι αν δεν είναι τόσο η απόσταση που δυσκολεύει τα πράγματα αλλά πράγματι τύχη-γεγονότα και δικαιολογίες των γύρω μας??


click it!