Μεταλλαξη...*

Κλέβοντας απο τον χρόνο σου....

Για τώρα είχα άλλα σχέδια...για την ακρίβεια δεν είχα σκοπό να μπω εδώ μέσα και να γράψω μετά από τόσο καιρό τα σώψυχα μου....Να ξέρεις άφησα την έκθεση στη μέση κ ούτε που μαγείρεψα.....Και καθώς βήχω κ νιώθω έναν πόνο στο στέρνο θυμάμαι το "Ζωγράφισε"...."ζωγράφισε,ζωγράφισε με σαν το γεια στον τοίχο...ζωγράφισε γιατί καρδιά μου αρρώστησα και βήχω...μ' ένα πουκάμισο ανοιχτό και τίποτα άλλο..."....και λέω πως αυτό γράφτηκε εχθές αφού προχθές ήμουν ακριβώς έτσι...Και παρόλο που εχθές ήμουν στο κακό μου το χάλι(ντρόπη μου και μόνο που το λέω δηλαδή)...την χαρά μου την πήρα....όταν έμαθα για το τηλεφώνημα....κ όταν το σκέφτηκα λίγο κατάλαβα πως καλώς ή κακώς θα βρεθείς τότε μαζί μου....Όχι και τόσο καλή συγκυρία αλλά βλέπεις να με νοιάζει?!Θυμάμαι πως η ιστορία επαναλαμβάνεται....Όπως τότε...Τον Ιούλιο....Την πρώτη φορά δεν βρέθηκες στην δυσκολία αλλά την δεύτερη ακόμα κ έτσι βρέθηκες....Και πραγματικά δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά αφου λογικά ποτέ δεν θα τα διαβάσεις....Αλλά κάπου πρέπει να απευθυνθώ.....

Προσπάθησα σήμερα να γράψω ξανά αλλά όποια λέξη κ αν σκεφτόμουν σα να αποδημούσε ξαφνικά...και χανόταν....και τελικά δεν τελείωσα αυτό που ξεκίνησα να γράφω....Κ εκεί που βήχω στο άδειο σπίτι σκέφτομαι πως τελικά σε λίγο καιρό θα μπορώ να απομονωθώ σε ένα άλλο.....Όχι εξ' ολοκλήρου δικό μου αλλά τόσο δικό μου.....

Κ ύστερα-πάλι-συνειρμικά σκέφτομαι πως αν λιώσουν τα χιόνια θα φύγω το Σάββατο και γαληνεύω....Εγώ-ποιος το περίμενε?-παρακαλάω να βγει η πύρινη σφαίρα στον τόπο μου και να απομακρύνει από το χωριό τον λευκό μονάρχη που έχει αποκόψει τους ανθρώπους από τον κόσμο για τόσες μέρες(μόνο το δικό σας τηλέφωνο λειτουργεί σε όλη την επικράτεια)!

Α, το άλλο που το πας....Να αποφασίζει-το κατά τα άλλα εξαίρετο σχολείο σου-να σας πάει εκδρομή...Κι εκεί που σας παρατάει στην ερημιά-στα Ίσθμια τέλος πάντως-να αρχίσει να σείεται η γη....Ναι, πως δεν κουνηθήκαμε....Και καταστροφολογήσαμε και όλα....Αλλά τι να περιμένεις από σχολείο που δεν ξέρει πως πιο πολυ κουνιέται η Κορινθία καθημερινά παρά η Βανδή στην πίστα με την Κοκκίνου....Και γενικότερα πήραμε σβάρνα κι άλλες ερημιές αλλά τύχη σαν στην πρώτη ευτυχώς δεν είχαμε....Αλλά παράπονο δεν έχω....Το βράδυ στο κατσαρολικό-στον τέτζερη εννοώ-παρόλο τον χορό και το ποτό μια χαρά γυρίσαμε....Εξαιρουμένων κάτι κρασοπατέρων που γίνανε φέσι κι ύστερα θέλανε και Goody's!(Ξέρει αυτή ποια είναι!)

Αλλά εγώ για να δεις σήμερα σηκώθηκα και έκανα όλη την δουλειά....Και πήγα και περίπατο....Και χατίρι σε μια άλλη ψυχή δεν χάλασα για τις φωτογραφίες τις προψεσινές...

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

Αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Αυτά....